Nowoczesna architektura

Turystów’ do Finlandii ściąga przecie wszystkim przyroda, a zwłaszcza Pojezierze Fińskie. Dużym powodzeniem cieszą się rejsy po jeziorach, połączonych ze sobą siecią rzek i kanałów, wśród których leżą miasta stanowiące centra ruchu turystycznego. Największym z nich jest Tampere, o nowoczesnej architekturze, z licznymi obiektami kulturalnymi (program uprawnienia budowlane na komputer). Z innych miast na uwagę zasługują: Savonlinna (z zamkiem Ola- vinlinna), Joensuu, Lahti (określane mianem stolicy sportów zimowych Finlandii, m.in. stadion narciarski i łyżwiarski, trzy skocznie narciarskie, oznakowane szlaki narciarskie), uzdrowisko Lappeenranta z wodami radoczynnymi, Imatra znana z wodospadu o wys. I fi,5 m, Kuopio (centrum prawosławia w I inlandiil (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Po wybuchu rewolucji październikowej I 91 7, parlament fiński proklamował 0 XII 1917 niepodległość kraju, którego pierwszym premierem został Pelir Lvind Svinhulvud (uprawnienia budowlane). W I 1918 rozpoczęła do V tegoż roku, wojna domowa pomiędzy oddziałami czerwonych, związanymi z rewolucyjnym ruchem socjalistycznym, które opanowały początkowo kraju, a prorządowymi oddziałami białych, dowodzonymi przez generała Carla von Mannerheiina, wspieranymi przez niemiecki korpus ekspedycyjny. Po zakończeniu I wojny światowej parlament fiński uchwalił republikańską na pierwszego prezydenta został wybrany Kaarlo Juho Slahlherg. W kończącym wojny traktacie z 1920 potwierdzono dotychczasowa granicy Finlandii w Karelii, a także przyznano jej dodatkowo rejon Petsamo (program egzamin ustny).

Obronne umocnienia

W tym samym roku Finlandia uzyskała członkostwo w Lidze Narodów, która potwierdziła w I 92 I jej prawo do Wysp Alandzkich. W latach 20. dochodziło do incydentów na granicy fińsko-rosyjskiej, ale stosunki między sąsiadami stopniowo sic; normalizowały; w I 0 i2 podpisano z ZSRR pakt o nieagresji, przedłużony w I’) 54 na 10 lal. W okresie międzywojennym rządy sprawowały gł. koalicje centroprawicowe, a lansujący idee faszystowskie ruch Lapucl, szczególnie aktywny politycznie w latach I 9 50- 19 52, nie znalazł wielu zwolenników. Nawiązano w tym czasie bliskie kontakty z państwami skandynawskimi, prowadzącymi politykę neutralności: równocześnie jednak podjęto budowy tzw. linii Mannerheima, będącej pasem obronnych umocnień na Przesmyku Karelskim (opinie o programie).

Na mocy paktu Ribbenlrop-Molotow z 19 59 I inlandia znalazła się w radzieckiej strefie wpływów. Żądania ustypslw terytorialnych ze strony ZSRR stały się bezpośredni.) przyczyn.) wybuchu tzw. wojny zimowej 19 59-1940, w której wyniku Finlandia zmuszona była przyjąć sowieckie warunki pokojowe (m.in. odstąpić zach. Kareliy). W VI 194 I Finlandia przystąpiła, jako państwo “współwależące" u boku Niemiec, do wojny z ZSRR. We IX 1944 zerwała stosunki z Niemcami, podejmując nastypnie z nimi walky (segregator aktów prawnych). Zawarta również rozejm z ZSRR, potwierdzony w 1947 pokojem paryskim, na mocy którego uznała granicy wytyczoną w 1940 (do Finlandii napłynęło ok. 0,5 min uciekinierów z Karelii), a także przekazała ZSRR rejon Petsamo (ros. Pieczenga) i zobowiązała się do częściowego rozbrojenia oraz spłaty reparacji wojennych; wydzierżawiła również ZSRR na 50 lal bazy w Porkkala (zwrócona w 1956).

Po II wojnie światowej dokonano odbudowy i rekonwersji przemysłu. W 1946 na prezydenta wybrano luho Kusli Paasikiviego (1946-1956), zwolennika w stosunku do ZSRR; rozpoczął on epokę tzw. linlandyzacji (Finlandia, za cenę uzależnienia swej aktywności międzynarodowej od ZSRR, uzyskała poszanowanie jej demokracji parlamentarnej, systemu wielopartyjnego i gospodarki wolnorynkowej). W 1948 podpisano radziecko-fiński układ o przyjaźni, współpracy i wzajemnej pomocy (po przedłużeniu obowiązywał do 1991). W 1955 Finlandia uzyskała członkostwo w ONZ, przystąpiła też do Rady Nordyckiej. Kontynuatorem linii Paasikiviego oraz polityki niezaangażowania był prezydent Urho Kaleva Kekkonen (1956-1981) (promocja 3 w 1). W 1961 Finlandia zawarła umowę o stowarzyszeniu z Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu (EFTA), w 1986 stała się jego pełnoprawnym członkiem. W 1970 podpisała porozumienie handlowe z RWPG, w 1974 z EWG. Jako państwo neutralne, była 1972-197 5 i w 1975 gospodarzem KBWE.