Obliczenie poziomych płyt nagrzewanych

Obliczenie poziomych płyt nagrzewanych można przeprowadzać wzorami Fouriera metodą Kellera, Wiliamsa itp. Uzyskane tą drogą wartości w przypadku fundamentu wielkiego pieca dały wyniki bardzo zbliżone do zmierzonych. Założenia określają zasadnicze, charakterystyczne dane konstrukcyjne, materiałowe i termiczne obliczanych elementów lub konstrukcji nagrzanych do wysokich temperatur. Dane konstrukcyjne obejmują ustalenie charakterystycznych przekrojów konstrukcji wraz z ich parametrami geometrycznymi (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dane materiałowe obejmują wybór rodzajów materiałów konstrukcyjnych i izolacyjnych oraz określenie odpowiadających im, w określonych warunkach, własności termicznych i dopuszczalnych temperatur nagrzania. Dane termiczne obejmują określenie maksymalnych i roboczych temperatur ośrodka gazowego wewnętrznego oraz ośrodka zewnętrznego. Obejmują one również ustalenie najniekorzystniejszych w określonych warunkach stanów nagrzania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wymienione czynniki stanowią podstawę obliczeń termicznych. Od ich właściwego doboru zależy dokładność uzyskanych wyników oraz ich zgodność ze stanem rzeczywistym. W konsekwencji też od nich zależy ostateczne ustalenie warunków Termicznych, będących podstawą obliczeń statycznych. Należy przy tym zauważyć, że czynniki te występują w szerokich zakresach wartości dla poszczególnych parametrów. Dlatego też problem właściwego ustalenia założeń stanowi niezmiernie ważny element obliczeń. W związku z tym zagadnienia te, jako podstawowe, rozpatruje się bardziej szczegółowo (uprawnienia budowlane).

Wielkie piece

Ustalenie charakterystycznych przekrojów nic jest łatwe i wymaga pewnej praktyki. Brak jej zmusza projektanta do przeprowadzenia wielu obliczeń w celu dobrania termicznie najbardziej niebezpiecznego przekroju. Przemysłowe urządzenia cieplne mogą pracować w sposób ciągły (np. wielkie piece) lub też okresowy (np. piece wielokomorowe). Pomijając już jednak zagadnienia zmian w czasie, należy zwrócić uwagę na to, że poszczególne strefy urządzeń, a tym samym strefy ich obmurzy i fundamentów są nagrzewane do różnych temperatur. Pewne obliczeniowe uproszczenia uzyskuje się przez podział konstrukcji zależnie od nagrzania na parę stref (z zasady trzy lub cztery) i rozpatrywania przekrojów, jak dla stref pieców komorowych, o stałym polu temperatur (program egzamin ustny).

Znaczne uproszczenie osiąga się przez ewentualne wykorzystanie symetrii układu konstrukcji. Dla tych przypadków charakterystyczne przekroje dobiera się w osi symetrii (np. dla fundamentów kominów, wielkich pieców itp.) lub w płaszczyźnie symetrii konstrukcji (np. fundamenty pieców grzewczych). Wskazany jest przy tym wybór jakiegoś przekroju w obrębie*przestrzeni pogrążonej w gruncie oraz przekroju nadziemnego, jeśli taki występuje (opinie o programie). Na przykład dla konstrukcji komina przemysłowego należałoby obliczyć termicznie przekrój poprzeczny kanału czopuchowego, rozkład temperatur w osi symetrii płyty podstawowej, przekrój ścianki cokołu w obrębie przestrzeni zagłębionej w gruncie, przekrój poprzeczny trzonu w okolicy jego podstawy oraz w strefie wylotowej. W przypadku prowadzenia wykładziny na pewnej jedynie wysokości lub w strefie zmiany grubości wykładziny celowe jest przeprowadzenie obliczeń dla tych stref nagrzania.

Ustalenie charakterystycznych przekrojów nie byłoby kompletne, gdyby nie określało ich cech geometrycznych, a w szczególności grubości przegród oraz kształtu ich powierzchni. Odmiennie bowiem przebiegają straty ciepła przez powierzchnie płaskie, a odmiennie przez cylindryczne. Duże też odkształcenia obrazu strat ciepła występują w narożach (segregator aktów prawnych).

Nie mniej ważne od danych konstrukcyjnych są dane materiałowe. Już wstępnie muszą być ustalone rodzaje tworzyw konstrukcyjnych i izolacyjnych, stanowiących przegrody termiczne. Ustala się też, w pierwszym przybliżeniu rozkład temperatur, będący podstawą przyjęcia termicznych cech obliczeniowych poszczególnych tworzyw. Szczególnie ważne są przy tym współczynniki przewodnictwa ciepła (promocja 3 w 1). Podlegają one jednak poważnym odchyleniom, w zależności od porowatości, rodzajów porów, wilgotności, a przede wszystkim należy uwzględnić fakt, że są one funkcją wysokości temperatury.