Naniesiony metal

Podstawowymi sposobami kontroli złączy spawanych są: oględziny, próby zginania (na zimno) i rozciągania. Od jakości spawania przy wykonywaniu podstawowych elementów zbrojeniowych i zakładek zależy w znacznym stopniu wytrzymałość konstrukcyjna całej budowli (program uprawnienia budowlane na komputer). Po metalizacji sprawdza się przyczepność naniesionej powłoki metalowej do metalu wkładki łącznikowej lub elementu zbrojeniowego. Naniesiony metal powinien mieć powierzchnię matową i drobnoziarnistą strukturę. Warunki przechowywania elementów zbrojeniowych do czasu ich umieszczenia w formach powinny zapewnić zachowanie wymiarów geometrycznych, jak również jednolitość poszczególnych detali i połączeń (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W konstrukcjach żelbetowych ze zwykłym zbrojeniem niesprężonym mogą w strefie rozciągniętej powstać rysy, które w warunkach eksploatacji nie zawsze są dopuszczalne. Stworzenie w rozciągniętej strefie betonu naprężeń ściskających na drodze wstępnego naprężania zbrojenia i sprężenia betonu pozwoliło w sposób znaczny zwiększyć odporność na powstawanie rys w konstrukcjach i zmniejszyć ich odkształcalność. Powstała możliwość wykorzystania stali zbrojeniowej o dużej wytrzymałości (uprawnienia budowlane).

Dodatkowe koszty, związane ze zwiększoną złożonością i pracochłonnością operacji przygotowania elementów zbrojeniowych i ich naciągiem, opłacają się wobec oszczędności w zużyciu stali i zwiększenia trwałości elementów zbrojeniowych i całej budowli. W niektórych przypadkach stosowanie sprężonego zbrojenia prowadzi do uproszczenia konstrukcyjnego zbrojenia i zmniejszenia pracochłonności wytwarzania wyrobów.

Sprężanie konstrukcji może odbywać się kilkoma sposobami:

• na drodze przekazywania wstępnego naprężenia zbrojenia na beton przez bezpośrednią przyczepność betonu do zbrojenia naciągniętego na podporach przed betonowaniem;
• przez zapewnienie przyczepności zbrojenia do betonu w wyniku wypełnienia zaprawą (z późniejszym jej twardnieniem) kanałów, do których wprowadzono zbrojenie, gdy beton konstrukcji uzyskał wymaganą wytrzymałość (iniektowanie kanałów);
• przez zakotwienie końców elementów zbrojenia (program egzamin ustny).

Końcowe urządzenia kotwiące

W wytwórniach wyrobów żelbetowych znajduje zastosowanie głównie pierwszy sposób. Dla zapewnienia właściwej przyczepności zbrojenia o wysokiej wytrzymałości do betonu na całej długości pręta i samozakotwienia w betonie powinno ono być o profilu zmiennym, skręcone albo mieć pośrednie i końcowe urządzenia kotwiące (ukształtowane główki, przyspawane krótkie obrzynki pręta itp.) (opinie o programie).

Drugi i trzeci sposób stosuje się przy wykonywaniu masywnych (elementy mostów i in.) lub jednolitych konstrukcji prefabrykowanych.

Sposoby naciągu zbrojenia rozróżnia się następujące:

• mechaniczny - za pomocą pras i różnych maszyn naciągowych;
• elektrotermiczny, przy którym elementy zbrojeniowe nagrzewane prądem elektrycznym uzyskują wymagane wydłużenie; ułożone w takim stanie w sztywnych podporach formy elementy skracają się przy stygnięciu i powstaje w nich niezbędne naprężenie;
• elektro-termo-mechaniczny, będący połączeniem obu poprzednich sposobów; sposób ten stosuje się przeważnie przy zbrojeniu drutem o wysokiej wytrzymałości przy nieustannym nawijaniu lub naciąganiu zbrojenia na stwardniały beton wyrobów z powierzchnią o zarysie krzywoliniowym;
• samosprężanie z wykorzystaniem energii rozszerzającego się cementu w procesie jego twardnienia; w tym przypadku całe zbrojenie wstępnie napręża się niezależnie od kierunku jego rozmieszczenia w konstrukcji (segregator aktów prawnych).

Rozróżnia się także dwa podstawowe sposoby układania sprężanego zbrojenia: odcinkowy i ciągły. Odcinkowym nazywa się układanie na miejscu naciągu jednego lub grupy prętów wyznaczonej długości. Układanie ciągłe polega na nawijaniu sprężonego zbrojenia na specjalne urządzenia (pręty, opory) lub konstrukcję. Wybór sposobu wykonania konstrukcji sprężonych powinien być uzasadniony w sposób techniczno-ekonomiczny z uwzględnieniem nomenklatury konstrukcji, zakresu produkcji, jak również stopnia mechanizacji i automatyzacji procesu technologicznego (promocja 3 w 1).