Ludzkie sfery tabu

Ludzkie sfery tabu - zakorzenione w obyczaju i chronione przez wiarę - faktycznie są zniesione w sferze społecznej pragmatyki, gdyż doskonale nadają się do wykorzystania. Dzisiejsi artyści świetnie to rozumieją i potrafią skutecznie stosować, bynajmniej nie w celach krytycznych. Tabu seksualne jest towarem. Wróblewski naruszył je, o ile wiem, jeden jedyny raz. Jeśli doszedł do tego samego przekonania, to bynajmniej nie przez konformizm, lecz przeprowadzając eksperyment na samym sobie (program uprawnienia budowlane na komputer). Swoista duchowość jego ostatnich prac dowodzi, że wartości odrzucone wracają inaczej, wbrew nieraz intencjom, w postaci widzialnych znaków, które odziedziczona wyobraźnia narzuca formom rzeczywistości. Odrzucone na jawie - wracają w snach. Odrzucone w życiu - wracają w sztuce.

Mechanizm wyobcowania, który genialnie opisali Marks i Freud, wychodząc od własnego, żydowskiego poczucia wykorzenienia i poddając je uogólnieniu w postaci powszechnie obowiązującego prawa, działa także w przypadku twórczości artystycznej Andrzeja Wróblewskiego. Świadomość religijna zepchnięta na margines. do śmietnika wyobraźni, wraca w postaci reliktowej. Spójrzmy wreszcie na jego prace z ostatnich lat pod tym kątem, a odnajdziemy tam skarby! Zrozumiemy, dlaczego gwasze i obrazy mówią, dlaczego żyją i o czym mówią. Co reprezentują (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeśli zaprzecza się wartościom najbliższym swoim przodkom, to przestaje się ich rozumieć. Pojmuje się wprawdzie treść i znaczenie ich słów, choć brzmią one nieco archaicznie, ale nie rozumie, z czego wynikają emocje i przeżycia nadające im głębszy sens oraz wartość ich doczesnemu życiu. Ten sens można odtworzyć przez rozumienie hermeneutyczne, ale czy to rzeczywiście wystarczy (uprawnienia budowlane)?

Wróblewski wyszedł ze schroniska na długi spacer po górach. Zawędrował w okolice Zazadni. Był wyczerpany i zziębnięty. Napił się wody ze strumyka - tam znaleziono manierkę. Usiadł pod drzewem i zapalił papierosa. Wtedy naszedł go atak epilepsji, na którą cierpiał. W trakcie ataku tłukł głową o kamienie. Zachłysnął się papierosem i udusił. Niedopałek znaleziono w tchawicy (program egzamin ustny).

Sprawy osobiste

Interpretacja samobójcza, która jest głównym tworzywem mitu, ma dwa umocowania. Pierwsze z nich wynika z ostatniego okresu twórczości artysty. Jeśli ktoś maluje siebie jako trupa, a jego głównym tematem jest symbolika śmierci i kalectwa, nasuwa to myśl o kiepskim stanie psychicznym i moralnym autora. Jest to myśl uboga w fakty. Wróblewski wrócił z Jugosławii w o niebo lepszym humorze, niż wyjechał. Widocznie spotkał się tam z czymś, co miało dla jego samopoczucia istotne znaczenie (opinie o programie).

Postawię swoją hipotezę: pominąwszy sprawy osobiste, najważniejszą sprawą dla artysty są inspiracje do dalszej twórczości. Wiemy, jak rozległe były kulturowe penetracje Wróblewskiego, jak szerokie spektrum jego zainteresowań i fascynacji. W jego koncepcji twórczości artysta powinien być otwarty na wszelkie wpływy, a jego sztuka winna mieć charakter „skokowy". Sądzę, że Wróblewski zetknął się w Jugosławii z prymitywną sztuką religijną w czystej postaci. Dowodem są motywy, które zaczął rozwijać po pow’rocie. Wróblewski odkrył dla siebie coś, co postawiło go na nogi, czego podświadomie pragnął i szukał choćby w uważnie analizowanej La Stradzie (segregator aktów prawnych).

Tym czymś, co go zafascynowało, była świadomość religijna przedstawiona w czystych prymitywnych formach. Wróblewski potrafił czytać formy, potrafił dostrzegać nawarstwienia kulturowe pejzażu, ludzi, przedmiotów, mowy. Coś, co dzisiaj robią intelektualni rzemieślnicy. Nic dziwnego, że nie uległ wpływom nurtów estetycznych, które bezkrytycznie przyjmowano w Polsce w okresie odwilży. Po drugie postawa moralna Wróblewskiego była postawą nieustannej próby (promocja 3 w 1). To był jego sprawdzian moralny. Stąd wynika krańcowość jego osądów samego siebie, wyrażająca się często w myślach samotnej, romantycznej śmierci, oraz postępowanie w życiu.