Obciążenie trwałe

Należy wyjść od naprężenia a’sw, niezbędnego dla zapewnienia sprężenia w stanie obciążenia trwałym, obliczonego w zwykły sposób dla fazy I; odkształcenie trwałe nie może przekraczać odnośnej wartości - podzielonej przez odpowiedni współczynnik bezpieczeństwa (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy stalach twardych i zwykle stosowanych naciągach uzbrojenia, wartości tq = 5“«8 odpowiada odkształcenie trwałe ok. 21w, oznaczające spadek osu, rzędu 40 kG/mm. W większości przypadków jest to do przyjęcia, a miarodajnym czynnikiem ograniczającym Fq jest wielkość rozwarcia rysy. Jeśli jednak naprężenia wstępne os„. są bliskie granicy Qrn>2, odkształcenia trwałe mogą wzrosnąć znacznie powyżej dopuszczalnej wartości i wówczas decyduje warunek odkształceń trwałych.

Zachodzi pytanie, w jakich okolicznościach można stosować sprężenie ograniczone. Zasadą jest, że nie można dopuszczać do powstawania rys przy obciążeniach trwałych i dynamicznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W obu przypadkach rysy mają tendencję do rozszerzania się - w pierwszym wskutek pełzania betonu, w drugim, wskutek stopniowego naruszania przyczepności między uzbrojeniem a betonem (może wówczas również następować wzrastająca korozja uzbrojenia, co doprowadza do uszkodzenia elementu) (uprawnienia budowlane). Jeśli natomiast przeciążenia mają charakter rzadki i sporadyczny, a konstrukcja nie jest narażona na agresję atmosferyczną, nie ma w zasadzie zastrzeżeń co do stosowania tej metody, prowadzącej do mniejszego zużycia materiałów.

Dotyczy to głównie budownictwa nadziemnego, natomiast stosowanie tej metody wymiarowania dla mostów nie jest zalecane. Często sprężenie ograniczone jest uzasadnione przy obciążeniach transportowo- montażowych prefabrykatów (o znaku przeciwnym od użytkowych); wówczas element projektujemy jako ustrój o sprężeniu ograniczonym dla stanu początkowego, natomiast pełnosprężony dla stanu użytkowego. W rozważaniach dotychczasowych pominęliśmy czynnik o istotnym znaczeniu dla zachowania się ustroju w fazie II, jakim jest przyczepność uzbrojenia do betonu (program egzamin ustny).

Odkształcenie uzbrojenia

Wywiera ona wpływ na rozwarcie rys i odkształcenia elementu jako całości (skąd wynika „wtórny” jej wpływ na nośność w ustrojach hiperstatycznych), oraz wpływ na równowagę sił w przekroju i wielkości naprężeń przenoszonych przez uzbrojenie.

Pierwszemu z tych zagadnień poświęcono wiele badań doświadczalnych i teoretycznych, których bliżej tu nie omawiamy. Drugi problem ma jeszcze większe znaczenie praktyczne z uwagi na ścisły związek z momentem niszczącym i odkształceniami trwałymi uzbrojenia, tak istotnymi przy sprężaniu ograniczonym. Gdyby między stalą a betonem zachodziła pełna przyczepność, tzn. gdyby jakikolwiek poślizg uzbrojenia względem betonu był niemożliwy, to w bezpośrednim sąsiedztwie uzbrojenia rozwarcie rysy musiałoby być równe zeru (opinie o programie).

Gdybyśmy ponadto założyli, że we wszystkich częściach przekroju występuje stan liniowo-sprężysty, to przyrosty naprężeń tak w uzbrojeniu jak i w betonie, a także przyrosty krzywizny odkształconej, byłyby proporcjonalne do przyrostów momentów. Obliczenie przeprowadzamy z reguły przy założeniu płaskich przekrojów. Choć założenie to nie jest teoretycznie uzasadnione, możemy je jednak uważać w przybliżeniu za słuszne w zakresie ograniczonym do strefy ściskanej i uzbrojenia (z wyłączeniem betonu w strefie rozciąganej, gdzie nie może się ono sprawdzać) (segregator aktów prawnych).

Nie możemy jednak takiego przybliżonego uzasadnienia stosować, jeśli występuje przemieszczenie uzbrojenia względem otulającego betonu, tj. jego poślizg. W przypadku skrajnym, gdy uzbrojenie nie jest zespolone z betonem (kable swobodne), odkształceniom strefy ściskanej w przekroju rysy nie towarzyszy praktycznie żadne „dodatkowe” odkształcenie uzbrojenia (rozkłada się ono bowiem na całą długość kabla), a więc stosując założenie płaskich przekrojów do obliczania odkształceń i naprężeń w uzbrojeniu doszliśmy do wyników całkowicie fałszywych (promocja 3 w 1).