Liny stalowe

Liny stalowe podnośników powinny spełniać specjalne wymagania. Wytrzymałość ich uzyskuje się np. drogą odpowiedniej obróbki cieplnej poszczególnych drutów liny. W linach oryginalnych podnośników Syncrolift każda pojedyncza skrętka liny stalowej jest ponadto galwanizowana dla uzyskania maksymalnego wewnętrznego i zewnętrznego zabezpieczenia antykorozyjnego. Proces galwanizowania poprzedzony obróbką cieplną każdej skrętki liny zapewnia utrzymanie stałej giętkości i daje liny o właściwościach odpowiadających warunkom środowiska morskiego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Różnica pomiędzy podnośnikiem systemu Syncrolift, a podnośnikiem hydraulicznym Hydrolift, polega na tym, że tu platformę stanowi zatapialny ponton z wbudowanymi urządzeniami napędowymi. Urządzenia te wprawiają w ruch koła zębate toczące się wzdłuż zębatek osadzonych na pionowych prowadnicach, na zewnątrz pontonu. Wskutek ruchu kół zębatych platforma może przesuwać się w dół lub w górę. Ponton, który zawiera wodoszczelną komorę maszynowni, ma określoną nośność pozwalającą na udźwignięcie statku.
Statki dokuje się na wózkach, które po wynurzeniu z wody mogą być przesunięte na ląd podobnie jak w systemie Syncrolift (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Trzy możliwe usytuowania podnośnika Hydrolift względem nabrzeża (o) oraz położenia stanowisk remontowanych statków na lądzie (b i c) [12].
System Hydrolift nadaje się szczególnie do portów pływowych lub o dużej różnicy między niskimi a wysokimi stanami wody, gdyż wysokość podnoszenia jest tu praktycznie nieograniczona. Wysokość np. 25 m jest bez trudu osiągalna (uprawnienia budowlane).
Podnośnik hydrauliczny wymaga wykonania w dnie akwenu pewnej głębi w miejscu swego zainstalowania, jest ona jednak zwykle znacznie mniejsza niż wymagana dla doków pływających.
Prowadnice stanowią najczęściej stalowe dwuteowniki, umocowane pionowo na pionowych palach półkozlów z pali żelbetowych rozmieszczonych z obu stron wzdłuż boków podnośnika (program egzamin ustny).

Montaż kadłubów

Srodniki dwuteowników ustawione są tak, że ich płaszczyzny są równolegle do osi wzdłużnej podnośnika. Po jednej stronie podnośnika umieszcza się na środnikach prowadnic zębatki, po drugiej zaś „wodzidła” dla gładkich kół prowadzących (opinie o programie).

Dzięki tym kołom ponton nie może przesuwać się poziomo i podnośnik jest wskutek tego niewrażliwy na wiatr. Większe podnośniki mają zwykle zębatki z obu stron. Koła prowadzące są wówczas zbędne. Uruchamianie mechanizmów wewnątrz pontonu następuje z zewnątrz.
Ogólne rozwiązanie stoczni dla budowy jednostek średniej wielkości, opatentowane i zastosowane w Holandii, a polegające na zastosowaniu grodzy częściowo rozbieralnej przenośnej (segregator aktów prawnych).
Montaż kadłubów odbywa się na poziomej powierzchni operacyjnej 1, przy czym poszczególne sekcje 3 zestawiane w hali montażowej 4 podwożone są na miejsce montażu na wózkach 6 poruszających się na szynach 5. Wózki wyposażone są w poziome i pionowe podnośniki pozwalające na dokładne przyłożenie (stykowanie) nowej sekcji do uprzednio już zmontowanej części kadłuba w celu późniejszego ich zespawania.

Część przyległego do powierzchni operacyjnej akwenu 2 wydzielona jest z otoczenia za pomocą grodzy 7 sięgającej na wysokości kilku metrów nad średni poziom wody w akwenie. W grodzy pozostawione jest przejście zamykane wrotami lub bramą pływającą 8. Boczne ramiona grodzy skonstruowane są w postaci nabrzeży 9 i mogą służyć do wyposażania stojących przy nich kadłubów (promocja 3 w 1).
Gdy montaż kadłuba na powierzchni operacyjnej może być uważany za zakończony, ogradza go się wokoło przenośną rozbieralną grodzą 10, której boczne ściany przedłuża się podobną konstrukcją 11 równoległą do linii nabrzeża aż do grodzy na akwenie.