Obciążenia dynamiczne
Opis procesu tworzenia się drgań samowzbudnych nie jest ścisły; tłumaczy on zjawisko tylko „w pierwszym przybliżeniu” pozwalając z grubsza wyjaśnić procesy, mogące stanowić potencjalne niebezpieczeństwo dla konstrukcji o bardzo dużej wiotkości. Obciążenia dynamiczne. Obciążenie dynamiczne rozważanej konstrukcji lub jej elementu uważamy za znane, gdy znany jest charakter zmienności obciążenia w czasie, tj. funkcja P = P(t), miejsce jego przyłożenia i kierunek działania (program uprawnienia budowlane na komputer).
Obciążenia dynamiczne tylko w nielicznych przypadkach dadzą się określić w sposób budzący zaufanie. W przeważającej liczbie przypadków praktycznych uciekać się wypadnie do danych zebranych na drodze obserwowania efektów, na doświadczeniach z praktyki itp.
Aby wyznaczyć siły bezwładności powstające w maszynie w czasie jej ruchu, należy znać schemat kinematyczny maszyny oraz masy poruszających się części. Oznaczmy przez Qrł- ciężar określonej części ruchomej maszyny, przez «0 - częstotliwość zmian (obrotów) maszyny.
Najczęściej spotykane schematy kinematyczne maszyn oraz wzory, z których należy korzystać przy wyznaczaniu sił bezwładności (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Najprościej przedstawia się sprawa w przypadku maszyn obrotowych tj. takich, które nie zawierają innych części ruchomych poza częściami obracającymi się dokoła jednej lub kilku różnych osi. W przypadku maszyny o jednej osi obrotu siła odśrodkowa skierowana jest prostopadle do tej osi, może ona zatem działać w płaszczyźnie obrotu w dowolnym kierunku. W przypadku gdy w maszynie istnieje kilka różnych osi obrotu, siły odśrodkowe działają na każdą z tych osi.
Maszyny wibracyjne stanowią odmianę maszyn obrotowych; wibracja wzbudzana jest przez zastosowanie dwu jednakowych wirników obracających się na dwóch osiach w przeciwnych kierunkach z tą samą liczbą obrotów; mimo- środy tych wirników leżą na wspólnej średnicy, skierowane są w przeciwnych kierunkach i mają taką samą wielkość (uprawnienia budowlane).
Maszyny I kategorii dynamiczności
Dokładne obliczenie sił bezwładności wywoływanych przez maszyny jest możliwe tylko w rzadkich przypadkach: na przeszkodzie stoi brak danych wyjściowych, w szczególności brak wartości mimośrodów. W niektórych przypadkach wartości sił bezwładności można uzyskać poprzez pomiar na pracujących maszynach; dane uzyskane w ten sposób mogą być dość wiarygodne (program egzamin ustny).
Najczęściej projektant ma do czynienia z przypadkiem, kiedy nie są mu znane ani wartości sił, ani nawet - choć rzadziej - kierunek ich działania.
Wówczas należy uciec się do innych możliwości oceny wpływu maszyn, z pewnością mniej precyzyjnych, jednakże dziś jedynie dostępnych: do klasyfikacji typu statystycznego, opartej na doświadczeniu i obserwacji. Niżej przedstawiona klasyfikacja - pierwsza i bodaj jedyna na świecie - wykonana została przez E. S. Sorokina i przyjęta w ZSRR (opinie o programie).
Znając ogólny schemat maszyny, która ma być ustawiona w budynku, można określić rodzaj nacisków na konstrukcję wsporczą, jakie przekazuje maszyna w ruchu. Pod dynamicznością rozumiemy wartość obciążenia dynamicznego mierzoną w stosunku do wartości ciężaru maszyny.
Im bliższa wartości ciężaru maszyny będzie wartość amplitudy jej siły bezwładności, tym - mówimy - dynamiczność maszyny jest większa. Sorokin dzieli maszyny, które mogą być ustawiane na stropach, na cztery kategorie (segregator aktów prawnych).
Maszyny I kategorii dynamiczności wywierają na konstrukcję małe siły, których można do rachunku nie wprowadzać, jednakże okresowe działanie tych sił może wpływać na czułą aparaturę, na maszyny ustawione obok lub na znajdujących się stale na stropie ludzi.
Maszyny II kategorii wywierają tylko lokalny wpływ na elementy konstrukcji (stropy, płyty, żebra podtrzymujące płyty); można nie brać ich pod uwagę przy obliczaniu budynku jako całości.
Maszyny kategorii III wywierają siły, które należy wziąć pod uwagę przy kontroli dynamicznej budynku jako całości (promocja 3 w 1).
