Nośna część deskowania rury ssawnej

Nośną część deskowania rury ssawnej projektuje się w zależności od liczby instalowanych turbozespołów’ siłowni, ich wielkości, harmonogramu postępu robót, rodzaju uzbrojenia rury ssawnej oraz urządzeń dźwigowych, jakimi dysponuje wykonawca (program uprawnienia budowlane na komputer).

W przypadku małej liczby turbozespołów (l-3), małych ich wymiarów i krótkich terminów betonowania sekcji turbinowych projektuje się deskowanie o konstrukcji przeznaczonej tylko do jednorazowego użycia, typu rozbieralnego, łączoną na gwoździe i klamry. Ilość odzyskiwanego materiału drzewnego jest w tym przypadku mała, a konstrukcja droga (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Znacznie lepsze wyniki ekonomiczne w kosztach materiału i robocizny osiąga się przy konstrukcjach wielokrotnego zastosowania, a więc rozbieralnych, przygotowanych w warsztatach ciesielskich i jedynie montowanych na budowie. Dokładność wykonania elementów konstrukcji jest w tym przypadku większa (uprawnienia budowlane).

Części konstrukcji łączone są głównie śrubami. Deskowania o konstrukcji rozbieralnej mają jednak pewne wady, gdyż przy kilkakrotnym użyciu tego rodzaju konstrukcji przedłuża się automatycznie czas betonowania bloków dla turbozespołów, ponieważ beton musi pozostawać w deskowaniu aż do czasu osiągnięcia niezbędnej wytrzymałości. Równolegle z projektowaniem konstrukcji deskowania należy opracować podział betonowania bloku turbinowego na fazy wykonania. Podział na fazy wpływa bowiem w sposób istotny na całą konstrukcję deskowania. Przy turbozespołach dużej mocy praktykuje się czasami podwieszanie deskowania do zbrojenia rury ssawnej (program egzamin ustny).
Zasady projektowania konstrukcji deskowania wyjaśni kilka opisanych poniżej przykładów.

Pierwszy sposób polega na wykonaniu szeregu rozbieralnych ram-krążyn montowanych w położeniu w przybliżeniu prostopadłym do osi rury ssawnej. W pierwszym etapie robót ustawienie krążyn, ich należyte powiązanie i stężenie podłużne wykonuje się na powierzchni już wykonanego uprzednio bloku betonowego.
W drugim etapie montaż krążyn wykonuje się za pomocą wbetonowanych podpór stalowych.

Podniesienie ram

Podniesienie ram do zaprojektowanej wysokości i regulację ich wymiarów uzyskuje się zazwyczaj za pomocą klinów drewnianych. Podłużnice stężające przymocowuje się do ram, do których przybija się poszycie, najczęściej dwuwarstwowe, z desek o grubości 13 mm (‘/a"), ostruganych po stronie zewnętrznej. Na krzywiznach używa się deski o szerokości ok. 5 cm dobrej jakości, a więc z drewna zdrowego, o włóknach prostych i bez sęków. Wszelkie szczeliny szpachluje się kitem i szlifuje (opinie o programie).

Całość deskowania powleka się dokładnie roztworem mydła szarego lub odpadkowego produktu tłuszczowego. Zmniejszenie przyczepności betonu uzyskuje się również przez pokrycie deskowania specjalnymi, impregnowanymi tekturami.Na pierwszym odcinku krążyny ustawione są pionowo, zaś na odcinku kolana rury ssawnej wprowadzono slupy pionowe wpuszczone do przygotowanych gniazd. Słupy służą do zamocowania ram rozmieszczonych na odcinku kolana i mogą być ze stali lub drewna.

W pierwszym przypadku, po zabetonowaniu i rozebraniu konstrukcji deskowania, słupy wewnętrzne ucina się palnikiem, a gniazda zabetonowuje. W drugim przypadku słupy zamocowuje się do kątowników lub innych wbetonowa- nych elementów, które również po demontażu ucina się palnikiem (segregator aktów prawnych).
Drugi sposób (rys. 6-31) polega na wykonaniu i ustawieniu pionowych ram ryglach umieszczonych na jednej wysokości. Na ramach układa się pomost z belek poprzecznych i podłużnych oraz podłogę. Na pomoście montuje się rodzaj konstrukcji kaszycowej, przygotowanej w wytwórni. Wymiary i profil poszczególnych elementów konstrukcji deskowania można ustalić na podstawie modelu wykonanego uprzednio w odpowiedniej skali.

Do tak przygotowanej konstrukcji przybija się deskowanie stosując odpowiedni szablon (promocja 3 w 1).
Niezależnie od rodzaju zastosowanej konstrukcji deskowania po wykonaniu sprawdzeniu jej położenia całość należy zakotwić, aby w czasie betonowania nie zmieniła swego położenia.