Okładzina

Niekiedy też ściankę czy mur maskujący projektuje się jako ciągłe, dając tylko dylatacje w osi studni. Łatwiejsze już jest uszczelnienie od góry, ponieważ można po prostu wpuścić wierzch ścianki szczelnej czy muru maskującego w nadwodną część nabrzeża (program uprawnienia budowlane na komputer). W tych warunkach zrozumiała się staje celowość stosowania zasypów kamiennych jako mniej wrażliwych na nieszczelności. Jednakże i wały kamienne mogą ulec zniszczeniu, zwłaszcza jeżeli wykonane są z kamienia niesortowanego, a w akwenie, do którego nabrzeże przytyka, może wystąpić dość duża fala.
W takich wypadkach zaleca się stosowanie na powierzchni wału okładziny o grubości ok. 35 cm z kamieni o większym ciężarze właściwym (np. 2650 kG/m3) i ciężarze jednej sztuki nie mniejszym niż 1000 kG (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Okładzina ułożona w ukosie ok. 1:2 (np. 1 : 1,8) powinna sięgać od wierzchu wału do rzędnej ok. -2,5 m i kończyć się u dołu krawężnikiem z kamieni wpuszczonych prostopadle w wał na głębokość ok. 1 m.
Opisaną okładzinę zastosowano m. in. z powodzeniem w jednym z nabrzeży w Noworosyjsku. Parametry takiej okładziny (głębokość zasięgu, grubość, ciężar minimalny poszczególnych sztuk, ciężar właściwy kamienia, grubość okładziny) powinny być w każdym konkretnym wypadku sprawdzone za pomocą badań modelowych.

Rozluźnianie się gruntu wokół studni raczej nie zachęca do stosowania nabrzeży pomostowych na studniach. Liczne przykłady z praktyki wskazują na to, że rozluźniony w otoczeniu studni grunt staje się często przyczyną nie kończących się poprawek, uzupełniania ubywającego gruntu itp. kłopotów eksploatacji (uprawnienia budowlane).
Ponieważ studnia w nabrzeżu ma charakter muru oporowego, często chodzi o to, aby wypadkową sił działających na nią sprowadzić do rdzenia jej podstawy. W takich wypadkach projektuje się nieraz studnie zaopatrzone w górnej swej części od strony lądu w komory wspornikowe (wykusze).

Nadbudowa nabrzeża

Wykusze te poprawiają położenie wypadkowej w pożądany sposób (program egzamin ustny). Oczywiście wykonanie takich studni jest możliwe tylko na wodzie, tak aby wykusze nie dochodziły do dna akwatorium. Przy wykuszach, które powodują mimośrodowe obciążenia studni w górnej jej części, należy przeliczyć rozciąganie w spoinach pomiędzy poszczególnymi elementami studni i zaprojektować odpowiednie skotwienie, mocniejsze nieraz niżby to wynikało z obliczeń teoretycznych.
Nadwodną część nabrzeża pomostowego na studniach stanowi zwykle konstrukcja belkowa, każda studnia jednak powinna być przy tym przykryta osobną płytą żelbetową. Zarówno płyta, jak i cała konstrukcja nadwodna powinny łączyć się z płaszczem studni wkładkami lub kotwami z niego wypuszczonymi (opinie o programie).

Jeżeli ściany studni od strony wody są pochylone, wówczas należy płytę nadwodną nieco wysunąć przed górną krawędź studni, tak aby zapewnić pod główną krawędzią nabrzeża potrzebną głębokość.
Nadbudowę nabrzeża w kierunku wzdłużnym należy stosunkowo gęsto dylatować. W nabrzeżach pomostowych spoiny dylatacyjne powinno się dawać w osi każdej studni, lub co najwyżej - przy zastosowaniu dwu- wspornikowej belki jako konstrukcji pomostu w środku co drugiego przęsła (segregator aktów prawnych).
Jak wspomniano, w nowoczesnych rozwiązaniach nabrzeży pomostowych i pomostów stosuje się często jako element podporowy kolumnę. Nabrzeża projektuje się przynajmniej na dwu rzędach kolumn rozmieszczonych w wierzchołkach siatki kwadratów lub prostokątów, przy czym konieczne jest zastosowanie od tyłu bądź ścianki szczelnej, bądź muru maskującego, podobnie jak to omówiono poprzednio.

Mur maskujący, najlepiej wspornikowy (kątowy), ustawia się tu na wysokim narzucie kamiennym. Konstrukcja taka nadaje się głównie przy kolumnach będących palami lub słupami, przy studniach bowiem grunt jest znacznie rozluźniony (promocja 3 w 1).