Okno zespolone (szwedzkie)

Okno zespolone (szwedzkie) otwiera się do środka, ma obydwa skrzydła, letnie i zimowe skręcone śrubami, przy czym odstęp między płaszczyznami szklenia skrzydeł letnich i zimowych powinien wynosić 4 cm. Jest to odstęp najkorzystniejszy ze względów termicznych (program uprawnienia budowlane na komputer).

W zależności od liczby skrzydeł oznacza się okna jako jedno-, dwu- i wieloskrzydłowe. Wymiary ogólne okien podaje się wg norm w świetle ościeżnicy lub krosna, kolejno: wymiar poziomy, potem pionowy.

Okucia okienne. Zawiasy okienne wbijane, tzw. francuskie, o wymiarach 70-100 mm stosuje się w ilości 2 sztuk przy długości skrzydeł do 150 cm oraz 3 sztuki w skrzydłach dłuższych. Narożniki wpuszczane o wymiarach 75-120 mm należy stosować na każdym na rożniku skrzydeł, ponieważ służą one do wzmocnienia ram okiennych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do zamykania okien ościeżnicowych stosuje się zawrotnice, do okien zaś skrzynkowych i zespolonych tzw. zasuwnice, wpuszczane w ramiaki; nowy typ zasuwnic (opracowany przez PKN) umieszcza się pod listwą przymykową. Poza tym stosuje się bardzo wiele typów okuć okiennych przymocowywanych na zewnątrz, jak - zakrętki, zatrzaski, lub wpuszczanych, np. oliwki. Dla doboru odpowiednich okuć oznacza się skrzydła okienne jako prawe i lewe; skrzydłem prawym nazywamy to skrzydło, którego zawiasy znajdują się po prawej stronie (stojąc do okna od strony zawiasów).

Skrzydła okien zespolonych, szwedzkich, są ponadto spięte między sobą na zawiasy płaskie, wpuszczane i przykręcane śrubami, tzw. szarnirowe (uprawnienia budowlane).

Okna wewnętrzne

Okna te są nazywane świetlikami lub nad- świetlami wówczas, gdy umieszczone są nad drzwiami itp., niekiedy zaś są to przegrody szklone w pomieszczeniach albo ścianki szklone (dolna ościeżnica umieszczona jest blisko podłogi). Rozróżnia się świetliki stałe, szklone bezpośrednio w ościeżnicy na tzw. kitlistwy oraz z ramą, otwierane, przesuwane lub podnoszone. Wymiary ościeżnic, podobnie jak i ościeżnic drzwiowych, zależne są od grubości ścian (program egzamin ustny).

Drzwi i bramy. Drzwi składają się z ościeżnicy, skrzydeł zawieszanych na ościeżnicy i zaopatrzonych w okucia, służące do zamykania i otwierania ich. Rozróżnia się drzwi wewnętrzne, zewnętrzne i balkonowe. Konstrukcja i okucia drzwi balkonowych podobne są w zasadzie do konstrukcji okien odpowiednich rodzajów. Ważnym szczegółem drzwi balkonowych jest próg ze względu na należyte zabezpieczenie przed zaciekami.

Drzwi wewnętrzne w pomieszczeniach mieszkalnych są jedno-, dwu- lub wieloskrzydłowe. Ze względu na konstrukcję dzielą się na płycinowe (filungowe) i płytowe gładkie oklejane dyktą lub płytami pilśniowymi. Dla drzwi zewnętrznych i bram stosuje się płyciny wzmocnione, przesuwane, czasami ozdobione profilowanymi listwami. Można także konstrukcję ramową, klejoną, obić deskami odpowiednio profilowanymi, na zakład lub na wpust; są to tzw. drzwi klepkowe (opinie o programie).

Istnieje wielka różnorodność i liczba rodzajów drzwi, jak np. przelotowe, obrotowe, przesuwane, składane, rozsuwane oraz kombinacje tych rodzajów, jak np. rozsuwano-składane itp (segregator aktów prawnych). Podział na różne rodzaje drzwi w odniesieniu do roboty stolarskiej jest często nieistotny, ponieważ zasady konstrukcji skrzydeł pozostają przeważnie niezmienne, inne zaś są tylko systemy i typy okuć, obsadzanie itp. Poza tym rozróżnia się drzwi, tzw. pełne i szklone. Do szklenia stosuje się przeważnie szkło wzorzyste lub ornamentowe. Przyjęte jest podawanie wymiarów drzwi w świetle ościeżnicy (futryny) (promocja 3 w 1).