Normy czasu i normy wydajności

Podczas organizowania wykonania złożonych procesów roboczych należy posługiwać się Katalogiem Norm Kosztorysowych (KNK) (program uprawnienia budowlane na komputer). Katalog podaje nakłady robocizny, materiałów i pracy sprzętu budowlanego na jednostkę obmiarową złożonego procesu budowlanego (np. wykonanie 10 m2 stropu żelbetowego).

Normy nakładów robocizny podaje się w roboczogodzinach według zawodów, co ma duże znaczenie podczas wykorzystywania KNK do kompletowania brygad kompleksowych. Ustalanie ilości czasu niezbędnie potrzebnego do wykonania danej jednostki produkcyjnej nazywa się normą czasu. Jednostką normy czasu są roboczogodziny na jednostkę produkcji. Odwrotność normy czasu, tj. liczbę jednostek produkcji wykonanych w jednostce czasu, nazywa się normą wydajności (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Harmonogramy budowlane stanowią graficzną metodę planowania organizacji budowy. Wywodzą się one z graficznych metod przedstawiania zjawisk sposobami geometrycznymi oraz znakami umownymi. Harmonogramy budowlane przedstawiają przebieg w czasie różnych elementów budowy lub zależności zachodzące między nimi. Dotyczą one najczęściej robót budowlach, zatrudnienia, pracy maszyn, dostawy i zużycia materiałów, kosztów, środków obrotowych itp.

Istota harmonogramów budowlanych polega na zebraniu i jednolitym ujęciu danych dotyczących produkcji budowlanej i podaniu ich w sposób czytelny nawet dla przeciętnie przygotowanego pracownika (uprawnienia budowlane).
Rodzaje harmonogramów
Zależnie od zakresu rozróżnia się następujące rodzaje harmonogramów budowy:
- zespołu obiektów,
- poszczególnych obiektów,
- poszczególnych rodzajów robót.

Harmonogramy te różnią się jedynie szczegółowością, są wzajemnie powiązane i wynikają z siebie (program egzamin ustny). Harmonogram rodzajów robót stanowi szczegółowo opracowaną część harmonogramu poszczególnych obiektów, a ten stanowi z kolei szczegółowo opracowaną część harmonogramu zespołu obiektów. Ten ostatni podaje czasy wykonania poszczególnych obiektów, wchodzących w skład zespołu. Harmonogramy budowy poszczególnych obiektów określają przebieg robót związanych z budową każdego obiektu. Harmonogramy poszczególnych rodzajów robót odzwierciedlają przebieg podstawowych rodzajów na podstawie aktualnego stanu budowy.

W zależności od etapu opracowania projektu organizacji budowy rozróżnia się harmonogramy dyrektywne, ogólne i szczegółowe (opinie o programie).

Harmonogramy dyrektywne

Harmonogramy dyrektywne opracowuje się wraz z projektem wstępnym organizacji budowy. Obejmują cały jej przebieg i stanowią podstawę wyjściową do planowania budowy. Harmonogramy ogólne dotyczą poszczególnych obiektów i obejmują cały okres ich wykonywania. Opracowuje się je w ramach ogólnego projektu organizacji budowy.
Harmonogramy szczegółowe dotyczą poszczególnych obiektów lub ich części oraz robót.

Opracowuje się je dla krótkich okresów: jednego roku, a nawet jednego miesiąca.
Ponadto rozróżnia się harmonogramy uzupełniając e, które stanowią sprawdzenie prawidłowości wykonania harmonogramów podstawowych. Należą do nich harmonogramy: zatrudnienia, pracy maszyn, dostawy, zużycia i zapasów materiałów budowlanych, kosztów budowy oraz finansowania budowy. Dane wyjściowe i podstawy analityczne harmonogramów.

Punktem wyjścia do opracowania harmonogramów budowy jest terminarz dyrektywny i dane analityczne (segregator aktów prawnych).
Terminarz dyrektywny budowy jest dokumentem odzwierciedlającym założenia planu gospodarczego. Podaje on terminy, w jakich należy oddać do użytku poszczególne obiekty.
Terminarz dyrektywny budowy podaje końcowe terminy uruchamiania obiektów oraz przekazywania ich do eksploatacji, rozłożenie przebiegu budowy, zarówno w okresie trwania całości robót, jak i okresach rocznych oraz kwartalnych.

Ponadto zawiera on orientacyjne wskaźniki techniczno-ekonomiczne dostosowane do rodzaju obiektów i warunków ich budowy.
Terminarz dyrektywny budowy powinien określać zadania i ujmować je w jednostkach zarówno rzeczowych, jak i finansowych. Dobrze sporządzony terminarz dyrektywny, oparty na aktualizowanych corocznie środkach produkcji, znajdujących się do dyspozycji wykonawców, oraz na wskaźnikach techniczno-ekonomicznych, zbliżonych do tych, jakie wykazują przodujące przedsiębiorstwa, stanowi podstawę wyjściową wykonywania wszelkich harmonogramów budowlanych (promocja 3 w 1).

W zależności od rodzaju harmonogramu danymi analitycznymi mogą być ilościowe i finansowe wskaźniki techniczno-ekonomiczne, normy czasu i normy wydajności dziennej robotników lub stosowanych maszyn.