Konstrukcje żelbetowe w budownictwie wiejskim

Konstrukcje żelbetowe w budownictwie wiejskim uważane są za kosztowniejsze z racji ich stosunkowo dużego ciężaru, wskutek czego zużywa się więcej sprzętu i robocizny (program uprawnienia budowlane na komputer). Jednak w przypadkach niezbędnych żelbet jest stosowany z uwagi na duże możliwości jego kształtowania w zależności od wymagań użytkowych.

Jest to zaleta bardzo istotna, zwłaszcza w budownictwie wiejskim.
W NRD występują następujące kierunki typizacyjne w budownictwie wiejskim:
a) dążenie do ulepszenia programowania inwestycji i powiązania go z potrzebami poszczególnych gospodarstw pod kątem zwiększenia ilości i podniesienia jakości produkcji, poprawy organizacji pracy itp. Główna uwaga koncentruje się na stypizowaniu czynności produkcyjnych w obrębie gospodarstw, co znajduje odbicie w typizacji rozwiązań funkcjonalnych,
b) dążenie do ujednolicenia wymiarów budynków, ograniczenie liczby typów elementów, aby przy wszystkich typach budynków wiejskich występowała możliwie mała liczba różniących się elementów budowlanych; w ten sposób stypizowane elementy przeznaczone są do prefabrykacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Istnieje poza tym generalna zasada, że w praktyce projekty wykonywać powinni architekci i z tego powodu muszą być oni obeznani z problemami technologicznymi, wywierającymi wpływ na rozwiązanie funkcjonalne i architekto- niczno-przestrzenne. Dla ułatwienia opracowano podstawowe kryteria w odniesieniu do typizacji budynków inwentarskich. Są one następujące:
- Zwierzę. Z czterech szczególnie miarodajnych kryteriów najważniejsze jest zwierzę (uprawnienia budowlane). Punkt ciężkości leży w ocenie budynku pod względem zdrowotności i higieny zwierząt, co jest podstawowym warunkiem ich wysokiej wydajności produkcyjnej.
- Człowiek. Również dla niego należy stworzyć odpowiednie warunki na czas pracy zarówno pod względem higieny, jak i zmniejeszenia uciążliwości obsługi zwierząt.
- Praca. Na trzecim miejscu występuje czynnik organizacji pracy. Włączona jest do niego problematyka technologii obsługi i mechanizacji poszczególnych czynności.
- Koszty budowy. Wreszcie na czwartym miejscu znajduje się kryterium kosztów budowy i eksploatacji budynku. W tym zakresie istnieją m. in. specjalne zalecenia mające na uwadze nie tylko możliwie oszczędny nakład finansowy, lecz również zastosowanie materiałów umożliwiających osiągnięcie budownictwa lekkiego, z możliwością wykorzystania niektórych materiałów miejscowych, przeznaczonych jako surowiec do prefabrykacji (program egzamin ustny).

Typizacja

Typizacja ma na celu zastcsowanie możliwie tych samych elementów konstrukcyjno-budowlanych, ułatwiających w razie potrzeby zmianę przeznaczenia użytkowego budynku i jego funkcji bez konieczności zmian konstrukcyjnych. W związku z tym nastąpiło ograniczenie liczby wymiarów szerokości budynków do kilku, co umożliwia:
- masową produkcję głównych elementów konstrukcyjnych budowli,
- specjalizację brygad montażowych o ujednoliconych przebiegach robót;

Największe korzyści przynoszą systemy typizacyjne oparte na rozwiązaniach szkieletowych budynków wiejskich, np. Mastenbau (opinie o programie).
Jako system wymiarowy przyjęto system dziesiętny oparty na module M = 10 cm oraz na siatce konstrukcyjnej 30 X 30 cm. Wymiary podłużne wszystkich elementów konstrukcyjnych stanowią wskutek tego wielokrotność 30 cm. W oparciu o ten system miar zostały ustalone wymiary dla wszystkich rodzajów budynków inwentarskich, gospodarczych i mieszkalnych.
Główną podstawą rozwoju uprzemysłowionych metod budownictwa wiejskiego w Związku Radzieckim jest typizacja i standaryzacja.
Charakterystyczną cechą uprzemysłowionego budownictwa rolniczego jest typizacja budynków, polegająca na zastosowaniu 3 sekcji podstawowych, jednolitych jeśli chodzi o ich szerokość wynoszącą 18 m (3 X 6 m), a różniących się tylko długością. Na zasadzie kombinowanych zestawów długości budynków następuje przystosowanie ich do warunków terenowych (segregator aktów prawnych).

Od roku 1966 przechodzi się w Rosji w coraz większym stopniu na typizację elementów, zapewniającą większą swobodę kształtowania układów funkcjonalno-przestrzennych budynków rolniczych.
W Czechosłowacji występują zasadniczo dwa systemy typizacji:
a) elementów,
b) budynków (promocja 3 w 1).