Oddziaływanie najniższego stropu

W budynkach ze szkieletem o węzłach sztywnych, ze względu na siły wewnętrzne w ramach, udział ram w przenoszeniu obciążeń poziomych powinien być zawsze uwzględniany, chociaż najczęściej jest on niewielki około 10-20% (program uprawnienia budowlane na komputer). W przypadkach budynków nie obciążonych momentami skręcającymi siły wewnętrzne z reguły wyznacza się przyjmując dla całego budynku (ram i ścian) schemat ramowy.

Schematy te tworzy się podobnie jak schematy budynków o konstrukcji ściennej, z tym że ramy o jednakowych wymiarach i przekrojach elementów nakłada się na siebie, tworząc jedną ramę o szerokościach przekrojów równych sumom szerokości odpowiednich przekrojów ram składowych. Podobnie można postępować ze ścianami usztywniającymi, pod warunkiem że są one identyczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeśli budynek ze szkieletem o węzłach sztywnych jest skręcany, ciągle jeszcze trzeba posługiwać się zastępczymi sztywnościami ścian i ram. Zastępcze sztywności ścian zdefiniowane zostały w p. Podobnie definiuje się zastępcze sztywności ram (El)*, z tą tylko różnicą, że wyznacza się je nie dla jednostkowego obciążenia ciągłego, a dla jednostkowej siły skupionej działającej w osi geometrycznej najwyższego rygla (uprawnienia budowlane).

Zasada ta wynika z charakteru współpracy ram ze ścianami, która może być odwzorowana przybliżonym schematem. Schemat ten zakłada i potwierdzają to rozwiązania dokładne że siła poprzeczna przenoszona przez ramę jest stała na całej wysokości ramy i znika w poziomie najniższego stropu. Oddziaływanie najniższego stropu na ramy nie wpływa istotnie na ich ugięcia i przy określaniu jest pomijane. Należy jednak pamiętać, że w poziomie najniższej kondygnacji siły poprzeczne przenoszone są tylko przez ściany usztywniające (program egzamin ustny).

W obliczeniach budynków szkieletowych można stosować również schematy pasmowe, w których ramy są pasmami odkształcającymi się giętnie i postaciowo. Schematy te wymagają jednak stosowania ETO. Odkształcalność budynków szkieletowych jest zwykle znacznie większa niż budynków ściennych. Dlatego w budynkach tych należy sprawdzać również, czy nie ulegają zarysowaniu elementy niekonstrukcyjne.

Zarysowanie elementów niekonstrukcyjnych

Zarysowanie elementów niekonstrukcyjnych może nastąpić wówczas, gdy kąty nachylenia konstrukcji równe pochodnym ugięć w poziomie najwyższego stropu są większe od kątów odkształcenia postaciowego elementów, przy których pojawiają się w nich rysy. W najbardziej niekorzystnych warunkach są elementy niekonstrukcyjne, znajdujące się pomiędzy dwoma pasmami ściennymi leżącymi w jednej płaszczyźnie. Przyjmuje się, że kąty bądź jeśli w budynku nie występują pasma ścienne leżące w jednej płaszczyźnie lub występują, ale nie ma pomiędzy nimi elementów niekonstrukcyjnych kąty <p nie powinny być większe niż 1/500 (opinie o programie).

Konstrukcje szkieletowe z prefabrykatów wielkowymiarowych podzielić można na:

1. konstrukcje złożone ze słupów i rygli,
2. konstrukcje z prefabrykatów ramowych,
3. konstrukcje bezryglowe, w których płyty stropowe opierają się bezpośrednio na słupach.

Zarówno konstrukcje złożone ze słupów i rygli, jak i konstrukcje złożone z prefabrykatów ramowych mogą pracować jako ustroje płaskie (w jednym kierunku głównym) lub jako ustroje przestrzenne (w dwu ortogonalnych kierunkach głównych) (segregator aktów prawnych).

Typy konstrukcji szkieletowych i miejsca występowania złączy Podział konstrukcji szkieletowej na poszczególne prefabrykaty, może być bardzo różny. Szczegółowe kryteria wyboru rodzaju i usytuowania złączy, poza względami statycznymi, wynikają przede wszystkim z dążenia do uzyskania możliwie małej liczby typów elementów, technologiczności ich połączeń oraz konieczności dostosowania ciężarów, wymiarów i kształtu prefabrykatów do warunków produkcji, transportu i montażu (promocja 3 w 1).

Odpowiednio do rodzaju łączonych prefabrykatów rozróżnia się podstawowe typy połączeń:

• połączenia słup-słup,
• połączenia słup-rygiel i rygiel-rygiel,
• połączenia słup-fundament,
• połączenia rygiel-płyta stropowa,
• połączenia słup-płyta stropowa.