Odpadanie płytek

Odpadanie płytek może nastąpić nawet przy minimalnym zawilgoceniu, np. w zwykłych pomieszczeniach wilgotnych w budownictwie mieszkaniowym, i nawet przy wodoszczelnym ułożeniu płytek klejonych na cienkiej warstwie zaprawy. Powodem tego jest przeciekanie wody do podłoża, szczególnie przy krawędziach płyt i w miejscach przebić dla urządzeń sanitarnych lub przewodów. W miejscach tych może też następować kondensacja wilgoci. Płyty podłoża tracą wówczas wytrzymałość i zmieniają kształt (program uprawnienia budowlane na komputer).

W celu zmniejszenia niebezpieczeństwa szkód należy wierzchnią warstwę podłoża, a w szczególności krawędzie płyt i miejsca przejść instalacji, zagruntować roztworem sztucznej żywicy, przy czym przejścia rur i wyjścia instalacji ze ściany uszczelnić przed ułożeniem płytek trwale elastyczną silikonową masą uszczelniającą.

Hydrauliczne środki wiążące (zaprawy cementowe), nawet przy zastosowaniu dodatków organicznych w celu obniżenia modułu sprężystości i polepszenia przyczepności, stają się po stwardnieniu stosunkowo sztywne i wykazują mniejszą przyczepność do płyt gipsowo-kartonowych i wiórowych niż kleje dyspersyjne ze sztucznej żywicy (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Kleje te są jednak mniej odporne na działania wody. Ponieważ podłoża z płyt gipsowo-kartonowych i wiórowych mogą być stosowane tylko przy niewielkim i krótkotrwałym zagrożeniu przez wilgoć, nie należy spodziewać się, że klej mocujący płytki będzie poddany działaniu wody. Należy więc tu stosować raczej kleje dyspersyjne (dalsze szczegóły na temat klejenia płytek i spoinowania)(uprawnienia budowlane).

Płyty wiórowe i płyty gipsowo-kartonowe powinny być stosowane jako podłoże płytek ceramicznych, układanych na cienkiej warstwie zaprawy lub przyklejanych tylko w pomieszczeniach suchych bądź o małej i krótkotrwałej wilgotności (program egzamin ustny).

Grubość płyt gipsowo-kartonowych

Grubość płyt gipsowo-kartonowych powinna wynosić co najmniej 12,5 mm. Odstępy między listwami konstrukcji nośnej przy tej grubości płyt nie powinny przekraczać 42 cm. Jeśli warunki zmuszają do zastosowania odstępu między stojakami 62,5 cm (wg DIN 18181), to należy jeszcze podeprzeć płyty przez zastosowanie dodatkowych rozwór poprzecznych, niezależnie od rozwór potrzebnych przy każdym połączeniu poprzecznym (opinie o programie).

Do budowy lekkich ścian szkieletowych z drewnianą konstrukcją nośną wykładziny należy stosować drewno dostatecznie wysuszone. Płytki układane na podłoże zagruntowane roztworem sztucznej żywicy należy przyklejać klejem dyspersyjnym na bazie sztucznej żywicy (szczegóły odnośnie do przyklejenia i spoinowania.

Do ścian podlegających niewielkiemu i krótkotrwałemu działaniu wilgoci należy stosować fabrycznie impregnowane płyty gipsowo-kartonowe i płyty wiórowe klejone klejem wodoodpornym. Krawędzie płyt przed ich wbudowaniem należy pokryć roztworem dyspersyjnym sztucznej żywicy w celu zmniejszenia chłonności wody. Całe powierzchnie ściany (i wszystkie krawędzie przebić) należy przed ułożeniem płytek trzykrotnie zagruntować w ten sam sposób. Przejścia rur, połączenia ze ścianami i podłogą należy w obszarze pokrytym płytkami wypełnić trwale elastyczną silikonową masą uszczelniającą (segregator aktów prawnych).

Brak przyczepności między klejem a podłożem oraz między spodnią powierzchnią płytek a klejem powodował odrywanie się płytek ułożonych na cienkiej warstwie kleju lub zaprawy. Szkody wynikłe na skutek zawilgocenia powodującego odrywanie się płytek powstawały również przy nierównomiernej i popękanej siatce spoin, którymi woda mogła przenikać do podłoża wykonanego z gipsowych materiałów budowlanych. Naprężenia powstające na skutek różnic ruchów okładziny i podłoża mogą łatwiej ulec pochłonięciu przez warstwę kleju dyspersyjnego ze sztucznej żywicy niż przez cienką warstwę hydraulicznie twardniejącej zaprawy, która wykazuje znacznie wyższy moduł sprężystości (promocja 3 w 1).