Metody pracy

W poszczególnych miejscach produkcyjnych i montażowych zespoły wykwalifikowanych robotników wykonują te same czynności. Podział na specjalizowane zespoły przyczynia się do zwiększenia wydajności produkcji. Po kilku tygodniach praktyki zespoły są całkowicie „zgrane“, wskutek czego następuje stale udoskonalanie produkcji. Metody pracy powinny być takie, aby można było je przystosować do realizacji każdego rozwiązania architektonicznego. Pozwalają one na zmniejszenie czasu produkcji i na zastosowanie dźwigów, zastępujących pracę ręczną robotników wykwalifikowanych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wydajność będąca wynikiem specjalizacji i odpowiedniego podziału pracy pozwala na podwyższenie płac przez wprowadzenie dodatku premiowego za wydajność. Skrócenie cyklu produkcyjnego zwiększa ilość gotowych mieszkań. Metody te jednak mogą być uwzględnione tylko na takich budowach, których wielkość pozwala na amortyzację form, wielkich dźwigów i innych urządzeń placu budowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Oprócz prefabrykacji elementów lekkich lub częściowej pre- fabrvkacji elementów ciężkich pojawiła się ostatnio:

• prefabrykacja elementów ciężkich całkowicie wykończonych w wytwórni;
• prefabrykacja elementów ciężkich wielkowymiarowych, wykonywanych na budowie (uprawnienia budowlane).

Pierwsza z tych metod wymaga uruchomienia wielkich ośrodków przemysłowych i poważnych inwestycji finansowych. Wymienione metody pracy były pokazane na budowach w Forbach i Evreux uczestnikom wycieczek, organizowanych przez Instytut Techniki Budowlanej i Robót Publicznych. Druga metoda opiera się na prostych sposobach postępowania, możliwych do zastosowania nawet w warunkach wiejskich a pozwalających na uniknięcie wielkich inwestycji wstępnych (program egzamin ustny).

Produkcja zorganizowana w fabryce

Pierwsza metoda jest niemal na pewno metodą przyszłości nadającą się do wprowadzenia w najbliższych dziesiątkach lat, lecz jest dostępna tylko dla małej ilości przedsiębiorstw budowlanych. Druga jest metodą przejściową, która pozwala przedsiębiorstwom małym i średnim szkolić kadry i udoskonalać sprzęt. Jest ona dostępna dla przeciętnych firm francuskich i ułatwi przejście od metod dawnych do metod przyszłości. Wiele firm stosuje ją w chwili obecnej (opinie o programie).

Uważam za stosowne przedstawić, w jaki sposób potrafiliśmy ruszyć z miejsca w okresie, w którym tak mało osób zdawało sobie sprawę z konieczności produkcji przemysłowej mieszkań, w jaki sposób osiągnęliśmy dzisiejszy stan mając trzy fabryki produkujemy 17 mieszkań dziennie.

Budować domy tak jak się produkuje samochody, na wielką skalę, wykonując je lepiej, szybciej, taniej, przy zatrudnieniu mniejszej liczby robotników wykwalifikowanych, których brak daje się stale odczuwać oto cel, jaki postawiliśmy sobie w 1948 roku, po ustaleniu całości warunków i metod, które charakteryzują nasze metody uprzemysłowionego budownictwa. Metody te polegają głównie na wykonywaniu w seriach wielkich płyt, z których każda stanowi wykończony element murów, ścian działowych i stropów poszczególnych mieszkań (segregator aktów prawnych).

Produkcja zorganizowana w fabryce pozwala przy małej stosunkowo liczbie fachowców wytwarzać płyty z gotową fakturą i wykończeniem, tj. z płytkami okładzinowymi, drzwiami, oknami, a nawet z przewodami kanalizacyjnymi. Elementy te, których ciężar dochodzi do 7 T, są transportowane z fabryki na miejsce budowy na specjalnych przyczepach samochodowych i od razu ustawiane w miejscach swego przeznaczenia za pomocą żurawia (promocja 3 w 1).

Płyty są wykonywane z żelbetu i posiadają oprócz zbrojenia zasadniczego zbrojenie „na transport i montaż” oraz do wykonania połączeń. Na obwodzie płyt w miejscach ich styków wykonane są rowki, w których ułożone są stalowe wkładki łącznikowe. Po zabetonowaniu rowków (bez potrzeby deskowania) tworzą się spoiny zapewniające monolityczne połączenie wszystkich płyt; w ten sposób powstaje skrzynkowa konstrukcja nośna budynku nie wymagająca zastosowania szkieletu.