Odporność na zginanie

Podstawowym składnikiem powłokotwórczym wszystkich wyrobów lakierowych poliwinylowych jest najczęściej chlorowany polichlorek winylu, zwany też perchlorkiem winylu z racji zwiększonej zawartości chloru. Dzięki temu polimer ten rozpuszcza się w większej liczbie różnych rozpuszczalników niż polimer niechlorowany; jest to cecha bardzo korzystna z punktu widzenia przydatności do celów malarskich.

Ponadto perchlorek winylu łatwiej łączy się z różnego rodzaju zmiękczaczami, dzięki czemu w szerszym zakresie można zmieniać takie własności naniesionych powłok, jak elastyczność i odporność na zginanie. Przez połączenie perchlorku winylu z różnymi olejami oraz żywicami syntetycznymi (np. żywicą penta- ftalową) otrzymuje się powłoki charakteryzujące się lepszą przyczepnością do podłoża, większą elastycznością, odpornością na wilgoć i zwiększonym połyskiem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Oprócz perchlorku winylu do materiałów malarskich stosuje się kopolimer chlorku winylu z eterem izobutylowinylowym. Produkt ten, jako substancja błonotwórczą, odznacza się również bardzo dobrą odpornością na działanie czynników chemicznych; dodatkową jego zaletą jest to, że rozpuszcza się w tanich rozpuszczalnikach, jak np. w ksylenie. Do wyrobu lakierów i farb stosowane są również inne kopolimery chlorku winylu, np. z chlorkiem winylidenu, octanem winylu, metakrylanem metylu i butylu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ogólnie, do zalet materiałów malarskich poliwinylowych (i pochodnych) należą: odporność na działanie chemikaliów, bardzo dobra wytrzymałość na ścieranie, duża elastyczność i przezroczystość spoiwa (wyroby niepigmentowane) (uprawnienia budowlane). Do wad zalicza się przede wszystkim nieznaczną odporność na działanie rozpuszczalników, wąski zakres temperatury eksploatacji (w temperaturze 5 C (ok. 268 K) powłoki tracą elastyczność, a w temperaturze 1-80 C (ok. 350 K) miękną). Materiały malarskie poliwinylowe stanowią bardzo liczną grupę larb, lakierów i emalii ogólnego stosowania, jak również wyrobów chemoodpornych stosowanych do malowania antykorozyjnego różnych konstrukcji i aparatury narażonej na agresywne atmosfery przemysłowe (program egzamin ustny). Oprócz wymienionych wyrobów produkowane są różnego rodzaju emalie przeznaczone na płótno i drewno, zawierające dużo zmiękczaczy i dające powłoki o znacznej elastyczności.

Powłoki grubsze

Praktyczne wykorzystanie kauczuku naturalnego lub syntetycznego do sporządzania materiałów malarskich stało się możliwe dopiero wówczas, gdy zaczęto stosować jego modyfikację chemiczną, polegającą na działaniu chlorem gazowym na benzynowy roztwór kauczuku. Kauczuk chlorowany (chlorokauczuk) nadaje się do sporządzania wyrobów lakierowych dzięki możliwości uzyskania roztworów o odpowiedniej lepkości, zawierających 15-P25% chlorokauczuku (opinie o programie).

Powłoki z kauczuku chlorowanego (bez dodatku żywic) są odporne na działanie olejów mineralnych, benzyny, kwasów, alkaliów i wody. Ich wadą jest jednak słaba przyczepność do podłoża i niska elastyczność. Wadę tę można usunąć przez dodanie do chlorokauczuku żywic oraz olejów roślinnych schnących. Lakiery chlorokauczukowe stosuje się do malowania różnego rodzaju urządzeń, aparatury w przemyśle chemicznym, zbiorników na ropę naftową i wodę morską. Otrzymane powłoki mają własności termoplastyczne, a proces ich schnięcia ma charakter fizyczny lub fizykochemiczny w przypadku wyrobów zawierających np. żywice ftalowe oraz oleje częściowo spolimeryzowane (segregator aktów prawnych).

Doskonałym surowcem do sporządzania wyrobów lakierowych tworzących powłoki o wysokiej odporności chemicznej i cieplnej (do 250 C, tj. do ok. 520 K) jest cyklokauczuk. Jest to produkt reakcji kauczuku z aromatycznymi kwasami sulfonowymi lub stężonym kwasem siarkowym. Rozpuszcza się w benzynie, terpentynie i co jest bardzo ważne nie wykazuje własności toksycznych. Roztwory cyklokauczuku w benzynie (o stężeniu 50%) można stosować do nakładania pędzlem (promocja 3 w 1). Z uwagi na znaczną zawartość substancji blonotwórczej (cyklokauczuku) otrzymuje się powłoki grubsze w porównaniu z powłokami chlorokauczukowymi. Cyklokauczuk wykazuje ograniczoną zdolność do łączenia się z żywicami syntetycznymi lub zmiękczaczami. Wyroby lakierowe oparte na cyklokauczuku występują najczęściej w postaci lakierów i emalii.