Osiadanie fundamentu uprawnienia budowlane

W przypadku gdy fundament osiada w jednej części więcej niż w drugiej, ale osiadanie wzrasta stopniowo od środka ku krawędzi, wówczas albo ściana dostosowuje się do tego osiadania i odkształci się bez pęknięć, albo odkształcenia będą występować odcinkami i powstaną schodkowe ukośne pęknięcia ściany pochylone w stronę części mocniej osiadającej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeżeli naroże budynku bardziej się obniży niż jego środek, istnieje jeszcze dalsza możliwość, a mianowicie przechylenie się ściany szczytowej na zewnątrz dookoła osi fundamentu. Nastąpić to może wówczas, gdy stropy poszczególnych kondygnacji są źle zakotwione w murach i mają coraz to większy rozstaw belek na górnych kondygnacjach. Silne powiązanie murów w narożach budynku powoduje wówczas według Schafera-Russo rysę CF. Największe szkody przy budowlach masywnych powodują siły rozciągające.

Tłumaczyć można to tym, że większość materiałów budowlanych ma większą wytrzymałość na ściskanie niż na rozciąganie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Silne masywne mury i ławy fundamentowe z muru lub betonu jedynie wtedy ulegają zgnieceniu albo wyboczeniu, gdy długość danego elementu w kierunku ściskania jest bardzo duża.

Linie zarysowań z uwagi na to, że powstają prostopadle do kierunku największych naprężeń rozciągających, przedstawiają trajektorie naprężeń ściskających. I dlatego porównanie kierunku rys z trajektoriami ciśnień pozwala nam poznać położenie i przemieszczenie sił wypadkowych działających na ścianę budynku, a przez to określić miejsce, gdzie fundamenty muszą ulec przebudowie.

Trajektorie narysowane przy założeniu, że belka obrazująca ścianę jest na obu końcach utwierdzona, przedstawiają wszelkie możliwe typy rys, które mogą powstać na ścianie budynku (uprawnienia budowlane).

Zarysowania budynku

Poszczególnym przypadkom zarysowań budynku odpowiadają wydzielone liniami pionowymi części wykresu trajektorii. Na budynkach zagrożonych można zaobserwować obraz rys pokrywających się z dwiema lub co najwyżej z trzema częściami rysunku trajektorii. W przypadku powstawania rys nie w jednym czasie, trajektorie wypadków pojedynczych mogą się nakrywać (program egzamin ustny). Analizując rysy należy odróżniać nowo powstałe od starych, pokrytych sadzą, pajęczyną, kurzem itp. Rysy powstałe wskutek temperatury zostaną omówione w pkcie 6.znaczne siły skupione pochodzące od podciągów, belek itp. W takich wypadkach stosuje się odciążenie przez wykonanie odpowiedniego podstemplowania i jeśli mur jest o grubości IV2 cegły lub więcej, to trzeba wykonywać przemurowanie na głębokości cegły z jednej strony ściany, a potem z drugiej (nie rozbierać na wylot).

Nośność spękanych odcinków ścian możemy wzmocnić przez wykucie pionowych bruzd i zabetonowanie belek stalowych lub żelbetowych, zastosowanie obejm itp. Jeżeli silnym spękaniom uległ znaczny odcinek ściany, przywrócenie pierwotnej nośności możemy zapewnić przez wymianę tego odcinka muru na nowy. Należy przy tym zastosować odpowiednie stemplowanie w celu odciążenia muru (opinie o programie). Często spękane odcinki ścian wzmacnia się przez wykuwanie bruzd i zabetonowywanie w nich prętów stalowych. Bruzdy wykuwa się prostopadle do kierunku pęknięć.

Bardzo wiele budynków uległych pożarowi nadaje się do odbudowy. Zanim jednak poweźmie się taką decyzję, należy dokładnie zbadać konstrukcję stropów, słupów, a przede wszystkim ścian nośnych. Musimy odróżnić dwa odrębne zjawiska:
1) zniszczenie lub uszkodzenie wskutek wysokiej temperatury samego muru,
2) zniszczenie względnie uszkodzenie ścian jako części składowej ustroju nośnego budynku (segregator aktów prawnych).

Do pierwszej grupy zaliczymy te zniszczenia, które wysoka temperatura powoduje w materiale cegieł i zaprawie. W czasie pożarów wynosi ona przeciętnie 700 °C, a niekiedy dochodzi do 1000°C. Zniszczenie cegieł przejawia się w odłupywaniu powierzchni ich warstwami, dającymi się z łatwością oddzielać palcami, głębiej cegły stawiają coraz większy opór przy odłupywaniu, a jeszcze głębiej uszkodzenie ich przekształca się w coraz cieńsze i drobniejsze rysy. Grubość warstwy zniszczonej może sięgać kilku, a nawet kilkunastu centymetrów.

Najbardziej podatne na uszkodzenia są krawędzie i naroża filarów i pilastrów, które wykazują największe uszkodzenia (promocja 3 w 1). Tłumaczy się to tym, że są one nagrzewane przynajmniej z dwóch stron, co umożliwia najgłębsze przenikanie wysokiej temperatury.