Obciążenia termiczne

Obciążenia termiczne wzrastają w okresie rozruchu baterii, trwającym ok. 8-J-10 tygodni, do średnich temperatur eksploatacyjnych. W okresie tym stabilizują się statyczno-termiczne warunki pracy baterii, decydujące o poprawnej jej eksploatacji (program uprawnienia budowlane na komputer).

W okresie rozgrzewania baterii oprócz obciążeń statycznych występują głównie zmienne w czasie obciążenia termiczne, powodujące odkształcenia wszystkich elementów baterii. Odkształcenia te muszą być w sposób bezpieczny przejęte przez konstrukcję podbudowy. Chodzi tu głównie o siły wewnętrzne powstające w elementach konstrukcyjnych baterii wskutek nierównomiernego nagrzania się ich i wzajemnego oddziaływania na siebie, jak też o siły tarcia występujące przy termicznym rozszerzaniu się tych elementów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wymienione wpływy występować będą w kierunku podłużnym, poprzecznym i na wysokości baterii.

Układ sił działających na elementy podbudowy w drugim stanie obciążeń. Wskutek rozszerzania się bloku ceramicznego pod wpływem nagrzania, w płaszczyźnie styku tego bloku z blokiem kanałów dymowych powstają siły rozciągające. Siły te występują głównie w kierunku poprzecznym, ponieważ blok ceramiczny opiera się na bloku kanałów dymowych poprzez ustawione poprzecznie ściany regeneratorów, które wydłużając się oddziaływają na konstrukcję podporową. Natomiast rozszerzanie się bloku ceramicznego w kierunku podłużnym powoduje raczej wychylanie się z pionu ścian regeneratorów aniżeli ich przesuwanie się (uprawnienia budowlane).

Wielkość siły tarcia w płaszczyźnie styku bloku ceramicznego z blokiem kanałów dymowych zależna jest od chropowatości obu stykających się powierzchni. Dla zmniejszenia sił tarcia w płaszczyźnie styku umieszcza się blachy stalowej grubości ok. 0,5 mm, powleczone smarem lub grafitem. Wartość współczynnika tarcia można wówczas przyjmować równą 0,35-4-0,5, jak dla tarcia blach po betonie. Wykresy sił działających na blok kanałów dymowych przy rozgrzewaniu baterii (program egzamin ustny).

Obliczenie płyty fundamentowej

Przyjmując współczynnik tarcia cegły o beton u = 0,5 oraz obciążenie pionowe np. q = 12,25 T/m2 otrzymamy dla pasma o szerokości 1 m siłę poziomą o wartości 41,4 T.
Przy obliczaniu płyty fundamentowej w drugim stanie obciążeń są do uwzględnienia następujące wpływy:
a) grubościenność płyty,
b) wpływ nierównomiernego nagrzania: w pierwszym okresie przy nieliniowym rozkładzie temperatur na grubości płyty, zaś po ustabilizowaniu się przepływu ciepła - przy rozkładzie liniowym;
c) naprężenia od ciężaru płyty, przy zmianie jej kształtu - po wygięciu wypukłością do góry,
d) tarcie w płaszczyźnie styku płyty z gruntem (opinie o programie).

Obliczenie płyty fundamentowej przy uwzględnieniu ww. wpływów jest bardzo skomplikowane. Dlatego w obliczeniach projektowych stosuje się daleko idące uproszczenia, rozpatrując najczęściej płytę jako pasma belkowe, oddzielnie dla kierunku poprzecznego i podłużnego.
Do obciążeń eksploatacyjnych baterii koksowniczej należą obciążenia z maszyn piecowych, a w szczególności obciążenie wynikające z pracy maszyny wsadowej, działające przede wszystkim przy obsadzaniu i opróżnianiu komór koksowniczych. Po zakończonym bowiem procesie koksowania, koks zostaje wypchnięty z komory za pomocą drąga Wypychowego maszyny wsadowej (segregator aktów prawnych).

Działająca przy tym pozioma siła przyłożona jest w środku wysokości komór koksowniczych i przenosi się na podbudowę za pośrednictwem sztywnego bloku ceramicznego. Siła potrzebna do wypchnięcia koksu z komory ma wartość zmienną. Może być ona różna nie tylko dla różnych baterii, ale również dla poszczególnych komór tej samej baterii. Wielkość siły zależy od czynników, z których najważniejszymi są: ciężar wsadu, stopień gotowości wsadu do wypchnięcia, stan techniczny komory koksowej, rodzaj wsadu pod względem zdolności do rozprężenia i tzw. reżim koksowania, tj. różnica temperatur na wysokości komory (promocja 3 w 1).

Dla ustalenia wielkości siły wypchnięcia należy brać pod uwagę przypadek normalnego wypychania koksu, przypadek tzw. „ciężkiego chodu” wsadu oraz wypychania przy zastosowaniu uderzeń w „nabój” koksowy.