Rozpuszczalniki

Na zakończenie należy wspomnieć o podstawowych zasadach przechowywania wyrobów gumowych:

1. Gumę należy chronić przed działaniem tlenu i słońca, przechowywać z dala od urządzeń grzewczych, lecz w temperaturze nie niższej niż + 5^cC (ok. 278 K).
2. Zaleca się przechowywanie wyrobów gumowych w atmosferze wilgotnej (z wyjątkiem wyrobów zawierających tkaninę, która stykając się z wilgocią pleśnieje).
3. Należy unikać składowania wyrobów gumowych w dużych stosach i bez dostępu powietrza. Należy je również chronić przed działaniem zbędnych naprężeń i odkształceń.
4. Należy unikać stykania się wyrobów gumowych ze smarami i rozpuszczalnikami (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rozpuszczalniki powinny rozpuszczać wszystkie nielotne składniki lakieru, powinny rozpuszczać się w pozostałych lotnych składnikach, powinny wreszcie charakteryzować się małą toksycznością i ulatniać się bez pozostawiania zapachu w powłoce. Najczęściej stosowanymi rozpuszczalnikami są: benzyna lakiernicza, benzen i jego pochodne (ksylen, toluen), węglowodory chlorowane alifatyczne i aromatyczne, terpentyna, alkohole (etylowy, butylowy, amylowy) oraz octan butylu i aceton (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Oprócz rozpuszczalników do materiałów malarskich wprowadza się rozcieńczalniki, mające tę własność, że nie rozpuszczają danej substancji powłokotwórczej, lecz obniżają lepkość roztworów otrzymanych przy użyciu rozpuszczalników. Nadmierne wprowadzenie rozcieńczalnika do roztworu lakierowego powoduje wytrącenie substancji błonotwórczej. Podobny efekt wystąpi również wtedy, gdy rozpuszczalnik ulotni się szybciej od rozcieńczalnika. Niekiedy ta sama substancja organiczna może być dla określonej substancji powłokotwórczej rozpuszczalnikiem, a dla innej rozcieńczalnikiem (uprawnienia budowlane).

Prędkość ulatniania się składników lotnych określa się (umownie) stosunkiem czasu ulatniania się danego rozpuszczalnika do czasu ulatniania się rozpuszczalnika wzorcowego, za jaki przyjęto eter lub aceton (czas ulatniania się kropli eteru z arkusza bibuły w temperaturze pokojowej przyjęto za 1). Porównanie lotności niektórych rozpuszczalników w stosunku do eteru (program egzamin ustny).

Zmiękczacze

Nadanie powłoce lakierowej trwałej elastyczności oraz zmniejszenie szybkości procesu starzenia się jej uzyskuje się przez dodatek zmiękczaczy (plastyfikatorów). Są nimi najczęściej estry wyższych alkoholi i kwasów organicznych, oleje półschnące i nieschnące oraz kamfora. Substancje te, jako składniki nielotne, pozostają w błonie po jej wyschnęciu. Plastyfikatory wprowadza się do materiałów malarskich przeznaczonych na podłoża elastyczne i łatwo odkształcające się, np. skóra, cienkie elementy metalowe, drewniane itp. Obecność plastyfikatorów w wyrobie poprawia połysk i przyczepność wytworzonych powłok (opinie o programie).

Są to sproszkowane substancje barwne pochodzenia organicznego lub nieorganicznego, nierozpuszczalne w spoiwach i rozpuszczalnikach organicznych, lecz w połączeniu z nimi tworzące zawiesinę. Stosowane są również pigmenty metalowe (w postaci drobno zmielonego proszku), zwane brązami. Pigmenty stosuje się do materiałów malarskich kryjących (segregator aktów prawnych).

Oprócz krycia i barwienia pigmenty spełniają wiele innych funkcji, z których najważniejsze są:

• ochrona przed czynnikami korozyjnymi,
• ochrona przed działaniem promieniowania, zwłaszcza ultrafioletowego, przyspieszającego starzenie powłoki,
• obniżenie kosztów wytwarzania wyrobów lakierowych.

Szczególnie dobre własności ochronne przed działaniem promieniowania wykazuje biel tytanowa (TiO_z), biel cynkowa (ZnO) i pył aluminiowy w postaci płatków. Pigmenty zawarte w spoiwie mogą reagować z roztworami i parami przenikającymi do cieczy, na działanie których narażone mogą być powłoki, wskutek czego roztwory te tracą swą agresywność. Np. pigment w postaci PbO wykazuje zdolność zobojętniania substancji o odczynie kwaśnym oraz tworzy z kwasami tłuszczowymi sole (mydła) zapobiegające pęcznieniu powłoki pod wpływem wody (promocja 3 w 1). Pigment Pb0₂ zawarty w minii ołowianej (PbO • Pb0₂) łatwo odszczepia tlen, który reagując z żelazem (podłoże) wytwarza cienką warstwę tlenku żelaza i w ten spcsób hamuje proces korozji.