Odkształcenie przekroju poprzecznego

Gdyby obciążenie zewnętrzne w każdym punkcie powłoki równało się dokładnie wielkości jednostkowych sił stycznych, nie powstałyby w ogóle żadne momenty zginające. Zatem łuk mógłby być uważany za absolutnie sztywny, co w rzeczywistości jest podstawowym założeniem metody belkowej (program uprawnienia budowlane na komputer). Wobec tego, że w kluczu jednostkowe siły styczne są równe zeru, tego rodzaju rozkład obciążenia w praktyce nie zdarza się. Jednak powyższe rozumowanie wykazuje, że im rozkład obciążeń jest bliższy rozkładowi naprężeń stycznych, tym dokładniejsze są wyniki otrzymane za pomocą metody belkowej.

Stąd wyniki otrzymane za pomocą metody belkowej stanowią najlepsze przybliżenia w przypadku obciążeń działających na znaczne części powłoki (np. ciężar własny i śnieg). Zazwyczaj można ją stosować także w przypadku obciążeń ciągłych, działających wzdłuż jednej tworzącej, jak to ma np. miejsce w przypadku obciążeń od podłużnego świetlika (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Z drugiej strony natomiast, metody belkowej nie można stosować bezpośrednio w przypadku sił skupionych, gdyż tego rodzaju obciążenie może wywołać znaczne odkształcenie przekroju poprzecznego.

Jeśli na powłokę działają znaczne siły skupione, muszą być stosowane żebra usztywniające. Z konstrukcyjnego punktu widzenia najlepsze są żebra poprzeczne, gdyż są one w stanie rozłożyć obciążenie skupione na znacznie większą część przekroju poprzecznego niż żebra podłużne (uprawnienia budowlane). Jeśli żebro poprzeczne jest dostatecznie sztywne, jest ono w stanie rozłożyć siłę skupioną na cały przekrój poprzeczny tak, że naprężenia styczne są rozłożone w zwykły sposób, a obliczenie momentów jest takie, jak wyżej podano, z tą tylko różnicą, że jednostkową siłę styczną N’_xrp trzeba zastąpić przez różnicę AN_xrp między siłami stycznymi z obu stron żebra (program egzamin ustny).

Niewyznaczalne przekroje poprzeczne

Jeśli w żebrze występują momenty, to obliczenie za pomocą metody belkowej daje wyniki o większym współczynniku pewności; jednak w przypadku stosunkowo lekkich żeber błąd może być znaczny. Z drugiej strony, jeśli żebro nie jest w stanie rozłożyć obciążenia na cały przekrój poprzeczny, to wartości N_x i N_xv, otrzymane za pomocą metody belkowej, są zbyt małe. Wobec tego, że siły skupione zazwyczaj stanowią małą część całkowitego obciążenia, błąd ten może być bez większego znaczenia (opinie o programie).

Jeśli powłoka posiada żebra poprzeczne i nie jest obciążona siłami skupionymi, to obliczenie odpowiada ściśle obliczeniu powłok izotropowych. W zasadzie każde izotropowe przęsło między żebrami powinno być rozpatrywane jako powłoka krótka (tzn., że żebra traktowane są jako przepony); jednak, jeśli odległości między żebrami są niewielkie, to odpowiednie naprężenia są znikomo małe.

Statycznie niewyznaczalne przekroje poprzeczne, jak już poprzednio wspomniano, można obliczać za pomocą metody belkowej tylko w nielicznych przypadkach. Charakterystycznym przykładem takiego zastosowania jest obliczenie powłoki wewnętrznej konstrukcji wielo- przęsłowej (segregator aktów prawnych). Jeśli wszystkie powłoki są jednakowo obciążone, to ugięcia każdej z nich, jako belki, będą identyczne. Z tego wynika, że tylko moment M i rozpór H może być przekazywany z jednej powłoki na drugą. Szukane momenty i siły rozpierające. Dla sprawdzenia poprawności obliczeń całego statycznie niewyznaczalnego układu, można obliczyć sumę momentów M_v oraz sumę wielkości Z\ M_v. Obie te sumy powinny wynosić zero (pomijając niedokładności obliczenia).

Jak widać, znalezione X_a, X_c zmniejszają największy liczbowy moment z wartości 1208 kG na 248 kG. Układ zbrojenia poprzecznego. Należy pamiętać, że w obliczeniu uwzględniono momenty od jednostronnego obciążenia (porównaj ostatnią część przykładu liczbowego (promocja 3 w 1). Jeśli powłoka podlega zginaniu zarówno w płaszczyźnie pionowej jak i poziomej, można zastosować następujący tok postępowania. Przede wszystkim znajduje się środek ciężkości oraz osie główne przekroju poprzecznego.