Nowy materiał

Rzeczywistym sposobem zwiększenia efektywności ogólnej produkcji i jednym z ważniejszych kierunków naukowo-technicznego postępu w budownictwie jest produkcja i wdrożenie nowych efektywnych materiałów i prefabrykowanych konstrukcji. Przez ich zastosowanie w masowym budownictwie ogólnym i mieszkaniowym zapewnia się zmniejszenie jego pracochłonności o 30-40%, kosztu o 8-10%, czasu wznoszenia budynków 1,5-2 razy. Trzeba jednak spróbować odpowiedzieć na pytania: Jakie materiały i wyroby można uważać za nowe, lepsze, efektywne? Czy tylko te, które pojawiły się na palecie materiałów architektów całkiem niedawno aluminium, tworzywa sztuczne…? Czy materiały i wyroby z kamienia naturalnego i drewna można uważać za nowe i efektywne (program uprawnienia budowlane na komputer)?

Wspomniana już przez autora technologia piłowania bloków kamiennych narzędziem diamentowym pozwoliła uzyskać nowy materiał okładzinową płytkę kamienną grubości 6-8 mm. Dotychczas do licowania budynków publicznych nawet we wnętrzu stosuje się płyty marmurowe i granitowe 2-3-centymetrowej grubości i więcej. Efektywność zamiany jest oczywista, przecież okładzina kamienna ścian nie pracuje prawie na ścieranie, a obciążenie siłami przejmuje całkowicie konstrukcja (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

O ekonomicznej i technicznej efektywności wyrobów i konstrukcji z drewna klejonego napisano tak wiele, że stało się to pewnikiem nawet dla tych architektów i budowniczych, którzy nigdy nie mieli z nimi do czynienia. Tymczasem, powołując się właśnie na te „klasyczne” przykłady, niektórzy uważają, że wyrażenie „nowe materiały” jest w ogóle niewłaściwe, chociaż nikt nie wypowiada się przeciw pojęciu „materiały tradycyjne”. Określona umowność takiej klasyfikacji jest oczywista, jednakże nie należy negować słuszności tej, teraz już powszechnie przyjętej technologii (uprawnienia budowlane).

Wartości i efektywności piękna

Istnieje mnóstwo metod i wzorów służących do określenia ekonomicznej efektywności materiałów i wyrobów budowlanych w ogóle, a nowych materiałów w porównaniu z tradycyjnymi w szczególności (program egzamin ustny). Przy wszelkiej, nawet przybliżonej, porównawczej ocenie ekonomicznej efektywności materiałów budowlanych decydujący jest wskaźnik przytoczonych kosztów, określany według wielkości jednorazowych nakładów na produkcję danego materiału (włączając nakłady inwestycyjne na produkcję podstawową i branże przyległe), własnych kosztów materiałów (bieżących kosztów) „w rzeczywistości”, tj. z uwzględnieniem kosztów transportu i montażu, kosztów eksploatacyjnych przez cały okres służby materiału w konstrukcji (opinie o programie).

Podobnymi obliczeniami posługują się architekci (przy pomocy ekonomistów) od przypadku do przypadku i z reguły tylko dla uzasadnienia efektywności obranych materiałów dla ponownie opracowanego typowego projektu lub konstrukcji. Natomiast w codziennej praktyce architekta czynnikiem decydującym o wyborze materiału często jest lokalne zaplecze materiałowo-techniczne, niedeficytowość produkcji, właściwości estetyczne oraz zgodność materiału z konkretnym zamierzeniem twórczym (segregator aktów prawnych).

Nie usprawiedliwiając takiego stanu i nie negując ważności dokładnych ekonomicznych obliczeń i uzasadnień, należy jednak zaznaczyć, że aktualne dzisiaj metodyki oceny efektywności (nie tylko ekonomicznej) rozwiązań projektowych z uwzględnieniem założonych w nich materiałów i wyrobów są, z jednej strony, zbyt skomplikowane, aby można było nimi realnie posługiwać się w pierwszym stadium projektowania (a właściwie wtedy formuje się podstawowe zamierzenie autorskie i określa się główną paletę materiałów dla przyszłej budowli), a z drugiej na razie bynajmniej nie uwzględniają „wartości i efektywności piękna”. A przecież piękno czasami warte jest pieniędzy. Warta jest pieniędzy również nowa jakość tradycyjnego materiału czy wyrobu (promocja 3 w 1).