Koordynacja geometrycznych wymiarów budynków

Koordynacja geometrycznych wymiarów budynków i wyrobów stosowanych w budownictwie stanowi tylko jedną stronę normalizacji. Inna jej strona, o pierwszorzędnym znaczeniu dla produkcji przemysłu materiałów budowlanych to wszechstronna reglamentacja wymagań co do jakości. Jeśli pierwszym etapem pracy nad materiałem, określającym jego przyszłe parametry zgodnie z wymaganiami architektoniczno-budowlanymi jest opracowanie zagadnienia technicznego, to norma reglamentująca wskaźniki jakości materiału produkowanego przez przemysł jest drugim etapem tej pracy lub, słuszniej, metryką gwarantującą jego wysoką jakość (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podstawowym środkiem sterowania jakością produkcji przemysłu budowlanego, w tym również przemysłu materiałów budowlanych, jest normalizacja państwowa. W celu polepszenia prac w zakresie normalizacji rozwinięto szeroką działalność, zmierzającą do opracowania i wdrożenia norm państwowych i warunków technicznych dla wielu nowych rodzajów materiałów i wyrobów budowlanych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Specjalną uwagę poświęcono zagadnieniom kompleksowej normalizacji, tj. opracowaniu norm nie tylko na materiały i wyroby stanowiące końcowe produkty przemysłu branżowego, ale także na surowce, półfabrykaty, wyroby uzupełniające oraz metody oceny jakości i badań (uprawnienia budowlane).

Stosownie do wymagań systemu państwowego planowania i sterowania jakością produkcji włączono do planów normalizacji specjalne instrukcje dotyczące podwyższenia wskaźników jakości materiałów i wyrobów budowlanych. Obok norm z zakresu wymagań masowej produkcji mogą być włączone także normy bardziej postępowe (stopnie jakości), tj. charakteryzujące nie tylko wskaźniki otrzymane w wyniku badań fabrycznych i kontrolnych oraz analizy danych statystycznych, ale również perspektywiczne, prognozowane wymagania dotyczące jakości materiałów niezbędnych dla budownictwa (program egzamin ustny).

Międzyresortowe uzgodnienie

Opracowanie takich norm, w których założono wskaźniki jakości odpowiadające wysokim wymaganiom współczesnego i przyszłego budownictwa przemysłowego, jest jedną z ważniejszych dźwigni planowego podwyższania jakości materiałów i wyrobów budowlanych. Nie mniej ważne z punktu widzenia rozwiązania zagadnienia podwyższenia jakości gotowej produkcji jest międzyresortowe uzgodnienie wymagań w odniesieniu do surowców, materiałów oraz uzupełniających elementów i wyrobów (opinie o programie). A zatem, np. rozwiązanie zagadnienia podwyższenia jakości podłóg z nowych materiałów syntetycznych zależy od dostarczanych przedsiębiorstwu surowców (żywic, środków utrwalających, wypełniaczy, barwników itp.), jakości urządzeń stosowanych do wytwarzania materiałów (wytłaczarek, kalandrów itp.), jakości gotowej produkcji fabrycznej, jakości materiałów stosowanych do przygotowania podłoża pod podłogę i lepików do przyklejania materiałów podłogowych. Wszystkie te zagadnienia należy rozwiązywać w skali kraju za pomocą kompleksowej normalizacji.

Mówiąc o systemie państwowego zarządzania jakością produkcji budowlanej nie wolno również zapomnieć o jakości wykonywania robót, które w ramach tego systemu podporządkowano wymaganiom norm i przepisów budowlanych oraz wytycznym i normom stosowania tych czy innych materiałów (segregator aktów prawnych).

Przeprowadzona w Związku Radzieckim reforma przyczyniła się do zrealizowania szeregu zamierzeń dotyczących dalszego podwyższania jakości produkcji przemysłowej i jej ekonomicznej stymulacji. Ustalono, że produkcja wysokiej jakości powinna być stymulowana przez ustanawianie dodatków do cen. Innym ważnym sposobem reformy ekonomicznej okazała się państwowa atestacja jakości, wprowadzona w Związku Radzieckim w 1967 r. W stosunku do materiałów i wyrobów odznaczających się najwyższymi wskaźnikami jakości i całkowicie odpowiadających kompleksowi stawianych im wymagań architektoniczno-budowlanych opracowuje się i zatwierdza specjalne normy państwowe na produkcję atestowaną (promocja 3 w 1).