Materiały potrzebne do remontu

Materiały potrzebne do remontu statku można również dostarczać za pomocą pochylni, wykształconej zwykle w tylnej ścianie komory doku ze spadkiem od 1 :1,5 do 1 :1,25. Powierzchnia tej pochylni transportowej musi być odpowiednio umocniona ciosami kamiennymi lub klinkierem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dla ludzi wykształca się w bocznych ścianach komory doku schody, których biegi powinny być równoległe do lica ścian. W tym celu wytwarza się albo odpowiednie wnęki, albo też występy w ścianie doku pomiędzy poszczególnymi piętrami stopni.
Schody rozmieszcza się bądź równomiernie wzdłuż długości doku, bądź też tylko przy głowie albo przy tylnej ścianie komory. Wybór miejsca zależy od położenia warsztatów stoczniowych, magazynów oraz dróg w otoczeniu doku (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Znajdują także zastosowanie przenośne stalowe schodki, zakładane w dowolnych miejscach za pomocą dźwignic. Dla zaczepów tych schodków należy przewidzieć w koronie murów bocznych komory odpowiedni rowek.

Zarówno podpory stępkowe, jak i boczne stosowane w dokach są podobne do odnośnych podpór pochylniowych (uprawnienia budowlane).
Podobnie jak na pochylniach najczęściej stosowany jest w dokach jeden rząd podpór stępkowych w osi statku. Niektóre jednak bardzo szerokie statki otrzymują czasem dodatkowe boczne stępki, równoległe do środkowej i założone na tym samym poziomie co i ona.

Dla podparcia takich statków przewiduje się czasem w doku dodatkowe rzędy podpór stępkowych. Rozwiązanie takie czyni zbędnymi podpory boczne, które w dokach suchych, podobnie jak na pochylniach, stosowane są normalnie w postaci stosów belek drewnianych, rozmieszczonych wzdłuż obeł statku co 5 do 10 m. Podpory stępkowe często wykonane są z betonu lub żelbetu i trwale połączone z dnem komory doku (program egzamin ustny).

Podpory burtowe

W odróżnieniu od podpór pochylniowych podpory boczne w dokach suchych ustawia się na drewnianych saniach, które mogą się przesuwać po specjalnie na dnie doku ułożonych torach ślizgowych, usytuowanych poprzecznie do osi doku. Ruchy te regulowane są za pomocą lin stalowych, przechodzących przez krążki osadzone w osi doku oraz u podnóży ścian bocznych i dochodzących do wierzchu tych ścian (opinie o programie).

Tory ślizgowe dla podpór bocznych mogą być wykonane z szyn stalowych, wpuszczonych główką na dół w beton dna doku.
Jako podpór burtowych używa się często dźwigników śrubowych lub hydraulicznych. W bardzo wielkich dokach używa się do przewozu i ustawienia podpór specjalnych wózków, poruszających się na szynach wpuszczanych w dno komory.
Wzgląd na bezpieczeństwo wymaga stworzenia przy dokach remontowych lub w ich konstrukcji urządzeń umożliwiających opróżnienie i oczyszczenie zbiorników okrętowych z paliwa płynnego i oleju, a także wypompowanie wody balastowej. Ponadto urządzenia te powinny pozwalać na magazynowanie paliwa i olejów na okres remontu statku a następnie, po przeprowadzeniu remontu na przepompowanie ich z powrotem do zbiorników statków (segregator aktów prawnych).

W skład kompleksu urządzeń służących do tego celu wchodzą zwykle zasobniki paliwa i oleju, zbiorniki na zanieczyszczoną wodę, systemy rurociągów ssąco-tłoczących, rurociągów instalacji próżniowej, systemy przewodów i wentylatorów do odgazowywania komór statków, stacje pomp, oddzielacze i kotłownie z systemem instalacji ciepłej wody oraz instalacja uziemienia.

Najwygodniejsze są zasobniki o przekroju kolistym, utworzone w ścianach doku, w których również celowe jest zakładać wszystkie pozostałe instalacje. Uzyskuje się dzięki temu duże oszczędności na materiałach oraz dobrą ochronę zasobników i instalacji przed korozją. Położenie zasobników należy tak ustalić, aby spoiny dylatacyjne ściany nie przechodziły przez nie. Gdy to jest niemożliwe, należy zasobniki zabezpieczyć przed przemieszczeniami występującymi w dylatacjach (promocja 3 w 1).

Pompy do opróżniania i napełniania zbiorników okrętowych montuje się zwykle w stacji pomp doku. Do czynności tych włącza się zwykle także własne pompy statku.