Pasmo ścienne

Dowolnie wybrane pasmo ścienne oznaczane będzie indeksem i, przy czym rozumieć się będzie, że i może przyjmować wartości od 1 do m. Podobnie, dowolnie wybrany ośrodek łączący oznaczany będzie indeksem. Wydzielone z ustroju usztywniającego pasma ścienne traktuje się jak dźwigary cienkościenne spełniające wszystkie założenia teorii Wlasowa dźwigarów cienkościennych o przekroju otwartym (program uprawnienia budowlane na komputer). W ramach tej teorii dowolne, wydzielone z ustroju usztywniającego, pasmo ścienne i rozpatrywane jest w dwóch układach współrzędnych:

1. równoległym do globalnego układu osi OXYZ układzie o, x₍ y, z_h którego oś z_t pokrywa się z osią geometryczną zespołu ściemicgo i,
2. w układzie krzywoliniowym, określonym linią środkową przekroju i znajdującym się na tej linii, głównym punktem początkowym oraz uzupełniającą ten układ osią przechodzącą przez środki ścinania A_i} równoległą do osi z_t (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Położenie dowolnego punktu na linii środkowej przekroju poprzecznego o współrzędnej z_t pasma ściennego i określają współrzędne x_t) jy, i współrzędna o>_t w układzie krzywoliniowym związanym z punktem A_t. Współrzędna oj, uważana będzie za dodatnią, jeśli ruch promienia wodzącego od punktu początkowego do punktu końcowego (tego, którego współrzędną wycinkową się wyznacza) jest przeciwny ruchowi wskazówek zegara, a za ujemną, jeśli jest zgodny (uprawnienia budowlane).

Pasmo ścienne wydziela się z ustroju usztywniającego przez oddzielenie go od tarcz stropowych i rozcięcie ośrodków łączących go z innymi pasmami ściennymi. Nieznane oddziaływania tarcz stropowych na pasmo ścienne i przyjmuje się w postaci rozłożonych wydłuż osi środków ścinania A_t sił q_xl3 q_yi} skierowanych tak jak osie i momentów skręcających w, o zwrocie przeciwnym do ruchu wskazówek zegara (program egzamin ustny).

Szeregi nadproży

Szeregi nadproży rozcina się w miejscach występowania zerowych momentów, które najczęściej pokrywają się ze środkami geometrycznymi nadproży rozcięcia ośrodka łączącego j oznaczana będzie symbolem Jj. W celu analizy pracy konstrukcji budynku pod działaniem sił pionowych wydzielamy z układu przestrzennego fragment złożony z pasm ścian i stropów’ o szerokości jednostkowej. Schematem statycznym wydzielonego fragmentu jest płaska rama wielokondygnacyjna z podatnymi węzłami. Ramę tę można traktować jako układ o węzłach nieprzesuwnych dzięki obecności w ustroju konstrukcyjnym budynków ścian usztywniających i tarcz snopowych o dużej sztywności redukujących do wartości pomijalnie małych przemieszczenia poziome w obszarze całego rzutu poziomego budynku (opinie o programie).

Przydatność schematów ramy do analizy ustrojów ściennych została wykazana w publikacjach szeregu autorów. Prace te poświęcone głównie analizie zachowania się konstrukcji nie były na ogół ukierunkowane na bezpośrednie zastosowanie w praktyce projektowej. Ważnym etapem w poszukiwaniach właściwego rozwiązania były prace Komisji XIII CEB zakończone wydaniem zaleceń CEB-CIB-UEAtc, gdzie za podstawę do obliczeń przyjęto schemat ramy uzupełniony o analizę odkształceń (tzw. ciągłości sprężystej) występujących w miejscu kontaktu ściany i stropu (segregator aktów prawnych).

Cechą charakterystyczną konstrukcji ściennych jest stosunkowo niewielka rozpiętość stropów między podporami-ścianami (na ogół nie przekracza ona 6 m) oraz stosunkowo niewielkie krótkotrwałe obciążenia ruchome przyłożone na strop. Siły pionowe na dolnych kondygnacjach przekazywane na ściany bezpośrednio ze stropów są wielokrotnie (7 do 20 razy) mniejsze od sił przekazywanych z wyższych kondygnacji (promocja 3 w 1).

Stosunkowo niewielkie są też momenty zginające przekazywane ze stropów na ściany. Dotyczy to szczególnie konstrukcji ze stropami prefabrykowanymi, w których na ścianę przekazują się jedynie momenty zginające od obciążeń użytkowych przyłożonych na strop po wykonaniu połączenia konstrukcyjnego elementów w węźle. Jednak i w tej fazie sztywność węzła (złącza poziomego) prefabrykowanego jest mniejsza od konstrukcji monolitycznej, co powoduje odpowiednią redukcję momentów przekazywanych na ścianę.