Konwencja znaków

Konwencja znaków dla sił wewnętrznych jest następująca:

• Siły normalne rozciągające są dodatnie.
• Dodatni moment zginający wywołuje ściskanie po stronie zewnętrznej, tj. po stronie wypukłej (na rys. 1 strona zewnętrzna jest skierowana ku górze).
• Naprężenia styczne są dodatnie wówczas, gdy wywołują zmniejszenie kąta prostego, zawartego między dodatnimi zwrotami kierunków x i cp (program uprawnienia budowlane na komputer).
• Dodatni moment skręcający usiłuje przesunąć ku górze początek układu współrzędnych, przedstawiony na rysunku.

e Siły poprzeczne są dodatnie wówczas, gdy działają na zewnątrz przekrojów znajdujących się naprzeciwko ujemnych zwrotów osi współrzęd5:łv normalne i styczne, które odpowiadają naprężeniom występującym w tarczach, noszą razem nazwę błonowych sił normalnych, wywołują wydłużenia (dodatnie lub ujemne) środkowej powierzchni powieki. Momenty zginające i skręcające oraz siły poprzeczne, które odpowiadają naprężeniom, jakie występują w płytach, noszą nazwę sił zginających (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sztywność jest to zdolność powłoki do stawiania oporu odkształceni: m wywołanym siłami błonowymi. Sztywność błonowa jest proporcjonalna do współczynnika sprężystości E oraz do grubości powłoki S. Sztywność zginania (płytowa) odpowiada zdolności powłoki przeciwstawiania się powstaniu odkształceń od momentów zginających . skręcających. (Odkształcenia wywołane siłami poprzecznymi są tak małe, ze przy obliczaniu powłok można je pominąć.) Sztywność zginania jest proporcjonalna do wielkości E i do ^ ó³ (uprawnienia budowlane).

Różnice w sztywnościach

Wobec tego, że d jest w stosunku do rozpiętości powłoki znikomo małe, to i sztywność zginania powłoki jest bardzo mała w stosunku do sztywności tronowej. Właściwe konstrukcje powłokowe. Ze względu na małą sztywność zginania powłoka jako konstrukcja nośna pracuje niekorzystnie wówczas, gdy rozpatrywane obciążenie wywołuje znaczne siły zginające. Dlatego otwarta rura cienkościenna przedstawiona na rys (program egzamin ustny). Jest nieracjonalną konstrukcją powłokową, gdyż nieomal każdy rodzaj obciążenia wywoła w niej znaczne odkształcenia. Jeśli jednak oba końce rury zostaną zaopatrzone w przepony, to sztywność powłoki znacznie wzrośnie.

Różnice w sztywnościach obu przedstawionych konstrukcji wynikają r tego, że obciążenie każdego rodzaju wywoła tylko siły błonowe w powłoce b, podczas gdy prawie wszystkie rodzaje obciążeń wywołują w powłoce c tylko zginanie. Występujące w takim przypadku odkształcenia noszą nazwę odkształceń niebłonowych. Wobec tego słuszna będzie następująca definicja (opinie o programie).

Właściwą konstrukcją powłokową jest konstrukcja tak ukształtowana i podparta, że występują w niej tylko odkształcenia błonowe. O właściwej konstrukcji powłokowej mówimy, że jest ona sztywna. Niewłaściwe konstrukcje powłokowe znajdują zastosowanie w akustyce (dzwony, membrany w głośnikach). Zasadniczo w niniejszej pracy omawiane są właściwe konstrukcje powłokowe. W paru miejscach, w których są omawiane niewłaściwe konstrukcje powłokowe, jest na to wyraźnie zwrócona uwaga czytelnika (segregator aktów prawnych).

Niekiedy zdarza się, że siły zginające są tak małe, że bez uwzględnienia tych sił uzyska się zupełnie zadowalające przybliżenie rzeczywiście panującego układu naprężeń. W takim przypadku można powiedzieć, że powłoka jest obliczana wg teorii błonowej. W błonowym stanie naprężeń występują tylko trzy nieznane siły wewnętrzne:. N_x, N,_p i N_Xip = N_vx. Układy taki przypomina rozkład naprężeń, jaki panuje w tarczach. Zasadnicza różnica polega na tym, że dla wycinka tarczy można ustalić jedynie dwa równania rzutów, podczas gdy dla wycinka powłoki trzy(promocja 3 w 1). Dlatego też powłokę oblicza się jako konstrukcję wewnętrznie statycznie wyznaczalną. Wobec tego możliwość bezpośredniego obliczenia naprężeń zależy od tego, czy powłoka jest podparta w sposób statycznie wyznaczalny.