Nasycanie dwukrotne

Nasycanie dwukrotne stanowi inną formę oszczędnościowego nasycania drewna. Polega ono na tym, że w pierwszym etapie nasyca się drewno wodnymi roztworami tanich i łatwo dostępnych środków chemicznych (np. chlorku cynku), następnie zaś nasyca się je po raz drugi drogim i deficytowym olejem kreozotowym (program uprawnienia budowlane na komputer)..

Stosowane w pierwszym etapie roztwory soli zwilżają kapilary i powodują pęcznienie drewna, torując w ten sposób drogę dla trudno wnikającego impregnatu oleistego. Schemat nasycania obejmuje następujące fazy: wytworzenie próżni, wtłaczanie roztworu soli pod ciśnieniem, wytworzenie próżni (odciągnięcie nadmiaru impregnatu), wtłaczanie oleju pod ciśnieniem, powrót do normalnego ciśnienia i odprowadzenie impregnatu z autoklawu. Czas nasycania podkładów kolejowych wynosi, zależnie od gatunku drewna i od stosowanej metody, 2,5-5 godzin (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W pierwszej fazie nasycania podwójnego stosuje się chlorek cynku lub fluorek sodu w roztworach wodnych o temperaturze 60-100 C i o koncentracji 2-3%. W ten sposób na 1 m:i nasycanego drewna stosuje się około 4,5 kG fluorku sodu lub około 6 kG chlorku cynku; wchłonięcie roztworu wynosi 200-300 kG/m3. W drugiej fazie nasycania wtłacza się olej kreozotowy w ilości około 15 kG/m3. W ujęciu łącznym osiąga się pełne nasycenie drewna, przy czym roztwory soli łatwo wnikają w drewno i odgrywają rolę wypełniacza, ogranicza się natomiast wchłonięcie deficytowego oleju kreozotowego (uprawnienia budowlane).

Metody emulsyjne. Metody emulsyjne polegają na pełnym nasycaniu drewna emulsjami roztworów soli z olejem kreozotowym; jako emulgatory stosuje się garbniki, np. taninę, lub inne związki. Prócz tego wprowadza się do emulsji substancje zwilżające, które ułatwiają wnikanie oleistego impregnatu w drewno. Emulsje dają dużą swobodę w dozowaniu oleju kreozotowego, który można stosować w mniejszej lub większej domieszce. Zazwyczaj stosuje się olej kreozotowy w ilości około 2 kG na 1 podkład, czyli około 20 kG na 1 m3 drewna. Wchłonięcie emulsji wynosi 200-300 kG na m3 drewna (program egzamin ustny).
Metoda hydrostatyczna.

Metoda hydrostatyczna

Metoda hydrostatyczna wprowadzona w życie przez Boucherie’go w roku 1841 służy do nasycania świeżo ściętego drewna okrągłego, głównie świerkowych i jodłowych słupów teletechnicznych. Nasycanie należy rozpocząć w ciągu 10 dni od chwili ścięcia drewna. Nie okorowane słupy ze ścinki letniej układa się na pochyłym rusztowaniu z drewnianych legarów. Na czoła nakłada się dobrze przylegającą maskę gumową połączoną wężem gumowym z dopływem impregnatu. Do nasycania stosuje się 1,0-1,5% roztwór siarczanu miedzi, który dopływa ze zbiornika umieszczonego na drewnianej wieży o wysokości 10-12 m; wnika on w drewno pod ciśnieniem 1,0-1,2 atn (opinie o programie).

Impregnat wyciska soki drzewne i zajmuje ich miejsce; nasycanie uważa się za zakończone, gdy impregnat zacznie wypływać przez wierzchołek nasyconego słupa. Siarczan miedzi wiąże się silnie z drewnem i jest dobrym środkiem impregnacyjnym. Według Bub-Bodnara nasycanie słupów o długości 12 m trwa 8-14 dni. W 5 dni po nasyceniu należy drewno okorować; po 4-tygodniowym sezonowaniu słupy są gotowe do użytku. Trwałość nasyconych w ten sposób słupów wynosi 14-18 lat. Zaletą metody hydrostatycznej jest jej taniość, mały nakład inwestycyjny i możliwość szybkiego zainstalowania urządzeń w dowolnym miejscu w sąsiedztwie lasu; dzięki temu nadaje się ona dobrze do instalowania w odległych od kolei, lesistych okolicach. Metoda ta dawniej szeroko stosowana, wychodzi ostatnio z użycia (segregator aktów prawnych).

Metody dyfuzyjne. Metody dyfuzyjne oparte są na wykorzystaniu zjawisk dyfuzji do rozprowadzenia związków antyseptycznych w drewnie.
Metoda Kobra polega na tym, że stosownym aparatem wykonuje się w słupach teletechnicznych 150-200 nakłuć głębokości 5-7 cm, rozmieszczonych w pasie o szerokości 1 m nad ziemią (najbardziej zagrożony przekrój słupa) oraz w górnej części słupa (promocja 3 w 1).