Korozja żelbetu

Dodatki wprowadzone do mieszanki betonowej dla zwiększenia odporności betonu (szkło wodne, chlorek żelazowy, glinian sodowy) zmieniają w środowiskach chemicznie agresywnych strukturę kamienia cementowego i zmniejszają w znaczny sposób współczynnik filtracji (program uprawnienia budowlane na komputer). Stosując dodatki należy pamiętać, aby chroniąc beton nie powodować zagrożenia korozyjnego zbrojenia, co np. ma miejsce przy stosowaniu chlorków do żelbetu. Dodatki mogą również uplastyczniać mieszankę i zmniejszając wodożądność przyczyniać się do szczelniejszego układania jej (ługi posulfitowe), hydrofobizować beton i zmniejszać podciąganie włoskowate (żywica abietynowa), zwiększać szczelność i rysoodporność betonu itp.

Korozja żelbetu następuje w wyniku korozji betonu lub zbrojenia albo jednoczesnej korozji betonu i zbrojenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zbrojenie stalowe w normalnie szczelnym betonie dzięki jego wysokiej alkaliczności jest dostatecznie trwałe przy wystarczająco grubej (10-25 mm) warstwie otulającej. W betonach o małej szczelności zbrojenie znajduje się w mniej korzystnych warunkach i możliwa jest jego korozja pod wpływem wilgotnego powietrza atmosferycznego, bez udziału agresywnych czynników gazowych. Zagrożenie to wzmaga się znacznie w środowisku wodnym, gdzie wymagana grubość otuliny wynosi 4-5 cm (uprawnienia budowlane).

Środki ochrony zbrojenia w betonie przy oddziaływaniu środowisk agresywnych mogą być następujące:
- zwiększenie szczelności betonu,
- zwiększenie grubości otuliny,
- wprowadzenie do betonu środków opóźniających korozję zbrojenia (azotan sodowy, chromian barowy, dwuchromian potasowy),
- metalizacja zbrojenia cynkiem lub aluminium,
- powlekanie zbrojenia materiałami lakierniczymi zapewniającymi przyczepność betonu do gładkiego zbrojenia.

Beton nie jest palny i dlatego można go zaliczyć do materiałów ognioodpornych. Dzięki niskiemu współczynnikowi przewodzenia ciepła, krótkotrwałe działanie ognia nie powoduje spadku wytrzymałości betonu, a przy długotrwałym - w kamieniu cementowym mogą zajść niepożądane procesy dehydratyzacji uwodnionych kryształów. Najbardziej szkodliwa dla betonu jest nie tyle wysoka temperatura, ile skoki temperatury, które powstają przy gaszeniu pożaru wodą. Wskutek różnicy wartości współczynników rozszerzalności cieplnej grubego kruszywa i zaczynu, a także zbrojenia stalowego, może nastąpić rozluźnienie struktury betonu lub żelbetu i spadek ich wytrzymałości (program egzamin ustny).

Materiały izolacyjne

Beton zwykły nadaje się do eksploatacji w temperaturze nie przekraczającej ok. 250°C. Usunięcie wody adsorpcyjnej, a następnie krystalizacyjnej wywołuje w betonie dodatkowe zjawiska skurczowe i zmniejsza wytrzymałość. Bardzo wysoka temperatura narusza więź między składnikami betonu i powoduje jego niszczenie. Jednak przy odpowiednim doborze spoiwa (cement glinowy, szkło wodne) i kruszywa (złom ceglany, szamot, magnezyt, andezyt, bazalt, diabaz) można uzyskać betony żaroodporne, które przez dłuższy czas będą pracować w wysokich temperaturach.
Zastosowanie materiałów izolacyjnych (opinie o programie).

Materiały izolacyjne mają chronić konstrukcje, urządzenia lub obiekty przed niepożądanymi wpływami środowiska zewnętrznego, które obniżają właściwości materiałów lub ustrojów konstrukcyjnych albo utrudniają warunki ich ekspoatacji.
Niepożądanymi, ze względów eksploatacyjnych lub konstrukcyjnych, czynnikami fizycznymi lub chemicznymi są: wilgoć lub woda swobodna, ciecze agresywne, nadmierne ciepło lub zimno oraz nadmierny hałas lub wibracje (segregator aktów prawnych).
Ze względu na charakter czynników zewnętrznych rozróżnia się materiały do izolacji wodochronnych, chemoodpornych, termicznych i akustycznych.

W razie działania na budowlę wilgoci zawartej w powietrzu lub gruncie albo wody przesiąkającej przez grunt, opadowej lub tworzącej swobodne zwierciadło stosuje się izolacje wodochronne polegające na trwałym odcięciu budowli od środowiska zewnętrznego szczelną przeponą. W pierwszym przypadku stosuje się izolacje typu lekkiego (przeciwwilgociowe), w drugim - izolacje typu średniego lub ciężkiego (przeciwwodne). Izolacje przeciwwilgociowe wykonuje się w postaci impregnacji lub powłok z materiałów ciekłych, a izolacje przeciwwodne - w postaci wypraw z materiałów plastycznych lub pokryć z materiałów rolowych (pap i folii) (promocja 3 w 1).