Mieszanie i rozcieranie surowców

W dalszym ciągu zostaną omówione niektóre szczegóły procesu wytwarzania cementu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Mieszanie i rozcieranie surowców może nastąpić w wodzie lub w warunkach suchych, stąd nazwa metod mokra i sucha. Stosowana metoda produkcji zależy również od rodzaju użytych surowców. Najpierw zostanie opisana metoda na mokro.

Gdy stosowana jest kreda, zostaje ona najpierw pokruszona i rozdrobniona w specjalnym młynie do przemiału na mokro; jest to kolista studnia, w której obracające się, promieniście usytuowane ramiona są wyposażone w układy zębów, którymi rozbijają grudki kredy. Glina jest kruszona i mieszana z wodą, zazwyczaj w podobnym młynie. Obie zawiesiny zostają następnie przepompowane, tak aby zmieszały się w określonych proporcjach, oraz przechodzą przez zestaw sit. Uzyskany roztwór (szlam) wpływa do zbiorników magazynujących.
Gdy stosowany jest wapień, musi być on najpierw rozsadzony ładunkami wybuchowymi, potem pokruszony, a wreszcie doprowadzony do młyna kulowego wraz z gliną rozdrobnioną w wodzie. Tam następuje proces rozproszkowywania wapienia (do miałkości mąki), po czym uzyskany roztwór (szlam) przechodzi do zbiorników magazynujących. Poczynając od tego momentu proces przebiega jednakowo, niezależnie od użytych surowców (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Końcowy roztwór ma konsystencję śmietany, zawartość wody 35-f-50°/o, przy czym tylko ok. 2% roztworu ma wymiar przekraczający 90 M-m (sito nr 170 wg norm BS)1). Zazwyczaj korzysta się z kilku zbiorników magazynujących. Sedymentacji zawiesiny zapobiega się przez stosowanie mechanicznego mieszania oraz przedmuchiwania powietrzem pod ciśnieniem (uprawnienia budowlane). Jak już wspomniano, zawartość wapna w zawiesinie regulowana jest przez dawkowanie pierwotnych surowców wapnistych i gliniastych. W fazie końcowej uzyskanie wymaganego składu chemicznego może nastąpić przez mieszanie roztworów z różnych zbiorników magazynujących, czasem przy użyciu skomplikowanego układu zbiorników pośrednich.

Zimny klinkier

W końcu roztwór o pożądanej zawartości wapna przechodzi do pieca obrotowego. Jest to duży stalowy cylinder z ognioodporną wykładziną, o średnicy do 5 m i długości do 150 m. Cylinder obraca się powoli wokół swojej osi, nachylonej z lekka do poziomu (program egzamin ustny). Roztwór wprowadzany jest w górnym końcu pieca, podczas gdy na przeciwnym krańcu dmuchawy powietrzne podają sproszkowany węgiel; w efekcie temperatura sięga tam 1400-1500°C. Węgiel, który nie powinien zawierać zbyt dużo popiołu, zasługuje na specjalną wzmiankę, ponieważ do wyprodukowania 1 t cementu zużywa się do 350 kg węgla. Warto o tym pamiętać rozważając cenę cementu. Zamiast węgla możliwe jest stosowanie ropy lub gazu ziemnego (opinie o programie).

Roztwór poruszający się w dół pieca napotyka stopniowo coraz wyższą temperaturę. Z początku zostaje usunięta woda i wyzwolony C02. Później w suchym materiale następuje wiele reakcji chemicznych, aż wreszcie, w najgorętszej części pieca, 20h-30°/o materiału przechodzi w stan płynny, przy czym powstają związki wapna, krzemionki i tlenki glinu. Masa stapia się wówczas w kulki o średnicach 3-f-25 mm, tzw. klinkier.

Klinkier spada do różnego typu ochładzaczy, w których często umożliwia się wymianę ciepła z tym samym powietrzem, którego używa się następnie do spalania sproszkowanego węgla. Duży piec może wyprodukować ponad 700 t cementu na dzień (segregator aktów prawnych).
Zimny klinkier o charakterystycznym czarnym kolorze, błyszczący i twardy zostaje zmielony wraz z gipsem, w celu zapobieżenia tzw. wiązaniu błyskawicznemu cementu. Przemiał odbywa się w młynie kulowym składającym się z kilku komór, o stopniowo coraz mniejszych kulach stalowych.

W niektórych wytwórniach stosowany jest zamknięty system przemiału; wychodzący z młyna cement przechodzi przez separator, drobne cząstki zostają przez prąd powietrza porwane i odprowadzone do silosa, większe cząstki wracają ponownie do młyna, Zamknięty system przemiału pozwala uniknąć wykonywania nadmiernych ilości zbyt drobno lub niewielkich ilości zbyt grubo zmielonego produktu; wady takie występują często przy przemiale w układzie otwartym (promocja 3 w 1).