Nośność kolumn

Nośność kolumn na siły pionowe oblicza się jak nośność pali, z tym jednak, że gdy mamy do czynienia z większymi średnicami kolumn, należy je obliczać tak jak studnie (program uprawnienia budowlane na komputer).
Osobne zagadnienie stanowi nośność boczna kolumn, do których sposób przybliżony, przy wykorzystaniu danych tabeli 4 podanej w normie PN-69/B-02482 nie może mieć zastosowania.
Istnieje kilka metod obliczania tej nośności.

Najprostsza i najmniej dokładna opiera się na schemacie wolno stojącej ścianki szczelnej obciążonej siłą skupioną, który wymaga jednak adaptacji, ze względu na fakt, że klin odłamu gruntu przy odporze rozchodzi się przed wąską kolumną na boki, tak że obliczeniowe wartości odporu wypadają większe niż wynikałoby to z szerokości kolumny w zagadnieniu dwuwymiarowym.
Odpór obliczony według podanych wyżej wzorów przedstawia odpór maksymalny, występujący dopiero przy dość znacznych przesunięciach kolumny. Z tego względu należy, wyznaczając głębokości wbicia kolumny, mnożyć wartość siły poziomej przez współczynnik bezpieczeństwa 1,5 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W podanych wyżej wzorach symbol y0 oznacza ciężar objętościowy gruntu. Przy obliczaniu kolumny ciężar ten w gruntach sypkich przyjmuje się z uwzględnieniem wyporu wody, natomiast w gruntach spoistych bez jego uwzględnienia.

Obliczenie głębokości wbicia kolumny i momentów zginających przeprowadza się jak w obliczeniu ścianki szczelnej nie zakotwionej, z uwzględnieniem wyżej wyliczonego odporu. Najłatwiej posłużyć się tu metodą wykreślną.
Z obliczenia otrzymuje się maksymalny moment zginający na pewnej wysokości, którą uważa się za głębokość utwierdzenia. Należy teraz sprawdzić, czy głębokość utwierdzenia kolumny, przyjęta według zasad podanych na s. 786 zgadza się z głębokością obliczoną tym sposobem. Do obliczeń ramy miarodajna będzie głębokość większa.
Omówiona metoda nadaje się do obliczania kolumn smukłych i sprężystych (uprawnienia budowlane).

Obliczanie pomostów belkowych

Istnieje jeszcze wiele (co najmniej 20) innych metod obliczania nośności bocznej filarów fundamentowych, z których na uwagę zasługuje m. in. metoda Grasshoffa.
Obliczanie pomostów na palach składających się z układu pali i płyty przeprowadza się metodami dla nabrzeży płytowych.
Obliczanie pomostów belkowych zależy od sposobu ich rozwiązania (program egzamin ustny).
W pomostach belkowych na palach ustawionych rzędami poprzecznymi w jarzma głównym elementem nośnym są poprzecznice obliczane jako belki ciągłe (lub wolno podparte wspornikowe - zależnie od liczby podpór). Podłużnice stanowią w danym wypadku element drugorzędny, przenoszący ciężar z płyty pomostowej, obliczonej jako płyta ciągła o przęsłach dwustronnie podpartych na podłużnicach. Jedynie w wypadkach, gdy pomost ma być obciążony ciężką dźwignicą, podłużnice stanowiące belki poddźwignicowe oblicza się jako równorzędne poprzecznicom. Uzyskuje się wówczas ustrój rusztowy, a płytę można obliczać jako ciągłą o przęsłach podpartych z czterech stron.

Ustroje korytowe stanowią poprzeczne ramy odwrócone, »parte na tylu podporach, ile jest rzędów pali (opinie o programie).
W pomostach płytowych części płyty bezpośrednio nad jarzmami pali należy uważać za poprzecznice, pasy wzdłużne nad rzędami pali za podłużnice i odpowiednio do tego przewidzieć uzbrojenie.
W zasadzie wszelkie belkowania pomostów na palach należy obliczać, uważając podpory za sprężyste (segregator aktów prawnych).
W pomostach na palach, jak wspomniano, konieczne jest stosowanie w każdym jarzmie kozłów dla przenoszenia sił poziomych (od statków itp.). Pod względem sztywności ustroju znacznie korzystniejszy jest schemat (promocja 3 w 1).

Przesunięcia boczne ustroju z kozłem pośrodku mogą być w pewnych warunkach przy tej samej sile poziomej dwa razy mniejsze niż przesunięcia ustroju z dwoma półkozłami, mimo że siły w palach ukośnych będą jednakowe. Stąd w ustroju występują większe momenty zginające w palach i większe niebezpieczeństwo powstawania w nich pęknięć.
Nabrzeża-grodze oblicza się według tych samych zasad co grodze komorowe, wprowadzając odpowiednie adaptacje wynikające z różnic w pracy statycznej między grodzą a nabrzeżem.