Maszyny specjalne

Maszyny specjalne, zwane też uniwersalnymi, charakteryzują się tym, iż za jednym przejściem wykonują wszystkie czynności związane ze stabilizacją gruntu (program uprawnienia budowlane na komputer). Wśród maszyn tego typu znane są maszyny produkowane przez firmy V6- gele (NRF), Rotary Hoess typu Howard (Anglia), Strabag oraz radzieckie typu D-282. W Polsce obecnie z nowych maszyn stosowane są mieszarki produkcji Vogele. Mieszarka ta składa się z dwóch podstawowych części: ciągnika i maszyny właściwej. Ciągnik, typu gąsienicowego, sterowany jest hydraulicznie. Na tylnej części ciągnika zamocowany jest pierwszy element roboczy, tj. wał mieszakowy oraz pompa wodna. Wał zaopatrzony w zęby-łopatki obraca się w kierunku jazdy ciągnika i posiada mechanizm do nastawiania głębokości mieszania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zadaniem wału jest spulchnianie gruntu oraz mieszanie go na sucho z cementem. Maszyna właściwa składa się z ramy podstawowej oraz szeregu elementów roboczych. Pierwszy z elementów roboczych to urządzenie do skrapiania gruntu wodą. Składa się ono ze zbiornika blaszanego oraz kolektora ze spryskiwaczami. Woda do zbiornika jest dostarczana z beczkowozu jadącego obok równolegle za pomocą przewodu elastycznego. Ilość wody wypływającej z kolektora jest regulowana za pomocą specjalnego wskaźnika. Następnym elementem roboczym jest zespół dwóch wałów (mieszaków) obracających się w przeciwne strony, co umożliwia dobre rozdrobnienie gruntu, równomierne zwilżanie i wymieszanie z cementem (uprawnienia budowlane).

Po wymieszaniu mieszanka gruntocementu zostaje sprofiłowana za pomocą deski profilującej dociskanej hydraulicznie. Sprofilowana mieszanka gruntocementu zostaje z kolei zagęszczona za pomocą zespołu 9 kół ogumionych z płaskimi bieżnikami. Grabki o regulowanym zagłębieniu spulchniają górną warstwę zagęszczonej mieszanki i rozgarniają fałdy powstałe pomiędzy kołami.
Ostatecznego zagęszczenia i wyrównania dokonuje poprzeczna deska wibracyjna.
Wszystkie elementy robocze z wyjątkiem wibratora otrzymują napęd od silnika ciągnika (program egzamin ustny).

Maszyna może rozpocząć pracę na gruncie uprzednio sprofilowanym oraz równomiernie zagęszczonym, po uprzednim rozścieleniu na nim odpowiedniej ilości cementu i ewentualnie materiału doziarniającego. Do wykonania nawierzchni wystarcza jeden przejazd maszyny wzdłuż budowanej drogi.
Jak już na wstępie zaznaczono, nawierzchnia betonowa typu klasycznego to nawierzchnia z betonu o spoiwie cementowym, wykonana w sposób monolityczny bezpośrednio na podłożu naturalnym lub sztucznym, podzielona szczelinami na płyty stykające się ze sobą (opinie o programie).

Ukształtowanie nawierzchni betonowej

Nawierzchnia tego rodzaju jest nawierzchnią najpowszechniejszą wśród nawierzchni o spoiwie cementowym, posiadającą wszelkie cechy nawierzchni ulepszonych. Dzięki dużej odporności tak na wpływy atmosferyczne, jak i obciążenie ruchu oraz dzięki walorom optycznym nawierzchnie te budzą duże zaufanie i zdobyły sobie wśród użytkowników dróg markę nawierzchni długotrwałych.
Ukształtowanie nawierzchni betonowej, podobnie jak i innych nawierzchni drogowych, uzależnione jest od wielu czynników, które w zasadzie można podporządkować dwom podstawowym grupom, a mianowicie: konfiguracji terenu oraz klasie technicznej drogi. Przepisy polskie projektowania dróg, zawarte w Normatywie technicznym projektowania dróg samochodowych z 1960 r., określają podstawowe wskaźniki projektowania dróg I-5-V klasy (segregator aktów prawnych).

Podstawowe warunki techniczne dróg samochodowych. Warunki te dość dokładnie określają kształt geometryczny nawierzchni betonowej.
Cechy specyficzne nawierzchni, mające wpływ na jej konstrukcję, to przede wszystkim:
- znaczna szorstkość nawierzchni, a równocześnie jej gładkość,
- znaczna wytrzymałość (nośność),
- wrażliwość na zmiany temperatur,
- wrażliwość na niejednorodność podłoża (promocja 3 w 1)

Biorąc powyższe pod uwagę konstrukcja nawierzchni betonowych będzie rozpatrywana z punktu widzenia: przekroju podłużnego i poprzecznego, ukształtowaniu w planie, wymiarów płyt w planie i uzbrojenia. Przekrój podłużny nawierzchni. Największe pochylenie podłużne niwelety dla dróg I-PIV klasy technicznej można przyjmować w granicach od 3 do 6%>.