Ogrzewanie cementu

W całym zakresie temperatury występuje w próbkach cementu faza a tlenku glinowego. Za pomocą analizy rentgenowskiej i mikroskopowej nie wykryto A1(P03)3, na którego występowanie w cementach korundowych wskazano w pracy (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zbadano rcntgenograficznie procesy zachodzące podczas ogrzewania cementu glinowo-fosforanowego, uzyskanego z lazy a A1203, przy kwasowości mieszanin 0,32 i 0,21. Warunkj ogrzewania tych zestawów były takie same jak zestawu o kwasowości 0,425.

Otrzymane dane wykazują, że skład fazowy cementu glinowo-fosforanowego uzyskanego z fazy a Al2Os, nawet w obszarze niskich kwasowości, przy znacznym nadmiarze tlenku glinowego, zależy od stosunku P205 : AL03. W zestawie o kwasowości 0,21 powstaje w zakresie temperatury 250-r550°C metatrwała faza D A1P04 (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W zestawie o niższej kwasowości faza ta nie występuje.
Analiza termiczna wykazuje, że szybkość ogrzewania znacznie wpływa na przebieg reakcji w mieszaninie i na wartości temperatury przemian powstających związków (uprawnienia budowlane).
Potwierdzają to wyniki analizy rentgenowskiej mieszaniny o kwasowości 0,425, ogrzewanej z szybkością 5°C/min bez wygrzewania (rentgenogramy pokazano na rys. 4-6b). Próbka, prażona w temperaturze przekraczającej 300°C, rozsypała się po ochłodzeniu w ciągu 1 godziny. Maksima dyfrakcyjne: 4,13, 2,91, 2,53, 2,16, i 1,64 A oraz 4,28, 3,37 i 1,64 A związane są z fazą krystobalitową i berlinitową A1P04. Linie: 5,44, 4,23, 2,79 i 2,61 A dotyczą uwodnionego fosforanu 2A1P04 • 3H20. Mało intensywne linie 7,71 i 3,67 A wskazują na obecność jednopodstawionego fosforanu glinowego A1(H2P04)3 (II) (program egzamin ustny).

Analiza widmowa

W próbce podgrzanej do temperatury 600°C występuje faza B A1(P03)3 (4,90, 6,46, 5,13, 3,82, 3,77, 2,88, 2,81 i 2,31 A), jak również faza berlinitową i krystobalitowa A1P04 (4,32, 3,37, 1,84, i 1,63 A oraz 4,13, 2,91 i 1,64 A). Można stąd wyciągnąć wniosek, że przy dużej szybkości ogrzewania mieszaniny reakcja kwasu ortofosforowego z fazą a A1203 nie zachodzi do końca, co prowadzi do powstawania nie tylko fosforanów typu A1P04 • HH20, ale również A12(H2P207)3; dehydratacja tego ostatniego związku daje fazę B metafosforanu (opinie o programie).

Anaiiza widmowa w podczerwieni cementu uzyskanego z fazy a A1203 (x = 0,425) pozwoliła na ustalenie zakończenia procesu jego odwodniania przy powolnym i szybkim ogrzewaniu. Zarówno drgania deformacyjne (1600-M650 cm-1), jak i walencyjne grup OH w zakresie częstotliwości 3375-3625 cm-1, wskazujące na zawartość cząsteczek wody w badanym cemencie, zanikają na widmie próbki ogrzewanej z małą szybkością do temperatury 350°C.
Przy szybkim ogrzewaniu cement glinowo-fosforanowy uzyskany z fazy a A1203 zawiera wodę aż do temperatury 700°C. Faza a A1203 nie zawiera wody, a zatem w próbce występują uwodnione fosforany glinowe.

Zwiększenie aktywnej powierzchni fazy a A1203 z 1 do 6 m2/g także wydatnie wpływa na szybkość jej reakcji z kwasem ortofosforowym. Wskazuje na to wyniki analizy termicznej mieszaniny o kwasowości x = 0,425. Uzyskana krzywa nie różni się prawie od krzywej (segregator aktów prawnych).
Proces twardnienia oraz przemiany zachodzące przy ogrzewaniu cementu glinowo- -fosforanowego uzyskanego z fazy a A1203 (x = 0,425), przy powolnym wzroście temperatury, jak również przy dostatecznie dużej powierzchni właściwej fazy a Al203, można przedstawić za pomocą schematu.

Przy szybkim ogrzewaniu kwas ortofosforowy reaguje z fazą a tlenku glinu (x = = 0,425) wg schematu. Cementy korundowe podgrzane do temperatury 300-i-450oC wykazują spadek wytrzymałości przy ich przechowywaniu na powietrzu (promocja 3 w 1).