Niewłaściwie pielęgnowanie

Jeśli wytrzymałość ściskanych próbek okazuje się mniejsza od określonego minimum, to wówczas albo beton w rzeczywistej konstrukcji jest również za słaby, albo kostki próbne nie stanowią rzeczywistej reprezentacji betonu w danej konstrukcji. Ta ostatnia sugestia wysuwana jest często w dyskusjach o akceptacji lub odrzuceniu wątpliwej części konstrukcji; w kostkach próbnych mogły nastąpić zakłócenia podczas wiązania, mogły one zostać narażone na działanie mrozu, zanim zdążyły dostatecznie stwardnieć lub byty w inny sposób niewłaściwie pielęgnowane. Zdarza się, że poddaje się po prostu w wątpliwość same wyniki prób ściskania (program uprawnienia budowlane na komputer).

Spór wyjaśniany jest często przez zbadanie próbki betonu pobranej bezpośrednio z podejrzanego elementu. Zazwyczaj za pomocą wiertła z diamentową nasadą wycina się próbkę walcową. Uzyskuje się w ten sposób walec próbny, zawierający niekiedy zatopione kawałki zbrojenia i zazwyczaj o powierzchniach czołowych, które nie są ani płaskie ani nachylone pod kątem prostym do osi. Taką próbkę walcową należy nasycić wodą, nałożyć warstwy wyrównawcze na powierzchniach czołowych i zbadać na ściskanie w stanie wilgotnym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wpływ stosunku wysokości walca do jego średnicy na zmierzoną wartość wytrzymałości. Jeśli jest to możliwe, stosunek ten powinien być bliski 2. Wycięte z betonu walce o stosunku wysokości do średnicy poniżej 1 dają niepewne wyniki, przy czym norma BS 1881: 1970 zamiast 1 podaje tu 0,95. Ta sama norma zaleca stosowanie wycinanych próbek walcowych o średnicy 150 lub 100 mm, lecz próbki o średnicy zaledwie 50 mm były używane z powodzeniem w Szwajcarii [8.66] i przez normy szwajcarskie są dozwolone (uprawnienia budowlane).

Wytrzymałość wycinanych walców

W pewnych przypadkach elementy belkowe można wycinać z płyt drogowych lub lotniskowych, korzystając z pił diamentowych lub karborundowych. Próbki takie bada się na zginanie, lecz przynajmniej gdy stosuje się kruszywo krzemionkowe wycięte próbki dają wyraźnie niższe wytrzymałości niż odpowiadające im belki betonowane w formach. Wycinanie belek nie jest jednak często stosowane (program egzamin ustny).

Wytrzymałość wycinanych walców jest na ogół niższa niż wytrzymałość walcowych próbek normowych, ponieważ warunki pielęgnacji na placu budowy są niezmiennie gorsze od warunków normowej pielęgnacji na mokro. Ponadto stosunek wytrzymałości próbek wycinanych do wytrzymałości normowych próbek walcowych w tym samym wieku nie jest stały, lecz maleje ze wzrostem wytrzymałości walcowej (opinie o programie). Spadek wartości tego stosunku wynosi ok. 0,2 na 28 MN/m². Przybliżone wartości stosunku wytrzymałości walców wycinanych do wytrzymałości normowych próbek walcowych wynoszą 1,0 przy wytrzymałości walcowej 19 MN/m² oraz 0,7 przy wytrzymałości 59 MN/m².

Wartości te uzyskano dla betonu z konstrukcji pielęgnowanych zgodnie z zalecaną praktyką, odpowiednią w każdym przypadku. Dalszym czynnikiem wpływającym na wytrzymałość próbek wycinanych jest usytuowanie próbki w konstrukcji. Wycięte walce mają zazwyczaj najniższą wytrzymałość w pobliżu górnej powierzchni konstrukcji, wszystko jedno, czy jest to słup, ściana, belka czy nawet płyta. Ze wzrostem zagłębienia poniżej górnej powierzchni wytrzymałość rośnie [8.67], lecz przy zagłębieniu przekraczającym 300 mm dalszego wzrostu już się nie obserwuje (segregator aktów prawnych).

Beton w konstrukcji umieszcza się zazwyczaj kolejnymi partiami lub warstwami układanymi jedna na drugiej. W ten sposób w momencie, gdy uzyskuje się wyniki z badań 28-dniowych lub nawet 7-dniowych, znaczna ilość betonu może zakrywać tę porcję, której dotyczy dana seria próbek. Jest więc zatem za późno na to, aby stosować środki zaradcze, gdyby beton okazał się za słaby. Jeśli jest zbyt mocny, wskazuje to, że użyta mieszanka była zaprojektowana nieekonomicznie (promocja 3 w 1).