Pale pustakowe

Pale pustakowe o dużych średnicach mogą być zaprojektowane dwojako, zależnie od wymiarów (program uprawnienia budowlane na komputer).
Pale krótsze o długości do 16 m (a wyjątkowo do 32 m) i o średnicach (zewnętrznych) do 65 cm można zaprojektować z ostrzem u dołu zamkniętym, nadając im przy tym często pewną zbieżność (średnio 1,5 cm na 1 m długości pala).

Grubość ścian takich pali wynosi 75-M00 mm. Najczęściej wykonuje się jo z betonu wirowanego w specjalnych maszynach odśrodkowych, o liczbie obrotów 300-M000 na minutę.
Pal o długości 14 m ma w górnym końcu średnicę zewnętrzną 53 cm, a wewnętrzną 33,5 cm. W dolnym końcu nad ostrzem średnica zewnętrzna spada do 32 cm. Uzbrojenie pala stanowią pręty ze stali wysokowartościowej o minimalnej wytrzymałości 9000 kG/cm2 oraz podwójne spiralne krzyżujące się uzwojenia z drutów o średnicy 3-4 mm, skoku 5 cm, zmniejszonym przy końcach do 3 cm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pal ten ma ostrze zamknięte, opatrzone stożkowym trzewikiem z blachy grubości 3 mm. Ostrze to zabetonowano przed przystąpieniem do wirowania pala, kotwiąc je za pomocą dodatkowych prętów dospawanych do trzewika i wpuszczonych w ściany pala. Przestrzeń pustą nad ostrzem po wykonaniu pala częściowo zabetonowano, kotwiąc wypełnienie za pomocą wkładek prostopadłych do osi pala i przebiegających po średnicy jego przekroju. Ponadto umieszczono w osi pala dodatkowy gruby pręt kotwiący.

Pale o średnicach większych niż 65 cm (do 110 cm) i długościach ponad 20 m (do 50 m) wykonuje się z reguły u dołu otwarte, zagłębianie bowiem w grunt pali u dołu zamkniętych o takich średnicach jest bardzo utrudnione, a niekiedy niewykonalne. Pale takie wykonuje się często w zwykłych deskowaniach przy zastosowaniu wibrowania. Grubość ścianek stosuje się 85-M00 mm, zależnie od warunków wykonawstwa.

Odcinki pala

Uzbrojenie takich pali składa się z wkładek podłużnych i spiralnego uzwojenia, układanych nie w osi ścianki, lecz bliżej powierzchni zewnętrznej pala (uprawnienia budowlane).
Przykład pala pustakowego, o długości 44 m, średnicy zewnętrznej 93 cm, grubości ścianki 8,9 cm, uzbrojonego 14 wkładkami podłużnymi 0 23 mm oraz spiralą o średnicy 7 mm i skoku 75 mm. Przy obu końcach spiralę zagęszcza się. Dolny koniec pala wykształcony jest z nieco grubszą ścianką (do 12 cm) i opatrzony w trzewik stalowy z kątownika 120x120x11 mm. Trzewik ten przypomina nóż studni. Pal wykonany jest w deskowaniu w pozycji leżącej, ze zwykłego ubijanego betonu (450 kG cementu na 1 m3 betonu).
Odcinki pala wciska się w grunt za pomocą dźwignika hydraulicznego (program egzamin ustny).

W celu umożliwienia wciśnięcia w grunt takich pali potrzebne jest stałe oparcie o ciężarze większym niż wymagany udźwig pala, o które opiera się górna powierzchnia dźwignika.
Proces zagłębiania pali Mega. Pierwszy dolny odcinek uzyskuje u dołu stożkowe ostrze, ułatwiające wciskanie pala. Po ustawieniu tego odcinka pionowo w przewidzianym miejscu wciska się go do gruntu pionowo, po czym nakłada się następny odcinek i kontynuuje wciskanie (opinie o programie).

Dla umożliwienia kontroli prawidłowego zagłębiania odcinków, osiowo jeden nad drugim, w osi każdego elementu należy przewidzieć przewód średnicy 2-4-7,5 cm, który po wciśnięciu pala w grunt do ostatecznego położenia zbroi się prętem stalowym, wiążącym poszczególne odcinki ze sobą,
zabetonowuje.
Poszczególne elementy łączą się ponadto ze sobą stalowymi pierścieniami o wysokości 15-4-20 cm, zakładanymi w miejscach styków.

Zapewniają one osiowe zagłębianie pala (segregator aktów prawnych).
Masowe zastosowanie pali Mega pod nowe budowle wymaga budowy i uciążliwego przenoszenia lub przetaczania pomostów oporowych, co nie zawsze się
opłaca.

Praktycznie zastosowanie pali odcinkowych wciskanych omawianego rodzaju ograniczone jest dotychczas do podbudowy istniejących fundamentów, wymagających wzmocnienia (promocja 3 w 1).