Kopułki szklane

Kopułki szklane są wyrabiane ze szkła hartowanego grubości 5 mm, o podstawie kc o średnicy 800 mm, kwadratu 800×800 i o strzałce 60 mm oraz prostokąta 800 x 12 o strzałce 95 mm (program uprawnienia budowlane na komputer).
Kształtki szklane są wykonywane za pomocą prasowania i obejmują wyroby ścienne, kształtki stropowe i sufitowe, posadzkowe, dachówki i płytki podokienne. Pustaki szklane są to kształtki ścienne bezbarwne, barwione w masie li barwione powierzchniowo.

Produkuje się je w czterech wielkościach 190x190x8 200x200x80, 240x240x80 i 250x250x80 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Luksfery są to kształtki ścienne, pełne o kwadratowej powierzchni licowej. Kształtki stropowe, stanowiące element szklany współpracujący z żelbetem mają przekrój kwadratowy (kwadrality) 120 x 120×80 mm lub kołowy (rotality) średnicy 144 li 100 mm i wysokości 100 lub 60 mm.
Szyby zespolone „Vitroterm” stanowią układ dwu lub trzech szyb trwale ze sobą złączonych ramką dystansową, uszczelnionych na obwodzie. Szerokość komor między szybami wynosi 12 mm, grubość szkła 3-7 mm, całkowita grubość szyby zespolonej 20-28 mm, współczynnik przewodzenia ciepła X = 3,1-3,54 W/(m-°C). Szyb; zespolone stosuje się do otworów okiennych lub przegród ściennych o wymaganych cechach izolacyjności cieplnej i akustycznej (uprawnienia budowlane).

Spoiwa są to materiały wiążące, chemicznie aktywne, które doprowadzone do stanu plastycznego w wyniku procesów fizycznych przechodzą - dzięki chemicznym proceson hydratacji - w stan stały, uzyskując wzrastającą z czasem wytrzymałość (program egzamin ustny).
Proces hydratacji, w którym spoiwo zmienia jedynie stan skupienia z plastycznego na stały, nazywa się wiązaniem spoiwa; natomiast dalszy ciąg tego procesu, w którym nabiera ono wytrzymałości mechanicznej i twardnieje - twardnieniem spoiwa.

Charakterystyka i podział spoiw

Produkty oparte na utwardzonych spoiwach charakteryzują się wysoką wytrzymałości? i szczelnością, niektóre korozjo-ochronnością zbrojenia stalowego, ogniotrwałością i zależnie od warunków technologicznych porowatością, termoizolacyjnością oraz nasiąkliwością, Dobór i różnicowanie tych cech można uzyskać samym spoiwem, ilością wody zarobowe, lub odpowiednimi dodatkami. Podstawowe właściwości są determinowane typem spoiwa (opinie o programie).

Spoiwa dzieli się zależnie od składu fazowego (mineralogicznego i chemicznego) lub od warunków twardnienia. Zależnie od składu fazowego rozróżnia się cztery podstawowe typy spoiw: krzemowapniowe, glinowapniowe, wapienne i siarczanowapniowe.
Oprócz wymienionych typów spoiw rozróżnia się spoiwa magnezjowe, krzemianowe i organiczne.
Zależnie od warunków twardnienia rozróżnia się spoiwa powietrzne, hydrauliczne, hydrotermalne i chemoutwardzalne.
Spoiwa powietrzne są zarabiane wodą i mogą wiązać i twardnieć tylko w powietrzu (segregator aktów prawnych).

Charakteryzują się niską odpornością na działanie wody. Do typowych spoiw powietrznych należą:
- spoiwa wapienne, produkowane w trzech zasadniczych postaciach, jako wapno palone w bryłach, wapno palone mielone i wapno sucho gaszone (hydratyzowane);
- spoiwa gipsowe, do których należą odmiany gipsu budowlanego, spoiwo anhydrytowe oraz gips jastrychowy;
- spoiwa magnezjowe oparte na magnezycie kaustycznym, do którego zarabiania używa się roztworu chlorku magnezowego lub siarczanu magnezowego;
- spoiwa krzemianowe uzyskiwane przez wymieszanie szkła wodnego z mączką mineralną i aktywatorem fluorokrzemianowym (promocja 3 w 1).

Spoiwa hydrauliczne mogą wiązać i twardnieć w powietrzu lub w wodzie, tylko w temperaturach dodatnich. Są odporne na działanie wody. Należą do nich wszystkie cementy
właściwe (portlandzkie, żużlowe, pucolanowe, glinowe) oraz wapno hydrauliczne, któ po związaniu na powietrzu może dalej twardnieć w środowisku wodnym.
Podstawą kladyfikacji spoiw hydraulicznych jest stosunek procentowy poszczególnyc składników, których proporcje są ściśle określone.