Naczynie stożkowe

Tarcza o średnicy 60 cm jest napędzana silnikiem elektrycznym. Ilość obrotów tarczy wynosi 33 obr/min. W odległości 26 cm od środka tarczy są umieszczone dwa uchwyty, w które wstawia się dwa imadła z zamocowanymi próbkami o średnicy 2,5 cm i wysokości 5 cm. Próbki w miarę ścierania się są wypychane specjalnymi tłokami. Przed każdym uchwytem umieszczone jest naczynie stożkowe z kurkiem, zawierające proszek ścierający (piasek kwarcowy) o wielkości ziarn 0,3 do 0,6 mm. Tarcza zabezpieczona jest blaszaną osłoną (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po zamocowaniu próbek w imadłach w celu wyrównania ich powierzchni uruchamia się tarcze na 100 lub 200 obrotów. Po 100 lub 200 obrotach tarczę zatrzymuje się, próbki oczyszcza się z pyłu; następnie waży się z dokładnością do 0,01 g oraz mierzy ich wysokość z dokładnością do 0,5 mm. Naczynie stożkowe napełnia się piaskiem i przymyka kurki w taki sposób, aby ilość wysypanego piasku przypadającego na 2000 obrotów tarczy wyniosła 5 1. Tarczę uruchamia się i po 1000 obrotach zatrzymuje. W tym okresie należy zwracać uwagę, aby ścieranie próbek było równomierne. Po zakończeniu pierwszego cyklu ścierania próbki należy wyjąć, oczyścić, zważyć oraz zmierzyć ich wysokość. Próbki ponownie zamocowuje się, tarczę uruchamia i po dalszym 1000 obrotów zatrzymuje się w celu wykonania pomiarów. Pomiary wykonuje się 2 - 3 razy w celu otrzymania prawidłowych wyników (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dwie próbki w kształcie sześcianów o wymiarach 7x7x7 cm umieszcza się na tarczy o średnicy 80 cm. Ilość obrotów tarczy wynosi 22/min. Powierzchnia tarczy ma spiralne bruzdy głębokości 1,5-2,0 mm. Próbki są przyciskane do tarczy specjalnymi dociskaczami, które podczas ruchu tarczy obracają się również. Docisk wynosi 0,6 kG/cm². Tarcza połączona jest z automatycznym licznikiem obrotów. Nad tarczą są umieszczone dwa zbiorniki na proszek ścierający oraz dwa na wodę (uprawnienia budowlane).

Zbiorniki na wodę

Zbiorniki na wodę są używane w razie badania ścieralności materiałów kamiennych na mokro. Jako proszek ścierający używa się szmerglu nr 3 (wielkość ziarna 0,5 mm) lub korundu nr 80. Przy zaciskach do próbek umieszczone są szczotki zmiatające starty materiał (program egzamin ustny).

Próbki przed założeniem na tarczę waży się oraz mierzy dokładnie poszczególne krawędzie, po czym zamocowuje się w uchwytach. Dopływ proszku ścierającego jest regulowany za pomocą specjalnych igieł umieszczonych w wylotach zbiorników. Ilość proszku przypadająca na 22 obroty tarczy wynosi 20 g. Po 250 obrotach tarczę zatrzymuje się, próbki po oczyszczeniu waży i mierzy się, następnie zamocowuje w uchwytach. Tarczę ponownie wprawia się w ruch i po dalszych 250 obrotach zatrzymuje w celu dokonania następnych pomiarów (opinie o programie).

W wyniku podaje się średnią z dwóch pomiarów w cm³/cm² lub g/cm ². Badanie ścieralności materiałów kamiennych za pomocą dmuchawy piaskowej przeprowadza się w następujący sposób. Przygotowuje się dokładnie wygładzoną próbkę w kształcie sześcianu lub prostopadłościanu o przekroju 7×7 cm. Wysuszoną próbkę waży się , a następnie zasłania płaszczyznę badaną blaszaną przesłoną z okrągłym otworem o średnicy 7 cm (segregator aktów prawnych).

Na otrzymaną w ten sposób powierzchnię próbki kierujemy z dmuchawy strumień piasku pod ciśnieniem 3 at. Czas ścierania powierzchni próbki strumieniem piasku wynosi 2 minuty. Piasek powinien być znormalizowany. Po zakończeniu ścierania próbkę waży się i podaje wyniki (straty masy lub objętości) w gramach, cm^;! lub g/cm- bądź cm².

Wyniki badań ścieralności materiałów kamiennych za pomocą dmuchawy. piaskowej podają mniejsze wartości ścieralności niż wyniki otrzymane przy badaniach za pomocą tarczy (promocja 3 w 1). Metoda ta ujawnia jednak najlepiej wszelkie nierównomierności w budowie wewnętrznej badanego materiału (powiązaniu składników skałotwórczych, mocy spoiwa i stopnia świeżości).