Kwasoodporność wyrobów ceramicznych

Przy zamkniętych porach, nie połączonych ze sobą i z atmosferą, niszczące działanie roztworów agresywnych bywa znacznie słabsze niż przy porach otwartych, przez które roztwory wodne przenikają w głąb materiału. Poza tym odporność materiałów ceramicznych zależy również od ich struktury. W czasie wypalania, wszystkie materiały ceramiczne, włącznie z cegłą zwykłą, uzyskują ochronną warstwę powierzchniową (program uprawnienia budowlane na komputer).
Działanie substancji chemicznych na czerep wyrobów ceramicznych jest tak różnorodne, że ocena tych wyrobów pod względem odporności jest trudna. Odporne pod względem chemicznym wyroby są przeznaczone do pracy w środowiskach kwaśnych lub zasadowych.

Kwasoodporne wyroby ceramiczne poddaje się w celu określenia ich odporności działaniu wrzących kwasów o różnym stężeniu i w miarę potrzeby działaniu par tych kwasów. Badanie kwasoodporności może być przeprowadzane na całych próbkach lub próbkach w stanie zmielonym. Badania na całych próbkach są mniej
dokładne i zazwyczaj ograniczają się do badań optycznych. Do wad tych badań należy również tworzenie się na próbce innych substancji chemicznych, które trudno usunąć z próbki; substancje te powodują powiększenie ogólnego ciężaru próbki, dając czasem przyrost a nie ubytek próbki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wobec tego badania materiałów ceramicznych na chemiczną odporność przeprowadza się na próbkach w stanie zmielonym.
Na rozpuszczalność czerepu ceramicznego w kwasie wywiera przede wszystkim wpływ łączna powierzchnia ziarn (wielkość ziarna) badanego materiału i dalsza obróbka przy użyciu NaOH. Dla uzyskania dokładniejszych wskaźników kwasoodporności (1,80-1,84) działa się stężonym kwasem siarkowym. Kwas solny i azotowy, niezależnie od stężenia, działają znacznie słabiej od kwasu siarkowego (uprawnienia budowlane). HC1 stosuje się w stężeniu 25-procentowym, a HNOs w stężeniu 35-procentowym, ponieważ w tych stężeniach najbardziej rozpuszcza się czerep ceramiczny.

Ługoodporność wyrobów ceramicznych

Ługoodporne wyroby ceramiczne przeznaczone są do pracy we wrzących ługach o różnym stężeniu, w stopionych solach, a w temperaturach wyższych nawet w parach ługów i soli. Podobnie jak przy kwasoodporności ocenia się ługoodporność na odpowiednio zmielonych próbkach czerepu ceramicznego PN-68/B-06751. Wskaźnik ługoodporności Ł badanego materiału wyraża się masą ważonej próbki trawionej podanej w procentach w stosunku do masy bezwzględnie suchej próbki (program egzamin ustny).
Jako wynik badań przyjmuje się średnią arytmetyczną z wyników trzech równoległych prób.

Mrozoodporność wyrobów ceramicznych. Badania i ocena mrozoodporności wyrobów ceramicznych omówione są w punkcie 16.4, łącznie z materiałami kamiennymi.
Współczynnik mrozoodporności K oblicza się wg wzoru gdzie: Nn - nasiąkliwość cegły w wodzie o temperaturze normalnej,
N„ - nasiąkliwość cegły określana za pomocą gotowania (opinie o programie).

Współczynnik K pozwala określić w czerepie całkowitą objętość porów trudno dostępnych dla wody i stanowiących objętość zapasową dla nadmiaru objętości tworzącego się lodu.
Jak wynika z badań, cegły i pustaki ceramiczne prawie nie zmieniają wytrzymałości na ściskanie po 15-25 cyklach zamarzania (segregator aktów prawnych).
Cegła zwykła. Zwykła cegła budowlana jest materiałem nieodpornym na działanie kwasów i zasad. Nieodporne są poza tym inne porowate wyroby ceramiczne.
Cegły ulegają łatwo zniszczeniu w warunkach stałego wysychania i nawilżania powierzchni roztworami soli. Po wyschnięciu następuje krystalizacja soli z powiększeniem objętości i związane z tym niszczenie cegły wskutek rozsadzania.

Płytki terakotowe odznaczają się trwałością. Nasiąkliwość ich waha się w granicach 0,1-^4,0% w stosunku do ciężaru suchego materiału. Są one wysoce kwasoodporne. Stratę na ciężarze, przy działaniu na nie kwasów dowolnego stężenia (z wyjątkiem fluorowodorowego H2F2), mierzy się ułamkiem procentów, bez względu na to, czy kwasy są podgrzewane, czy działają na zimno (promocja 3 w 1).