Plamy pleśniowe

Na przekroju poprzecznym mają one postać języków zwężających się klinowato ku środkowi pnia (program uprawnienia budowlane na komputer). Oba te grzyby nie powodują obniżenia mechanicznych własności drewna, jednak Verticillium glaucum wpływa ujemnie na wytrzymałość połączeń klejonych klejami pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, gdyż powoduje rozkład tych klejów. Według badań Korolewej spadek wytrzymałości spoiny klejowej wynosi po 20 dniach przy kleju albuminowym 63%, przy kleju kazeinowym 74%.

Według Wanina rozwój grzybni Verticillium glaucum przebiega najlepiej przy temperaturze 30-35 C, a optimum wilgotności drewna zawiera się w granicach 120-140%. Żółte zabarwienie pochodzi od wytwarzanego przez grzybnię barwnika; pod działaniem 10-procentowego roztworu ługu potasowego (KOH) drewno takie zmienia barwę żółtą na barwę pomarańczowoczerwoną. Natomiast żółte zabarwienie, które występuje niekiedy w spławianym drewnie iglastym, nie zmienia się pod działaniem KOH (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Inne gatunki grzybów, rozwijające się przede wszystkim na drewnie obrobionym, jak tarcica, okleiny lub sklejki, powodują powstawanie powierzchniowych nalotów, zwanych potocznie plamami pleśniowymi. Plamy te mogą mieć barwę białawą, zielonkawą, żółtą, ceglastą, różowoczerwoną itp.

Występują one na drewnie wszystkich gatunków drzew; w drewnie gatunków iglastych plamy pleśniowe sięgają głębiej, w drewnie liściastym występują jedynie na powierzchni. Warunkiem powstawania plam pleśniowych jest wysoka wilgotność drewna (uprawnienia budowlane). W większości wypadków naloty pleśni dają się usunąć po wyschnięciu drewna, np. przez omiatanie twardymi szczotkami.
Plamy pleśniowe wpływają ujemnie na zewnętrzny wygląd drewna. W drewnie liściastym po obróbce powierzchni plamy zanikają, nie są więc wadą poważną. Jedynie w okleinach i w łuszczynie plamy pleśniowe stanowią wadę istotną, gdyż:
1) wywołujące je grzyby mogą również rozkładać kleje roślinne i zwierzęce,
2) wobec niewielkiej grubości sortymentów drewno może ulec zupełnemu przebarwieniu (program egzamin ustny).

W opakowaniach drewnianych (przede wszystkim w skrzyniach) przeznaczonych do produktów spożywczych plamy pleśniowe są niedopuszczalne.
Grzyby wywołujące plamy pleśniowe na ogół nie należą do glonowców (pleśniaków); nazwa wady nie wiąże się z grupą wywołujących ją grzybów, lecz jedynie z powierzchniowym występowaniem nalotów, przypominających swym wyglądem grzybnię pleśni.
Pomiaru plam pleśniowych nie wykonuje się (opinie o programie).

Zgnilizny

Zgnilizny drzew stojących. Zgnilizna drzew stojących powstaje na drzewach żywych. Istnieją gatunki grzybów porażających drzewa w pełni rozwoju oraz gatunki, które rozwijają się głównie na drzewach osłabionych przez inne pasożyty. Pierwsze zalicza się do pasożytów właściwych, drugie do przejściowej grupy pasożyto-roztoczy. Pasożyty rozwijają się na ogół powoli i doprowadzają do obumarcia drzewa dopiero po dłuższym okresie czasu; owocniki ich powstają tylko na drzewach żywych, tak że świeżych owocników nie spotyka się na drewnie ściętym. Natomiast pasożyto-roztocze rozwijają się gwałtownie i powodują zabicie drzewa w ciągu stosunkowo krótkiego czasu; owocują na ogół na obumarłym drzewie lub po jego powaleniu. W miarę wysychania ściętego drewna rozwój grzybów ulega zahamowaniu i stopniowo ustaje na skutek zbyt małej wilgotności drewna (segregator aktów prawnych).

W związku z tym przy racjonalnie prowadzonym składowaniu surowca nie zachodzi obawa dalszego rozwoju zgnilizny. W warunkach natomiast trudnego wysychania, np. przy składowaniu w lesie, grzyby z grupy pasożyto-roztoczy mogą przez długi czas rozwijać się na ściętym drewnie. Najważniejsze grzyby wywołujące zgniliznę drzew stojących zostaną omówione poniżej (promocja 3 w 1).
Wrośniak sosnowy (Trametes pini [Brot.] Fr.) - Polyporaceae. Grzyb ten rozwija się na gatunkach iglastych, najczęściej na sośnie; stwierdzono również występowanie wrośniaka sosnowego na modrzewiu. Wrośniak wyrządza najpoważniejsze szkody w jednowiekowych drzewostanach sosnowych.