Odporność grzybów
Odporność grzybów na działanie wysokiej temperatury jest w dużym stopniu zależna od względnej wilgotności powietrza. W suchym powietrzu grzyby wykazują znacznie większą odporność niż w powietrzu wilgotnym(program uprawnienia budowlane na komputer). Najbardziej wrażliwy na działanie wysokiej temperatury jest stroczek łzawy, który w temperaturze 40 C ginie w suchym powietrzu po upływie 15 minut.
Według S n e 11 a (1923) do zabicia grzybni siatkowca płotowego (Lenzites sepiaria [Wulf.] Fr.), twardziaka łuskowatego (Lentinus squa- mosus [Schaeff.] Quel.) i różnych gatunków rodzaju Trametes potrzebne jest w suchym powietrzu działanie temperaturą 70—90 C przez 3 dni lub temperaturą 105 C przez 12 godzin; w wilgotnym powietrzu potrzebny jest okres 3,5 dnia przy temperaturze 44 C lub 12 godzin przy temperaturze 55° C (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Praktycznie można mieć pewność, że drewno poddane działaniu temperatury co najmniej 65° C przez okres nie krótszy niż 75 min. będzie wolne od grzybni (wg Chidester - 1937, 1939).
Przy wyższych temperaturach okres sterylizacji może być odpowiednio krótszy. Sucha sterylizacja zachodząca podczas sztucznego suszenia drewna niszczy grzybnię, lecz nie daje gwarancji zniszczenia zarodników przetrwalnikowych; mogą one przetrwać suche warunki termiczne, zabójcze dla grzybni. Parzenie drewna stosowane jako zabieg konserwacyjny odbywa się w warunkach dużej wilgotności i daje większą pewność całkowitej sterylizacji drewna (uprawnienia budowlane).
Wymagania grzybów w stosunku do światła są ograniczone. Grzybnia umiejscowiona w drewnie jest pozbawiona bezpośredniego dostępu światła; jej rozwój przebiega prawie w ciemności.
Zbyt silne naświetlenie działa ujemnie na rozwój grzybni. Pełne naświetlenie światłem rozproszonym powoduje wyraźne zahamowanie wzrostu grzybni, a bezpośrednie nasłonecznienie działa na grzybnię zabójczo. Natomiast do wytworzenia owocników potrzebne jest światło, jakkolwiek w niewielkiej ilości. Przy zupełnym braku światła większość grzybów wytwarza owocniki zniekształcone, nie mające normalnej obłoczni. Są one zupełnie płonę lub wytwarzają bardzo ograniczoną liczbę zarodników (program egzamin ustny).
Zabarwienia
Rozwój grzybni w drewnie pociąga za sobą silniej lub słabiej zarysowane zmiany w jego strukturze i w jego wyglądzie. Niektóre grzyby wywołują jedynie zmianę barwy drewna, co nie pociąga za sobą większych zmian w jego strukturze i własnościach technicznych (opinie o programie).
Odmiennie traktować należy gatunki grzybów wywołujące początkowo zmianę barwy, w dalszych zaś stadiach rozwoju zgniliznę, która wiąże się nieodłącznie ze zniszczeniem struktury drewna i z obniżeniem jego własności technicznych. W związku z tym wyróżnia się zabarwienia drewna i zgnilizny jako dwie podstawowe grupy powodowanych przez grzyby uszkodzeń drewna.
Uwidaczniają się one w postaci spowodowanej przez grzyby zmiany naturalnej barwy drewna na inny kolor (segregator aktów prawnych).
Zmiany te mogą być spowodowane ciemniejszą barwą występujących w drewnie strzępek grzybni, co nadaje drewnu charakterystyczny dla danego gatunku grzyba kolor. Jako przykład tego rodzaju zmian można przytoczyć grzyby powodujące siniznę. Ich brunatno zabarwione strzępki przerastające komórki przeświecają przez drewno, nadając mu szaroniebieskie zabarwienie. Inne gatunki grzybów wytwarzają w czasie swego rozwoju barwniki, które gromadzą się we wnętrzu komórek drewna lub przesycają ich błony; barwniki te występują często w komórkach promieni rdzeniowych. Jako przykład można przytoczyć grzyby powodujące czerwień i zaparzenie drewna oraz, grzyby występujące w drewnie fałszywej twardzieli.
W wyniku porażenia przez grzyby występuje niekiedy rozjaśnienie normalnej barwy drewna. Zdaniem Wanina zjawisko to jest następstwem rozkładu i wchłonięcia przez grzybnię występujących w drewnie naturalnych barwników. Objawy tego rodzaju wywołuje np. hubczak różnobarwny (Polystictus versicolor [L.] Fr.) (promocja 3 w 1).
