Nowoczesne budownictwo uprzemysłowione

Wraz z rozwojem uprzemysłowienia budownictwa cechy charakterystyczne poszczególnych systemów schodzą na plan dalszy wobec ogólnych reguł „budowania” przy użyciu wielkowymiarowych prefabrykatów czy wielkowymiarowych form. Nowoczesne budownictwo uprzemysłowione wykracza zdecydowanie poza ramy pojedynczych systemów, a nawet rodzajów budownictwa. Rysują się związki budownictwa mieszkaniowego z budownictwem użyteczności publicznej i budownictwem przemysłowym (program uprawnienia budowlane na komputer). Coraz większego znaczenia nabierają również elementy niekonstrukcyjne i elementy wyposażenia, produkowane poza zakładami prefabrykacji. Wraz ze wzrostem stopnia gotowości budynku oraz ze wzrostem robót realizowanych metodami uprzemysłowionymi i zawężaniem się zakresu robót tradycyjnych powiązania projektowe różnych gałęzi produkcji stają się coraz bardziej istotne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W konsekwencji integracja międzysystemowa nabiera bardzo szerokiego charakteru integracji przemysłu budowlanego. Integracji między systemowej nie należy jednak rozumieć jako dążenia do jednolitego systemu konstrukcyjno-technologicznego opartego o typowe elementy budowlane, lecz jako przyjęcie jednolitych zasad kształtowania typoszeregów elementów prefabrykowanych, ich zestawiania, łączenia oraz wymienności (uprawnienia budowlane). U podstaw tych zasad leży unifikacja:

1. modułu podstawkowego, zasad wymiarowania elementów i ich sytuowania w’obec osi modularnych,
2. wymagań funkcjonalnych (wielkość pomieszczeń, ich kształtowanie, wzajemne zestawianie itp.) oraz użytkowo-technicznych w stosunku do poszczególnych elementów budynku, instalacji i urządzeń,
3. maksymalnych wymiarów elementów i ich ciężaru,
4. sposobu montażu i związanych z tym tolerancji wymiarów elementów, zakresu i rodzaju robót wykończeniowych, wymagań produkcyjnych itp.,
5. zasad kształtowania złączy z uwagi na geometrię układów funkcjonalnych i przestrzennych oraz wymagania w zakresie bezpieczeństwa konstrukcji, szczelności przegród i postępu robót montażowych.

Kabiny sanitarne

Ujednolicenie tych parametrów pozwala na wymienność elementów, produkowanych przez różnych producentów, co jest istotą integracji przemysłu budowlanego (program egzamin ustny). Akcje w kierunku integracji międzysystemowej i integracji przemysłu budowlanego podjęte zostały już w szeregu krajów o różnym zakresie szczegółowości ustaleń. Jednym z pierwszych była Dania, gdzie od dawna istniały silne tradycje współpracy między różnymi przedsiębiorstwami, specjalizującymi się w produkcji określonych rodzajów prefabrykatów. W Polsce unifikacje lokalne, obejmujące produkcję prefabrykatów w określonym regionie („zagłębiu budowlanym”), miały miejsce już w latach sześćdziesiątych. Obecnie, w związku z intensywną rozbudową przemysłu budowlanego, podjęta została u nas akcja szersza, o zasięgu ogólnokrajowym (opinie o programie).

Metody integracj i. M. i K. Piechotkowie wyróżniają trzy metody integracji:

1. metodę jednolitego systemu,
2. metodę unifikacji,
3. metodę rozszerzenia systemu wiodącego.

Metoda pierwsza polega na zaprojektowaniu od początku maksymalnie otwartego systemu i wdrażaniu go z pominięciem istniejących już rozwiązań i zaplecza technicznego. Przyjęcie takiej metody możliwe jest tylko przy bardzo niskim zainwestowaniu w istniejące zaplecze techniczne. Opracowanie od początku jednolitego systemu jest poza tym pracochłonne, wymaga studiów, opracowań wariantowych itp., nie dając przy tym wcale rękojmi, że uzyskane ostatecznie rozwiązanie będzie istotnie rozwiązaniem optymalnym (segregator aktów prawnych).

Metoda druga polega na porównywaniu i stopniowym ujednolicaniu rozwiązań aktualnie już stosowanych. Metoda wykorzystuje w pełni dotychczasowy dorobek projektowy i technologiczny, co stanowi jej dużą zaletę. Prowadzi szybko do celu przy zastosowaniu jej do wąskiego zakresu unifikacji, np. unifikacji klatek schodowych w budownictwie mieszkaniowym czy kabin sanitarnych. W przypadku szerszego zakresu unifikacji, a o to chodzi przy integracji przemysłu budowlanego, staje się ona żmudna i pracochłonna z uwagi na potrzebę szerokich analiz istniejących rozwiązań, tak aby móc je zbliżać, nie likwidując cech je wyróżniających i nie zamykając rozwoju budownictwa (promocja 3 w 1).