Utrzymywanie betonu

Znacznie lepsze rezultaty można uzyskać zagęszczając beton wibratorem. Wibratory są to urządzenia mechaniczne, które wywołują drgania masy betonowej, wskutek czego ziarna kruszywa układają się szczelnie jedno przy drugim. Zagęszczając masę za pomocą wibratorów uzyskuje się bardzo zwarty beton o wysokiej wytrzymałości. W początkowym okresie twardnienia beton wymaga pielęgnacji. Już po upływie doby od chwili wypełnienia deskowania masę betonową należy polewać wodą. Czynność tę powinno się powtarzać co najmniej 7 dni, jeżeli do betonu użyto cementu portlandzkiego, a przez 14 dni, jeżeli hutniczego(program uprawnienia budowlane na komputer).

Utrzymywanie betonu w stanie wilgotnym zmniejsza skurcz betonu podczas twardnienia i dostarcza niezbędnych ilości wody do zachodzących procesów chemicznych. Zastosowanie. Beton zwykły stosuje się do wykonywania robót konstrukcyjnych betonowych i żelbetowych oraz do produkcji elementów prefabrykowanych. Najczęściej z betonu wykonuje się ławy fundamentowe, fundamenty, ściany piwniczne, schody wewnętrzne i zewnętrzne, stropy, nadproża itp.

Betonem z żużla paleniskowego nazywa się stwardniałą mieszaninę żużla paleniskowego, cementu i wody z ewentualnym dodatkiem wapna lub piasku. Właściwości. Beton z żużla paleniskowego jest materiałem niejednorodnym, którego cechy techniczne charakteryzują się znaczną rozpiętością (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W przybliżeniu można podać, że wytrzymałość żużlobetonu na ściskanie mieści się w granicach 30-70 kG/cm² (2,9-6,8 MPa), co odpowiada wytrzymałością niższym klasom cegły pełnej. Wytrzymałość żużlobetonu zależy od ilości użytego cementu, rodzaju żużla i umiejętności wykonania betonu. Dla zwiększenia wytrzymałości można dodać piasku, lecz należy liczyć się z pogorszeniem właściwości ciepłochronnych (uprawnienia budowlane).

Żużle paleniskowe

Gęstość pozorna zależy od proporcji i rodzaju zastosowanych składników i wynosi 1300-1700 kg/m⁸. Na ogół żużlobeton jest lżejszy od cegły pełnej i lepiej chroni budynek od zimna. Beton z żużla paleniskowego należy do najtańszych materiałów używanych w budownictwie indywidualnym do wznoszenia ścian (program egzamin ustny).

Żużle paleniskowe często zawierają sporo zanieczyszczeń (p. 2.4) i dlatego należy zachować dużą ostrożność przy stosowaniu tego materiału. Zastosowanie żużla o złej jakości może doprowadzić do popękania i rozsypania się żużlobetonu. Sposób przygotowania mieszanki betonowej jest podobny do wykonania betonu zwykłego. Ilość składników potrzebnych do uzyskania 1 m⁸ lekkiego betonu z żużla paleniskowego (opinie o programie).

Zastosowanie. Żużlobeton jest dość popularnym materiałem stosowanym w budownictwie indywidualnym głównie ze względu na łatwość nabycia składników. Z betonu żużlowego wykonuje > się elementy prefabrykowane ścienne i stropowe (pustaki). Coraz rzadziej stosuje się żużlobeton do budowy ścian ubijanych w deskowaniu.  Trocinobetonem nazywa się stwardniałą mieszaninę trocin, cementu lub wapna oraz wody z ewentualnym dodatkiem piasku (segregator aktów prawnych).

Właściwości. Gęstość pozorna trocinobetonu w zależności od użytych składników waha się w granicach 800-1500 kg/m⁸, a wytrzymałość na ściskanie 12-140 kG/cm² (1,2-13,7 MPa). Trocinobeton ma dobre właściwości ciepłochronne, lecz jest nasiąkliwy i nie nadaje się do stosowania w miejscach narażonych na działanie wilgoci. Trocinobeton nie pali się, lecz pod wpływem ognia ulega zwęgleniu i szybko kruszeje. Jest dość odporny na gnicie i działanie bakterii (promocja 3 w 1).

W celu uzyskania większej wytrzymałości do trocinobetonu dodaje się piasek lub drobny gruz ceglany. Dodatki te jednak wpływają na obniżenie właściwości ciepłochronnych trocinobetonu. Podczas wysychania trocinobeton ulega znacznym skurczom i dlatego najlepiej układać gotowe już wyroby z trocinobetonu, np. w postaci płyt lub bloków, już po całkowitym stwardnieniu i wyschnięciu. Poważną wadą trocinobetonu jest bardzo długi okres wysychania dochodzący do kilku tygodni, co bardzo może zahamować postęp robót.