Mechaniczne właściwości cementów

Próbki przygotowane z wodorotlenku glinowego i fazy y A1203, pomimo bardziej porowatej struktury, co z reguły wpływa korzystnie, są mniej odporne na wstrząsy termiczne niż próbki z zestawu 4. Można to wyjaśnić możliwością powstania uszkodzeń w wyniku znacznych naprężeń, jakie występują w procesie tworzenia się struktury krystalicznej, jak również w wyniku polimorficznych przemian mikrowypełniacza (program uprawnienia budowlane na komputer). Na przykład, w przedziale temperatury 950-M200°C zmniejszenie objętości tlenku glinowego w wyniku monotropowej przemiany wynosi 14,3%. Skurcz zestawu cementowego 1 i 2 wywołany jest również zmniejszeniem objętości mikro- wypełniacza.

Wpływ warunków technologicznych wytwarzania na właściwości cementów glinowo-fosforanowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Fizyczne i mechaniczne właściwości cementów glinowo-fosforanowych, wytwarzanych z fazy a tlenku glinowego, są zależne od kilku czynników, wpływających na szybkość reakcji składników wyjściowych i na skład powstających produktów. Głównymi czynnikami są: aktywna powierzchnia zdyspergowanego składnika, stężenie i ilość kwasu ortofosforowego, stopień zagęszczenia masy formierskiej, szybkość wzrostu temperatury przy utwardzaniu spoiwa, jak również końcowa temperatura jego obróbki cieplnej. Poza tym, uzyskane dane wskazują na znaczny wpływ mineralnego składu tlenku glinowego na właściwości cementów glinowo-fosforanowych (uprawnienia budowlane).

Zbadano wpływ warunków technologicznych na właściwości cementu glinowo- -fosforanowego, uzyskanego z fazy a A1203, przyjmując jako kryterium optymalizacji wytrzymałość na ściskanie cementu. Wyboru tego dokonano na tej podstawie, że fizyczne i termomechaniczne właściwości stwardniałego cementu zależą bezpośrednio od jego struktury, która nie może być wykorzystana do ilościowej oceny właściwości materiału. Wytrzymałość na ściskanie cementu jest jedną z ilościowych cech, związanych z takimi czynnikami strukturalnymi, jak porowatość, rodzaj sił wiążących kryształy nowych faz między sobą, a także rodzaj mikrowypełniacza i inne (program egzamin ustny).

Wartości naprężenia ścinającego

W porównaniu z innymi odmianami tlenku glinowego faza a jest najmniej reaktywna w stosunku do kwasu ortofosforowego i oczywiście wymienione wyżej czynniki, określające szybkość reakcji na powierzchni podziału faz, będą wpływać bardzo wyraźnie na właściwości cementu wytwarzanego z tej fazy tlenku glinowego. Biorąc to pod uwagę, badania wpływu zasadniczych czynników na właściwości cementów glinowo-fosforanowych przeprowadzono na tym cemencie (z fazy a A1203); ich celem było określenie najlepszych warunków technologicznych produkcji cementów glinowo-fosforanowych (opinie o programie).

Do programu doświadczeń nie włączono - jako czynnika - stężenia kwasu ortofosforowego. Wpływ stężenia tego kwasu na wytrzymałość na ściskanie cementu glinowo-fosforanowego zbadano przy ustalonych wartościach pozostałych czynników. W celu zbadania doświadczalnego wytrzymałości na ściskanie cementu wybrano próbki z zaczynu cementowego, utwardzone powoli i wypalone w temperaturze 900°C. Wartości naprężenia ścinającego mas formierskich i warunki sprasowania próbek utrzymywano stałe: Pm - 26 kPa, szybkość zwiększania nacisku prasy - 0,2 MPa • s, nacisk prasy - 19 MPa (segregator aktów prawnych).
Jak wynika z tabl. 4-5, największa wartość wytrzymałości na ściskanie cementów glinowo-fosforanowych, wytwarzanych z fazy a A1203, występuje przy 80-^88-procentowym stężeniu kwasu ortofosforowego.

Dla zbadania wpływu innych czynników technologicznych na wytrzymałość na ściskanie tych cementów wybrano stężenie kwasu ortofosforowego 80%; we wszystkich badaniach utrzymywano je stałe (promocja 3 w 1).
Nacisk prasowania masy formierskiej, charakteryzujący stopień jej zagęszczenia, ze względu na wybraną metodę formowania nie jest czynnikiem niezależnym. Jest on określony przez naprężenia ściskające w masie formierskiej, które z kolei są uwarunkowane składem mineralnym masy, stopniem dyspersji tlenku glinowego, jak również stężeniem i ilością kwasu.