Licowanie okładziną

Układanie wykonuje się warstwami, zaczynając od dołu. Jeżeli jednak licowanie prowadzi się od cokołu aż do gzymsu wieńczącego, możliwe są uszkodzenia okładziny spowodowane podawaniem materiałów, nieostrożnością robotników i innymi przyczynami. Z tego względu wykorzystuje się występy i płaszczyzny ściany w postaci poziomych pasów i gzymsów dla założenia na nich dolnej warstwy okładziny. Następnie zakłada się warstwę licówki na niżej położonym występie i prowadzi się licowanie w górę. W ten sposób pole leżące nad cokołem zostaje oblicowane na końcu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Licowanie okładziną ma częściowo charakter tynkowania: murarz starannie zwilża powierzchnię ściany, narzuca na nią zaprawę cementową i „przykleja" wilgotną (zamoczoną w wodzie) połówkę cegły licowej. Przy układaniu warstw całych cegieł należy wewnętrzną ich powierzchnię nasiekać dla uzyskania lepszej przyczepności do zaprawy. Zazwyczaj okładzinę się spoinuje; niekiedy jednak cegły tak dokładnie są do siebie dopasowane, że spoiny są prawie niewidoczne i nie mogą być obrobione. Aby ochronić okładzinę przed zadrapaniem lub innymi uszkodzeniami w czasie wykonywania sąsiednich robót, należy okleić ją arkuszami papieru (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Oprócz opisanych rodzajów licowania ściśle konstrukcyjnego lub ściśle powierzchniowego spotyka się pośrednie sposoby. Okładziny grube są trwalsze. Okładzinę można wykonać z cegieł dwóch rodzajów: większych układanych jako główki i mniejszych - jako wozówki; warstwy układa się jednocześnie ze wznoszeniem murów lub po jego ukończeniu w sposób powyżej opisany. W braku dobrego kamienia licowego, mury z kamienia łamanego okłada się cegłą. Przy takim licowaniu stosuje się wiązanie, wskutek czego okładzina ma również znaczenie konstrukcyjne (uprawnienia budowlane).

Okładzina ceglana

Na skutek nieprawidłowego kształtu kamieni okładzinę ceglaną wykonuje się z uskokami, przystosowując ich wysokość do grubości warstw kamienia (program egzamin ustny). W celu zespolenia muru z okładziną konieczne jest przewiązanie ceglanych uskoków. Zwykle warstwa okładziny ma grubość pół cegły, w występach zaś całej cegły. Robotę zaczyna się od ułożenia kilku warstw okładziny na wysokość warstwy muru kamiennego. Następnie układa się warstwę kamieni do poziomu górnej warstwy okładziny, później znowu pas okładziny, warstwę kamieni itd. Układanie kamieni wskazane jest na zaprawie cementowej. Przy użyciu zaprawy wapiennej możliwe jest nierówne osiadanie spoin i oddzielanie się okładziny (opinie o programie).

Okładzina ceglana stanowi swojego rodzaju szalowanie dla betonu. Powiązanie okładziny z betonem osiąga się przez wtapianie w masę betonu pojedynczych główek. W okładzinie dobrze jest stosować układ gotycki, który daje możność powiązania każdej warstwy okładziny z masą betonową. Okładzina ma zazwyczaj grubość pół cegły (przy wozówkach). Najpierw wykłada się zewnętrzne rzędy cegieł. Do nich, wzdłuż całego obwodu, dorzuca się wałek z betonu i ubija się go ostrożnie, tak aby nie wzruszyć ułożonych cegieł. Następnie układa się beton na całej powierzchni i ubija się go bez przeszkód, ponieważ rząd cegieł i wałek betonowy stanowią już mocne obramowanie (segregator aktów prawnych).

Jeżeli do ścian betonowych stosuje się okładzinę ż cegły, to w celu zmniejszenia przewodzenia ciepła i wilgoci zostawia się warstwę powietrza między masą betonu a okładziną. Utworzenie takiej warstwy nie jest trudne. Należy przede wszystkim odpowiednio zmniejszyć ilość wtapianych w beton główek. Przestrzeń pozostawioną na warstwę powietrza wypełnia się drewnianymi wkładkami, które usuwa się po stwardnieniu betonu. Cegły licowe układa się na zaprawie cementowej. Licowanie elewacji płytami cementowymi wykonuje się dwoma sposobami (promocja 3 w 1).

Jeżeli ściany budynku są już wymurowane, układanie płyt cementowych odbywa się tak samo jak płyt z kamienia naturalnego. Płyty okładzinowe ustawia się na swoim miejscu i mocuje się do ściany metalowymi kotewkami. Uprzednie dopasowanie płyt bez zalania zaprawą wykonuje się tylko w jednym rzędzie poziomym o długości 2,5 - 3,0 m na gładkiej powierzchni albo na całej długości ściany między pionowymi występami elewacji.