Mechaniczne własności drewna

Zależność naturalnego skrętu włókien w tarcicy od jego wielkości w drewnie okrągłym podaje tabela 17, zaczerpnięta z radzieckiej normy GOST 2140-43 (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wpływ obu tych wad na mechaniczne własności drewna jest zbliżony, chociaż silniej zaznacza się w wypadku pozornego skrętu włókien. W tarcicy wynika on zasadniczo z przecięcia włókien przy obróbce; w sortymentach okrągłych można rozpatrywać jedynie wpływ skrętu naturalnego, gdyż skręt pozorny nie wchodzi tu w grę.

Mechaniczne własności drewna krętowłóknistego były przedmiotem obszernych badań, przeprowadzonych w Rosji przez Pieriełygina, Kulikowa, Leontjewa i innych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Leontjew, który badał drewno sosnowe, doszedł do następujących wniosków:
- wpływ skrętu włókien na mechaniczne własności drewna staje się wyraźny, gdy jego wielkość przekracza 6-10%;
- wytrzymałość na ściskanie i ścinanie oraz udarność w kierunku promieniowym nie ulegają zmianie przy skręcie włókien dochodzącym do 10-13%;
- poczynając od skrętu wynoszącego 6% wytrzymałość na rozciąganie wzdłuż włókien wyraźnie się obniża;
- naturalny i pozorny skręt włókien o wielkości do 5% powoduje zmniejszenie wytrzymałości na zginanie statyczne o 5-6%; przy skręcie naturalnym wynoszącym około 12% wytrzymałość obniża się o 10-12%, przy skręcie pozornym o 20-21%.

W ujęciu anatomicznym rdzeniem nazywa się centralną część pnia zbudowaną z tkanki miękiszowej i otoczoną przez następujące po sobie roczne przyrosty drewna. Rdzeń rozpatrywany jako wada drewna obejmuje właściwy rdzeń oraz kilka najbliższych (najstarszych) słoi, które w porównaniu z pozostałym drewnem odznaczają się luźną, gąbczastą budową.
Barwa rdzenia właściwego jest zwykle jasnobrunatna lub brunatna (uprawnienia budowlane). Na przekroju podłużnym ma on kształt pasma, na przekroju poprzecznym kształt ciemniej zabarwionej plamki.
Tkanki rdzenia właściwego i strefy przyrdzeniowej mają mniejszą wytrzymałość niż drewno normalne i wykazują skłonność do pękania. W drewnie okrągłym rdzeń nie stanowi wady, obniża natomiast jakość tarcicy; w niektórych sortymentach rdzeń jest niedopuszczalny.

Wielordzenność

Wielordzenność jest to wada polegająca na występowaniu dwu lub więcej rdzeni na przekroju poprzecznym drewna okrągłego (program egzamin ustny). Każdy
z nich ma własny układ słojów; dopiero w pewnej odległości od środka przekroju słoje są wspólne. Wadzie tej towarzyszy zwykle spłaszczenie.

Wielordzenność spotyka się u wszystkich gatunków drzew. Powodem wielordzenności jest najczęściej rozgałęzienie pnia pod małym kątem
(rozwidlenie); wówczas na wyżej położonych przekrojach występuje zakorek, a często także powstająca w rozwidleniu zgnilizna. Rzadziej wielordzenność jest związana ze zrośnięciem się pni sąsiednich drzew. Powstawaniu wielordzenności można zapobiec przez wczesne obcinanie rozwidleń (opinie o programie).
Wobec niejednorodnej budowy drewna, spowodowanej przez występowanie odrębnych dla każdego rdzenia systemów słoi rocznych, sortymenty wyrobione z takiego drewna wykazują skłonność do pękania i paczenia się. Z wielordzennością wiąże się zazwyczaj nierównomierna szerokość słojów. W większości sortymentów wielordzenność jest niedopuszczalna (segregator aktów prawnych).

Zakorki są to wrośnięte w drewno części kory1. Powstają one wskutek rozwidlenia, zrośnięcia się dwu drzew lub wskutek zrośnięcia się fałd korzeniowych. Zakorki występują często jako wada towarzysząca wielordzenności. Wyróżnia się zakorki otwarte i zamknięte.
Zakorek otwarty - występuje na obwodzie drewna okrągłego w postaci bruzdy wypełnionej korą.
Zakorek zamknięty - położony jest w środkowej części przekroju poprzecznego, pomiędzy systemami słojów rocznych dwóch zrośniętych z sobą pni; jest on razem z nimi otoczony przez późniejsze, wspólne już przyrosty.

Zakorki naruszają normalną strukturę drewna, gdyż obok położone słoje są zwykle dość silnie wygięte (promocja 3 w 1). Przy pomiarze zakorków w drewnie okrągłym podaje się ich długość i głębokość lub odległość od obwodu i wyraża ich wymiar w centymetrach lub w ułamku średnicy.