Spoiwa powietrzne

Przy obniżaniu temperatury (do temperatury otoczenia) następuje zlepianie się otoczonych lepiszczem ziaren kruszywa (masy bitumiczne) lub też utwardzenie i uodpornienie na działanie wilgoci płyt, bloków albo organicznych porowatych materiałów przesyconych bitumem (materiały izolacyjne) (program uprawnienia budowlane na komputer). Z tego też względu zasadnicza różnica, jaka istnieje między sztucznymi materiałami kamiennymi wykonanymi przy użyciu obu rodzajów materiałów wiążących polega na zjawisku mięknienia i rozpływania się mas, płyt, bloków i elementów wykonanych przy użyciu lepiszcz bitumicznych na skutek podgrzewania.

Sztuczne materiały kamienne wykonane przy użyciu spoiw mineralnych tych cech nie wykazują.
Ponadto zachodzą z czasem w lepiszczach bitumicznych zmiany chemiczne, jak odparowanie części lotnych, utlenianie oraz procesy polimeryzacji, które wpływają na zmiany pierwotnych własności lepiszcza; procesy te zachodzą szczególnie w lepiszczach smołowych, które wraz z upływem czasu twardnieją i kruszeją (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Niekiedy dla uniknięcia podgrzewania stosuje się dodatek łatwo ulatniających się rozpuszczalników, powodujących upłynnienie lepiszcz bitumicznych, np. asfaltów, w chwili ich użycia, po wyparowaniu rozpuszczalników bitum wraca do swych normalnych własności.

Materiały wiążące w zakresie przez nas rozpatrywanym dzielimy na:
a. materiały wiążące nieorganiczne - spoiwa mineralne,
b. materiały wiążące organiczne - lepiszcza bitumiczne (uprawnienia budowlane).
Spoiwa mineralne dzielą się na:
1) Spoiwa powietrzne: wapno powietrzne, spoiwa gipsowe, z których największe znaczenie posiada gips budowlany; spoiwa magnezjowe zarabiane nie wodą, lecz roztworem soli magnezjowych, w szczególności chlorku magnezu.
2) Spoiwa hydrauliczne podstawowe: wapno hydrauliczne, cement portlandzki, cement glinowy (program egzamin ustny). Przez wprowadzenie do cementów podstawowych różnych dodatków lub wskutek zmian ich składu uzyskuje się odmiany różniące się własnościami i zastosowaniem.
Spoiwa hydrauliczne pochodne zawierające powyżej 15% dodatków hydraulicznych lub żużla granulowanego. Należą tu cement żużlowy, wapienno-żużlowy i inne.
3) Cementy specjalne produkowane ze specjalnych surowców i przy zastosowaniu specjalnych metod. Należą tu cementy kwasoodporne, szkło wodne itp.

Charakterystyka spoiw mineralnych

W rozwoju spoiw hydraulicznych, zwłaszcza pochodnych (zwanych również mieszanymi), a także cementów specjalnych ważną rolę odgrywają różnego rodzaju dodatki, które niejednokrotnie zmieniają cechy i własności spoiw podstawowych (opinie o programie).
Rozróżniamy następujące rodzaje dodatków:
a) hydrauliczne,
b) drobnozmielone,
c) powierzchniowo czynne.

Dodatki hydrauliczne i drobnozmielone są pochodzenia mineralnego, zaś powierzchniowo czynne - pochodzenia organicznego (segregator aktów prawnych).
Dodatki hydrauliczne są to proszki mineralne, które po zarobieniu wodą nie wiążą samodzielnie, natomiast wymieszane z wapnem i po zarobieniu wodą wiążą i twardnieją jak spoiwa hydrauliczne. Istotnym składnikiem dodatków hydraulicznych jest krzemionka aktywna (SiO.,) zdolna do reakcji z wapnem w warunkach normalnych. Kwarc tej własności nie posiada.

Jako dodatek hydrauliczny można uważać żużel wielkopiecowy granulowany o budowie szklistej. Żużel ten - o odpowiednim składzie - posiada własności wiążące przeważnie w słabym stopniu, nawet bez dodatku wapna. Stosowany też bywa jako surowiec do otrzymywania cementów żużlowych (promocja 3 w 1).

Dodatki hydrauliczne z wapnem tworzą spoiwa hydrauliczne, dodane zaś do spoiw hydraulicznych podstawowych zmieniają ich cechy i własności tworząc szereg cementów specjalnych.
Cementy o zawartości do 15% dodatków hydraulicznych zachowują swą właściwą nazwę, a ich własności nie ulegają poważniejszym zmianom.