Odporność materiału

Jedna z wad systemu normowania wymagań opracowanych przez CSTB polega na tym, że nawet według najważniejszych wskaźników jakości układy te nie dają obiektywnego uzasadnienia proponowanych zaleceń, które oparte są na porównaniu umownych kategorii jakości materiałów i kategorii (grup) pomieszczeń lub konstrukcji według istniejących następujących warunków eksploatacyjnych: odporność materiału słaba, średnia, większa lub oddziaływanie środowiska agresywnego słabe, średnie, silne. Poza tym kompleks przyjętych wskaźników jakości nic jest wystarczający dla charakterystyki materiałów i eksploatacyjnych warunków pomieszczeń. Prawdopodobnie należałoby go rozszerzyć, dodając inne wskaźniki eksploatacyjno- -techniczne, i określić stopień ważności każdego z nich (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jednak te i inne wady systemu istotnie nie zmieniają praktycznej jego wartości dla określenia racjonalnych zakresów stosowania nowych materiałów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Rozwiązywanie zagadnienia optymalizacji jakości materiałów budowlanych powinno zaczynać się od określenia i matematycznego programowania całokształtu wymagań architektoniczno-budowlanych. Aby uzyskać materiał o wyznaczonych właściwościach, trzeba, aby architekci określili swe wymagania zgodnie z konkretnymi warunkami eksploatacji materiału w określonej konstrukcji i następnie przedłożyli je technologom (uprawnienia budowlane). Zlecenie-zamówienie na  wyprodukowanie nowego materiału lub udoskonalenie jakości znanego materiału lub wyrobu powinno oprócz wymagań architektoniczno-budowlanych, wyrażonych za pomocą określonych wskaźników liczbowych zawierać (schemat) konstrukcji, w której proponuje się zastosowanie tego materiału (program egzamin ustny).

Wyprodukowanie nowego materiału

Nieodzownym warunkiem programowana wyznaczanych przez architektów właściwości | nowych materiałów i wyrobów budowlanych jest możliwość ich matematycznego opisu. Dlatego, jeśli nie ma jeszcze obiektywnej metodyki ilościowej oceny niezbędnej cechy, to w załączniku do zlecenia podaje się wytyczne do opracowania takiej metodyki. W schemacie 2-3 przytoczono przykładowo techniczne zlecenie- -zamówienie na wyprodukowanie nowego materiału lub udoskonalenie jakości produkowanych materiałów (opinie o programie).

W 1974 r. wprowadzono w Związku Radzieckim normę państwową (GOST 15.001-73) dotyczącą opracowania organizacji produkcji różnych gałęzi przemysłu, w tym materiałów i wyrobów budowlanych. Ustanowiono nowy ogólny tryb :pracowania i zatwierdzania technicznych na dowolną produkcję przemysłową, która powinna w pełni zadośćuczynić wymaganiom. A od 1975 r. obowiązuje norma branżowa (OST 21-11-74), konkretyzująca ogólne wymagania GOST-u w odniesieniu do produkcji przemysłu materiałów budowlanych (segregator aktów prawnych).

Te dwie nowe normy państwowe zmieniły gruntownie istniejący dotychczas tryb opracowania i dostawy użytkownikowi produkcji przemysłowej. Jeżeli przedtem zleceniodawca . zakład mogli prowadzić badania, opracowywać technologię i realizować produkcję materiałów budowlanych według własnej inicjatywy, często nie licząc się z wymaganiami użytkownika, to według nowej normy każde nowe -pracowanie obowiązkowo musi uwzględnić wymagania zleceniodawcy i uzgodnione z „generalnym użytkownikiem materiału” założenia techniczne (promocja 3 w 1).

Opracowanie nowych materiałów, wyrobów i konstrukcji oraz ich produkcja, nawet w postaci próbnych partii, bez takiego zlecenia użytkownika są zabronione. W ten sposób nowa norma (GOST) daje architektom i budowniczym szerokie możliwości i prawo kontroli wykazu, asortymentu i jakości produkowanych przez przemysł materiałów, wyrobów budowlanych, elementów konstrukcji, jak również wykończenia i wyposażenia budynków. Wszystko, co jest stosowane w budownictwie od płyty ściennej lub bloku przestrzennego do klamki drzwiowej lub wyłącznika elektrycznego może i powinno być wykonane zgodnie z wymaganiami architektów i budowniczych.