Momenty obwodowe

Jeśli przekrój poprzeczny ma w wezgłowiach ograniczoną swobodę obrotu, wówczas jest on dwukrotnie statycznie niewyznaczalny. Dwiema niewiadomymi są pionowe reakcje i momenty zamocowania. Wobec tego, że oba momenty zamocowania nawzajem się równoważą, pozostają one bez wpływu na belkowe działanie powłoki (program uprawnienia budowlane na komputer). Stąd, jeśli chodzi o działanie belkowe, to ustrój posiada tylko jedną niewiadomą. Dla każdego obciążenia układu podstawowego momenty zamocowania wyznacza się w ten sposób, aby odkształcenia kątowe w wezgłowiach znikały. Momenty obwodowe (poprzeczne). W powłokach o przeciętnej długości ostateczne momenty ujemne występują przy wezgłowiach i w okolicy wierzchołka, a dodatnie w V4 rozpiętości. Liczbowo biorąc momenty przy wezgłowiach są największe. Jeśli to jest konieczne, to można w tych miejscach zwiększyć grubość powłoki.

Powłoki o ograniczonej swobodzie na krawędziach przekazują w kierunku poprzecznym większą część obciążenia niż powłoki o swobodnie podpartym przekroju (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Szczególnie odnosi się to do powłok o znacznych długościach. Obciążenie symetryczne może być rozpatrywane w taki sam sposób jak obciążenie ciężarem własnym, a obciążenie antysymetryczne będzie niżej rozpatrzone (uprawnienia budowlane).

Rozkład naprężeń od antysymetrycznego obciążenia podłużnie podpartej powłoki jest podobny do rozkładu naprężeń w sklepieniu usztywnionym (program egzamin ustny). W przypadku powłok równoległych obciążenie antysymetryczne może działać w dwojaki sposób, gdzie obciążenie każdej połowy powłoki z osobna jest wyobrażone symbolicznie przez siłę skupioną. Jeśli chodzi o obciążenie b, które wydaje się raczej nieprawdopodobne, jest oczywiste, że wezgłowia nie ulegają przesunięciu w kierunku pionowym i dlatego powłoka działa tak samo jak sklepienie usztywnione (opinie o programie).

Obwód statycznej

Bardziej interesująco przedstawia się obciążenie, które odpowiada przypadkowi, gdy co drugie wgłębienie między poszczególnymi powłokami wypełnione jest śniegiem. Poszczególne powłoki są skręcane na skutek obciążenia antysymetrycznego, ale część tego skręcania jest równoważona przez wielkości nadliczbowe, wynikające z połączenia z sąsiednimi powłokami. Jeśli konstrukcja składa się z wielkiej liczby powłok równoległych, występuje symetria względem każdej belki krawędziowej (segregator aktów prawnych). Stąd do wyznaczenia pozostają tylko dwie niewiadome, a mianowicie moment zamocowania M w wezgłowiach oraz siła pozioma H. Oczywiście, same wielkości niewiadome są również antysymetryczne. Obliczenia są najprostsze wówczas, gdy przyjmiemy, że linia działania H przechodzi przez środek ścinania połączony nieskończenie sztywnym wspornikiem z wezgłowiami (rys. 1.1.4-5). W takim przypadku siła H spowoduje czyste zginanie w kierunku osi y, a moment M wywoła czyste skręcanie. Wielkości nadliczbowe określa się z warunków, aby całkowity obrót stycznej oraz całkowite poziome przemieszczenie punktu przyłożenia siły H były równe zeru.

Jeśli obie powłoki równoległe są jednakowo obciążone, ustrój ma tylko dwie wielkości niewiadome: rozpór poziomy oraz moment utwierdzenia w najniższym punkcie powłok. Równanie ciągłości wyraża warunek, że zarówno przesunięcie poziome jak i obrót w tym punkcie równe są zeru. Powłoka zewnętrzna w wieloprzęsłowej konstrukcji jest także niesymetrycznie obciążona, gdyż po pierwsze skrajna belka krawędziowa może się różnić od pozostałych, a po drugie zazwyczaj może ona wyginać się poziomo bez ograniczenia (promocja 3 w 1). Ponadto, powłoka zewnętrzna jest często poddana działaniu wiatru od ścian podłużnych. Jeśli zewnętrzna belka krawędziowa wspiera się na ścianie, mamy jedną pionową reakcję niewiadomą, a ewentualnie jeszcze moment zamocowania jako drugą niewiadomą. Wzdłuż pozostałej belki krawędziowej powłoki zewnętrznej występują w rzeczywistości cztery niewiadome, a mianowicie pionowa i pozioma reakcja, moment zamocowania oraz siły styczne wzdłuż tworzących.