Materiały budowlane
Terminy „materiały budowlane” i „wyroby” często są stosowane łącznie, bez rozróżnienia rodzajów produkcji przemysłu budowlanego, którymi są objęte. Nie jest to przypadkowe; rzeczywiście, czasami nie jest łatwo zaliczyć ten lub inny produkt przemysłowy do jednej z grup, np. czy ceramiczne materiały okładzinowe są materiałami czy wyrobami, albo płyta stropowa czy to wyrób czy element konstrukcji (program uprawnienia budowlane na komputer)? Zarazem na pozór niewinna gmatwanina terminologiczna niekiedy prowadzi autora i czytelnika w głęboki labirynt. Spróbujmy jednak w tym zorientować się, uprzednio rozpatrzywszy proponowany schemat klasyfikacyjny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przede wszystkim należy stwierdzić, że prawie w każdej klasyfikacji brak jest wyraźnej granicy między sąsiednimi grupami obiektów połączonych ogólnymi cechami (właściwościami) i jest to zupełnie zrozumiałe. W tym sensie również proponowana tutaj klasyfikacja (rozpatruje się w niej pierwsze dwie grupy materiały i wyroby) nie jest oryginalna. Próby określenia pojęć „materiał” i „wyroby” można znaleźć zaledwie w niewielu pracach (np. B. Skramtajewa, M. Mokotińskiego) (uprawnienia budowlane). Definicje te sprowadzały się do tego, że produkcja, która ma zakończony kształt, należy do grupy wyrobów, a wszystko to, co w procesie stosowania lub przed nim odmierza się, miesza, przycina lub poddaje innej obróbce do materiałów. Te główne zasady podziału stanowiły podstawę niezakończonych prac nielicznych terminologicznych komisji i grup, które w różnym czasie usiłowały stworzyć określone wskaźniki i dokumenty. Jednak żadne oficjalne materiały nie były wydane (program egzamin ustny).
Surowe drewno
J. Rekitar podzielił wszystkie materiały budowlane na surowce, półfabrykaty i gotową produkcję, a tę ostatnią proponował sklasyfikować na właściwe materiały budowlane „wyroby charakterze pozbawionym wyrazu, które mogą służyć do przygotowania wielu konstrukcyjnych elementów lub uczestniczyć w realizacji różnych rodzajów robót budowlanych” oraz elementy konstrukcje budowlane „wyroby stanowiące podstawą konstrukcyjnych elementów budynku, tworzące szkielet nośny, odgradzające je od zewnętrznej przestrzeni lub służące do podziału pomieszczeń i in”. W ten sposób autor tej klasyfikacji stawia jakby znak równości między materiałem i wyrobem, a także między konstrukcją i wyrobem (opinie o programie).
W przytoczonym schemacie do grupy materiałów budowlanych zaliczono wszystkie surowce (wapno, cement, piasek, tłuczeń, gips, surowe drewno itp.), materiały-półfabrykaty (płyty pilśniowe i wiórowe, forniry, graniaki, metalowe profile i arkusze, linoleum itp.) i materiały gotowe do zastosowania (cegły, pustaki szklane, deszczułki posadzkowe, ceramiczne płytki okładzinowe, płytki do podłóg i wiszących sufitów dźwiękochłonnych itp.); do grupy wyrobów budowlanych zaliczono wyroby stolarskie (ramy okienne i drzwiowe, ścienne płyty okładzinowe itp.), artykuły żelazne (drobne dodatki drzwiowe i okienne itp.), elektrotechniczne, sanitarno-techniczne i inne wyroby, rury i łączniki (segregator aktów prawnych). Do grupy wyrobów mogą być również zaliczone zwykłe elementy (części) konstrukcji budowlanych (betonowe i żelbetowe bloki ścienne i fundamentowe, belki, słupy, płyty stropowe i inne produkty kombinatów prefabrykacji i budowy domów oraz temu podobne wyroby). Jednak wyroby te z równym powodzeniem mogą być zaliczone także do grupy trzeciej (konstrukcji), której tutaj nie rozpatruje się (promocja 3 w 1).
Ta podwójna zależność, pokazana na schemacie linią kreskowaną, zachodzi między wszystkimi sąsiednimi grupami i podgrupami. Posadzkę taflową można w równym stopniu zaliczyć do podgrupy materiałów budowlanych gotowych do zastosowania, jak i do podgrupy wyrobów stolarskich itd. Ścisła granica, jaka dawniej istniała między elementami konstrukcji budowlanych i poszczególnymi budynkami, dziś z pojawieniem się przestrzennych prefabrykowanych sekcji mieszkalnych i budynków-powłok pneumatycznych również się zaciera.
