Maksymalna zawartość siarki

W zależności od gęstości nasypowej w stanie zagęszczonym, glinoporyt frakcji 0-5 mm dzieli się na trzy klasy ciężarowe: 900, 1000 i 1100. Glinoporyt pozostałych frakcji dzieli się na sześć klas ciężarowych: 300, 400, 500, 600, 700 i 800. Zastosowanie. Glinoporyt stosuje się jako kruszywo do produkcji lekkich betonów zbrojonych i niezbrojonych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wymagania. Maksymalna zawartość siarki całkowitej w przeliczeniu na S0₃ - 1%. Maksymalna zawartość nadziarna we frakcji 0-5 mm - 10%. W pozostałych frakcjach maksymalna zawartość nadziarna 5%. Maksymalna zawartość podziarna 15% (z wyjątkiem frakcji 0-5 mm).

Przechowywanie i transport. W czasie przechowywania i transportu glinoporyt należy zabezpieczyć przed zanieczyszczeniem. Glinoporyt przewozi się luzem dowolnymi środkami transportu. Określenie. Łupkoporyt jest sztucznym kruszywem lekkim, otrzymywanym w wyniku spiekania łupków przy węglowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Właściwości. Rozróżnia się łupkoporyt jednofrakcyjny o uziarnieniu OH-5, 5-HO, 10H-20, 20H-40 mm oraz łupkoporyt wielofrakcyjny o uziarnieniu 0H-20, O-MO mm. Łupkoporyt frakcji 0-^5 mm dzieli się na trzy klasy ciężarowe: 700, 900 i 1100. Pozostałe frakcje łupkoporytu dzielą się również na trzy klasy ciężarowe: 500, 700 i 900 (uprawnienia budowlane).

Zastosowanie. Dopuszczalne zanieczyszczenia łupkoporytu ciałami obcymi wynoszą 1%, związkami siarki - l,5%. Przechowywanie i transport. W czasie przechowywania i transportu łupkoporyt należy zabezpieczyć przed zanieczyszczeniami. Łupkoporyt przewozi się luzem dowolnymi środkami transportu (program egzamin ustny).

Elporyt

Określenie. Elporyt jest sztucznym kruszywem uzyskiwanym ze spienionego żużla pochodzącego z pyłowych palenisk elektrowni. Właściwości. W zależności od wielkości ziaren rozróżnia się trzy grupy frakcji: do 5 mm, 10 mm i do 20 mm. Elporyt dzieli się na sześć klas ciężarowych: 500, 600, 700, 800, 900, 1000. Zastosowanie. Elporyt stosuje się jako kruszywo do produkcji lekkich betonów (opinie o programie).

Wymagania. Maksymalna ilość zanieczyszczeń obcych - 1%. Przechowywanie i transport. W czasie przechowywania i transportu elporyt należy zabezpieczyć przed zanieczyszczeniem. Elporyt przewozi się luzem dowolnymi środkami transportu. Określenie. Zaprawa jest to mieszanina spoiwa z drobnym kruszywem i wodą. Najczęściej jest to piasek zmieszany z wapnem lub cementem i wodą. Zabarwienie zaprawy zależy od rodzaju i ilości użytego spoiwa i przybiera różne odcienie szarości od jasnoszarego (popielatego) do ciemnoszarego.

Pod względem konsystencji zaprawa przypomina bardzo gęstą śmietanę. Pod wpływem zachodzących zmian chemicznych zaprawy z upływem czasu twardnieją i zamieniają się w ciało stałe. Właściwości. W zależności od zastosowanych spoiw rozróżnia się zaprawy wapienne, gipsowe, gipsowo-wapienne, cementowe, cementowo-wapienne i cementowo-gliniane. Zaprawy mogą być mocniejsze lub słabsze, tzn. o większej lub mniejszej wytrzymałości, zależnie od rodzaju i ilości użytego do zaprawy spoiwa (segregator aktów prawnych).

Zaprawy wapienne i gipsowe są słabsze, cementowe znacznie mocniejsze. Marka zaprawy oznacza jej wytrzymałość na ściskanie po 28 dniach twardnienia. Rozróżnia się następujące marki zaprawy 2, 4, 8, 15, 30, 50, 80, 100, 120. Marka zaprawy zależy od rodzaju i jakości składników, wzajemnych proporcji i dokładnego ich wymieszania. W budownictwie indywidualnym, z reguły niskim, stosuje się niższe marki zaprawy.

Zaprawy używane do łączenia niektórych elementów budynku, np. cegieł w murach, nazywa się zaprawami murarskimi. Natomiast zaprawy do wykonywania tynków noszą nazwę zapraw tynkarskich. Zaprawy tynkarskie składają się zasadniczo z tych samych składników co zaprawy murarskie. Różnica polega na dobraniu składników o wyższej jakości i bardzo starannym i dokładnym ich wymieszaniu. Sposób przygotowania. Przygotowanie zaprawy nie jest czynnością trudną, wymaga jednak znacznego wysiłku i zabiera dużo czasu (promocja 3 w 1).