Normalne obciążenie

Fakt, że bardziej szorstkie powierzchnie nie odznaczają się większym współczynnikiem tarcia w przypadku, kiedy są dokładnie oczyszczone, jest trudniejszy do wyjaśnienia. Dowody wydają się wskazywać, że bardziej szorstkie powierzchnie nie mogą być tak dokładnie oczyszczone jak gładkie, chociaż przyczyny tego nie są jasne (program uprawnienia budowlane na komputer). Z praktycznego punktu widzenia w zasadzie stała wartość współczynnika tarcia f = 0,5 (&,, = 26°) dla bardzo szorstkiej powierzchni kwarcu ma wielkie znaczenie, ponieważ wszystkie ziarna kwarcu w naturalnym gruncie mają powierzchnie szorstkie. Wartości współczynnika tarcia innych minerałów o strukturach niewarstwowych. Małe wartości f dla tych minerałów w warunkach powietrznosuchych prawdopodobnie nie mają praktycznego znaczenia, ponieważ przedstawiają nieefektywność oczyszczania gładkich, wypolerowanych powierzchni. Dla tych minerałów niezbędna jest większa liczba danych umożliwiających wiarygodne wyznaczenie f (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stwierdzono, że zmierzone wartości współczynnika tarcia minerałów o strukturze niewarstwowej są niezależne od obciążenia normalnego. Opierając się na badaniach, w których naprężenie normalne na styk zmieniało się co 50, Rowe (1962) wykazał, że kąt tarcia &_/t pozostaje stały w granicach =F1° (uprawnienia budowlane). Z drugiej strony wyniki badań Rowea dowodzą, że na kąt tarcia wpływają wymiary cząstek używanych do doświadczenia Rowe stosował w badaniach przyrząd. Dla danego całkowitego obciążenia normalnego, obciążenie na jeden styk rośnie w miarę zwiększania się wymiarów ziaren. Ponieważ w tym przypadku średnica ziarna również wzrasta, średnie naprężenie w styku (N/A_c) nie zmienia się (program egzamin ustny).

Pomierzony kąt tarcia

Z tego względu argumenty o odkształceniu sprężystym wydają się nieodpowiednie do wyjaśnienia tych wyników. Jedno możliwe wyjaśnienie polega na tym, że większe ziarna toczą się łatwiej niż mniejsze, prawdopodobnie dlatego, że ich środki ciężkości są bardziej oddalone od płaszczyzny ścinania (opinie o programie). Stąd pomierzony kąt tarcia, zawierający składowe poślizgu i toczenia, jest mniejszy dla większych ziaren. Interesują nas minerały, takie jak mika, z tej przyczyny, że charakter tarcia tych minerałów może być podobny do charakteru tarcia cząstek iłowych.

Powierzchnie miki wykazują nieregularności, nie w postaci ciągłych chropowatości, lecz jako duże płaskie stopnie. Ponadto skala tych nieregularności jest zupełnie inna niż skala nieregularności istniejących na powierzchni ziaren gruntu. Na świeżo rozłupanych powierzchniach, stopnie odpowiadają grubości kilku warstw podstawowych jednostek strukturalnych (ok. 10-100 A). Stosownie do określenia Bowdena i Tabora (1964), takie rozłupane powierzchnie są molekularnie gładkie na dużych przestrzeniach”. W porównaniu z gładkimi powierzchniami ziaren kwarcu, świeżo rozłupane powierzchnie są super gładkie. Istnieją dowody na to, że cząstki iłowe są podobne. Ponieważ nie zbadano dostatecznie podstawowych zasad oporu tarcia między super gładkimi powierzchniami, następujące rozważania należy potraktować jako czysto teoretyczne (segregator aktów prawnych).

Dwie świeżo rozłupane powierzchnie miki odznaczają się innym rodzajem styku niż powierzchnie szorstkie. Powierzchnie cząstek miki i przypuszczalnie cząstek iłowych doznają znacznego zbliżenia na prawie całych powierzchniach, jednakże w rzeczywistości mogą nie osiągnąć styku bezpośredniego. Wyciśnięcie zanieczyszczeń, znajdujących się na ich powierzchniach łącznie z wodą adsorbowaną, następuje dopiero po przekroczeniu przez naprężenia normalne wartości ok. 5600 kG/cm² (promocja 3 w 1). Raczej takie zanieczyszczenia biorą udział w przenoszeniu naprężeń normalnych, jak to opisano w rozdziale 5. Bardziej typowym rozmieszczeniem cząstek iłowych jest przypuszczalnie rodzaj układu krawędź-powierzchnia. Tego rodzaju styk jest bardziej zbliżony do styku wypukłości w gruntach ziarnistych, z tą jednak różnicą, że w iłach każdy styk składa się z jednej tylko wypukłości. Należy jeszcze zastanowić się, czy opór na ścinanie między bardzo gładkimi powierzchniami jest większy czy mniejszy od oporu na ścinanie między powierzchniami szorstkimi. Odpowiadając na to pytanie musimy posłużyć się danymi doświadcząlnymi.