Krzywizny wykresu

Opisany przebieg krzywej płynności jest charakterystyczny dla substancji chemicznie niejednolitych, jakimi są asfalty. Dla substancji jednorodnych, podlegających prawu dla cieczy newtonowskich, wykresy te mają przebieg linii prostych.
Krzywizny wykresu spowodowane są dodatkową pracą, którą należy wykonać, aby splątane i sczepione z sobą cząsteczki asfaltu ułożyć i uporządkować w pewnym kierunku (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przebieg krzywej Teologicznej asfaltów nie daje się teoretycznie obliczyć, można go jedynie uzyskać z pomiarów.

Krzywa ta jest między innymi dowodem koloidalnej, micelarnej budowy asfaltów, przy których niskomolekularne węglowodory stanowią fazę rozpraszającą.
Są to według obecnego stanu badań układy koloidalne, złożone ze stosunkowo niskomolekularnych węglowodorów stanowiących fazę zwartą rozpraszającą, w której znajdują się jako faza rozproszona wysokomolekularne micele, będące ugrupowaniami kompleksowymi molekuł (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ponieważ wszystkie węglowodory obu faz wykazują bliskie chemiczne pokrewieństwo, można przypuszczać, że cząsteczki fazy rozproszonej otoczone są błonkami (liosferą) o grubości kilku molekuł, które stanowią pod względem chemicznym stopniowe przejście od węglowodanów jednej fazy do węglowodorów drugiej fazy.

Grubość tych błonek zmienia się w sposób odwrotny do wysokości temperatury. W temperaturach wyższych, przy małym stężeniu micel lub cząsteczek kompleksowych, substancja zachowuje się jak ciecz (uprawnienia budowlane). Dająca się zmierzyć dynamiczna wiskoza takiej cieczy rj jest wielkością stałą dla różnych sił ścinających. Ponieważ wiskoza ta - przy zmianie składnika rozproszonego - ulega jedynie małym zmianom, można przyjąć, że micele lub cząsteczki kompleksowe mają w przybliżeniu kształty kuliste. Wskazuje to na charakter naftenowy lub aromatyczny asfaltów, gdyż przy koloidach o budowie fazy rozproszonej włóknistej (łańcuchowej) zwiększenie składników tej fazy o kilka tylko procent powoduje zwiększenie wiskozy o kilkaset procent. Przy obniżaniu temperatury nie tylko wzrasta grubość otoczek, lecz i w fazie zwartej zaczynają wykrystalizowywać wysokomolekularne węglowodory szeregu parafinowego (program egzamin ustny).

Penetracja

Na skutek tej krystalizacji asfalt staje się ciałem o quasiplastycznej płynności, gdyż kryształy węglowodorów parafinowych muszą pod wpływem siły ścinającej uporządkowywać się i układać kierunkowo. Przy jeszcze niższych temperaturach otoczki nakładają się na siebie, zwiększając swe wymiary, co daje podobny efekt jak zwiększenie stężenia micel z otoczkami. W tej temperaturze asfalt zachowuje się jak ciało sprężyste, co obrazuje odcinek O-A wykresu. Równa się to przejściu asfaltu w stan żelu z początkowego stanu zolu.

Podkreślić trzeba, że warunki i temperatury, w jakich asfalty znajdują się jako warstwy izolacyjne budowli, leżą najczęściej w interwale, w którym asfalty mają własności ciała Binghama (opinie o programie).
Oznaczenia związane z lepkością asfaltów temperatura mięknienia, penetracja, temperatura łamliwości pomimo że są umowne, są wzajemnie ze sobą związane. Bardziej szczegółowe badania tych właściwości, połączone z badaniem lepkości asfaltu wykazały, że między temperaturą mięknienia a penetracją istnieje zależność dająca się ująć we wzór matematyczny.
Wzór ten umożliwia określenie właściwości plastycznych asfaltów jedną liczbą jest to tzw. „indeks penetracji” (segregator aktów prawnych).

Dla wyznaczenia indeksu penetracji asfaltów opracowany został nomogram. Do obliczenia tego indeksu potrzebna jest jedynie znajomość penetracji (w dowolnej temperaturze) i temperatury mięknienia PiK.
Spośród produkowanych w rafineriach asfaltów, asfalty dmuchane są mniej wrażliwe na temperatury (bardziej plastyczne) niż asfalty destylowane.
Nomogram dla indeksu penetracji został obliczony przy założeniu, że penetracja asfaltu w temperaturze mięknienia PiK wynosi 800 jednostek penetracji (promocja 3 w 1).

Założenie to nie sprawdza się dla asfaltów parafinowych, które uzyskują penetrację 800 w temperaturze nieco niższej niż temperatura mięknienia. Wymaga to wprowadzenia poprawki, którą można odczytać z wykresu na siatce logarytmicznej w układzie temperatura/penetracja.